سلامت نیوز :پژوهش ها نشان می دهد كه بین خلاق بودن و شخصیت شیز و تایپال یعنی شكل ملایم تری از «اختلال» شخصیت ارتباطی وجود دارد. شخصیت شیز و تایپال به شكل های مختلفی می تواند دیده شود، این اشخاص ممكن است تفكر جادویی داشته باشند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه کیهان ؛ آنها حتی ممكن است، سوءظن شدید داشته باشند، یعنی اعتقاد داشته باشند كه مردم یا محیط و اشیا در حال توطئه برای آسیب رساندن به آنها هستند، مثل «هیوز» كه به دیگران اعتماد نداشت. توجه كنید كه هر شخصی كه شخصیت شیز و تایپال دارد، اختلال شخصیت ندارد. خیلی از این افراد روشنفكرند و عملكرد بالایی دارند.نتایج چندین پژوهش نشان می دهند كه افراد خلاق، معمولا وقتی به پرسشنامه های مربوط به شخصیت شیز و تایپال پاسخ می دهند، نمره بیشتری كسب می كنند. براساس پژوهش «كارسون»، دانشجویان خلاق احتمال دارد كه بیشتر تفكر جادویی یا تجربه های ادراكی عجیب داشته باشند.
براساس تحقیقی كه او با یكی از همكارانش در هاروارد انجام داد، آن دسته از دانشجویان كه كارهای خلاقانه تری ارایه كرده بودند، بیشتر محتمل بود كه تفكرات جادویی مثل اعتقاد به ارتباط تله پاتی، رویای انتقال به آینده یا خاطرات زندگی های قبلی را داشته باشند. آنها همچنین بیشتر گرفتار تجربه های ادراكی مثل «دژاوو» یا شنیدن زمزمه و پچ پچ می شدند.
«شلی كارسون» نویسنده كتابی با عنوان «مغز خلاق شما: هفت گام برای توسعه تخیل، ابتكار و خلاقیت در زندگی شما» است. او به شواهدی در این مورد اشاره كرده است: «آلبرت اینشتین» برای پیپ اش از سیگارت استفاده می كرد، «هوارد هیوز» تمام روز را روی یك صندلی در یك سوئیت خالی در هتلی در بورلی هیلز سر می كرد، «رابرت شومان» (آهنگساز نامی) اعتقاد داشت كه آثارش از طریق بتهوون و سایر هنرمندان متوفی از قبرهایشان به او دیكته می شود و «چارلز دیكنز» هم در بسیاری اوقات هنگام قدم زدن در خیابان های لندن با چترش با شیطان های تخیلی درحال جدال بود.
اینها به معنی آن نیست كه اگر كسی مشكل شیز و تایپال داشته باشد، بیشتر خلاق خواهد بود. قضیه پیچیده تر از این حرف هاست. در واقع مكانیسم شناختی خاصی به نام بازداری زدایی شناختی ممكن است در زیر پوسته نامتعارف بودن وجود داشته باشد. وقتی كسی دچار بازداری زدایی شناختی می شود كه نتواند از اطلاعات بی ربط یا فرعی صرف نظر كند.در شرایطی كه ما هر روز و هر دقیقه با انبوهی از اطلاعات بمباران می شویم، غیرممكن است كه بتوانیم به همه آنها توجه كنیم. خوشبختانه ما فیلترهای ذهنی داریم كه از رسیدن اطلاعات نامربوط به سطح هوشیار ذهنمان جلوگیری می كنند و مواظبمان هستند. یكی از این فیلترها بازداری نهفته نامیده می شود كه عبارت است از ظرفیت متغیر مغز برای غربال كردن محرك هایی كه قبلا طبق تجربه هایش، آنها را بی ربط ارزیابی كرده است.
مقدار فیلتری كه هر شخص اعمال می كند با دیگری متفاوت است. هر چقدر بازداری نهفته كمتر باشد، میزان استعداد به شیزوفرنی (روان پریشی) یا اختلالات دیگر بیشتر می شود؛ چرا كه با كاهش بازداری نهفته، مقدار محرك های فیلتر نشده كه به خودآگاه می رسند، بیشتر می شود و همین اطلاعات به تفكرات و هذیان گویی منجر می شوند.
درواقع این مشكل توضیح می دهد كه چرا افراد بسیار خلاق نمی توانند بر فعالیت های روزمره تمركز كنند، چرا كه مجبور می شوند بر دنیای درونی انباشته از اطلاعات خود به قیمت صرف نظر كردن از دنیای بیرونی یا حتی نیازهای شخصی خود مثلا بهداشت و نظافت تمركز كنند. البته باز هم باید تأكید كنیم كه هر شخص عجیب و غریب، خلاق نیست؛ چرا كه یافته ها نشان می دهند كه افراد خلاق باید ضریب هوشی و ظرفیت حافظه بالایی هم داشته باشند، یعنی بازداری نهفته پایین توأم با ضریب هوشی بالاست كه به خلاقیت منجر می شود.بررسی مغز افراد خلاق با نوار مغز نشان داده است كه آنها ضمن انجام كار، امواج آلفای كمتری دارند كه می تواند مترادف با كاهش فعالیت هوشیارانه و توجه غیرمتمركز ارزیابی شود. این مسئله می تواند نشان دهنده تمركز بیشتر این افراد بر دنیای درونی خودشان باشد. اما این افراد به خاطر ضریب هوشی و ظرفیت حافظه بالا دچار بیماری روانی نمی شوند.
نظر شما