یك دندانپزشك گفت: در حالی كه تصور میشود كه ارتودنسی در سنین كودكی و نوجوانی كاربرد دارد، ولی استفاده از این روش محدودیت سنی ندارد.
وی در ادامه گفت: معمولا پس از اتمام رشد اسكلتی ـ استخوانی بیمار در سنین بلوغ و یكی دو سال بعد از آن، اقدامات ارتودنسی به سمت كارهای استتاری(استتار مشكلات داخل دهان با جابجایی دندانها) یا حركت دندانها سوق پیدا میكند یا اگر قرار بر انجام درمانهای اسكلتی باشد، درمان ارتودنسی با اعمال جراحی توام میشود.دكتر فاطمی تصریح كرد: بر اساس مطالب كتابهای دندانپزشكی در سنین پیری هم درمانهای ارتودنسی با اهداف زیبایی یا درمان توام با پروتز انجام میشود البته اگر فرد به بیماریهای پیشرفته مبتلا باشد از این روش درمانی برای او استفاده نمیشود.
این دندانپزشك در بخش دیگری از صحبتهای خود اظهار كرد:ارتودنسی بر خلاف آنكه بیشتر اقدام زیبایی تلقی شود، یكی از درمانهایی است كه برای بازگرداندن توانایی تكلم، جویدن یا كمك به درمانهای دیگر از آن بهره برده میشود البته كاربرد ایمپلنت در جهت كمك به درمانهای دیگر، برای بیماران و حتی دندانپزشكان جا افتاده نیفتاده است.وی در ادامه گفت: برخی مواقع برای زیباكردن ظاهر دندانها و بستن برخی فضاها درآنها با دردسر مواجه هستیم. در این شرایط یا باید روی دندانها را تراش دهیم البته با استفاده از این شیوه برخی مواقع به زیبایی مطلوب دست پیدا نمیكنیم اما با درمان توام پروتزی و ارتودنسی به بهترین شیوه میتوانیم بیمار را درمان كنیم.دكتر فاطمی در پایان با اشاره به كاربردهای دیگر ارتودنسی اظهاركرد: تامین فضای كافی برای ایمپلنت، فراهم كردن حداكثر كیفیت درمان و به حداقل رساندن آسیب ناخواسته، اصلاح تغییر شكل دندانها،از دیگر موارد استفاده از ازتودنسی است.
نظر شما