دوشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۱ - ۱۱:۳۵
کد خبر: 48441
سلامت نیوز: گاهی یادگیری و تلفظ برخی حروف، برای كودكان كمتر از 5 سال بسیار راحت تر از ساید حروف است، بنابراین به جای تلفظ حروف سخت‌تر، حروفی كه تلفظشان راحت‌تر است، جایگزین می‌كنند كه به این حالت «اختلال بیان آوایی» گفته می‌شود. معمولا مشكل عمده چنین كودكانی تمسخر دوستان و اجبار والدین برای تلفظ صحیح كلمات است.
درحالی كه پدر و مادر نباید در مورد این مساله حساسیت و واكنش شدیدی نشان دهند. زیرا این كار فقط باعث بروز استرس بیشتر و جلب توجه او به مشكل تلفظی‌اش می‌شود كه در نهایت كاهش اعتمادبه‌نفس و ارتباط كمتر او با هم‌سن و سالانش را در پی خواهد داشت.

بیشتر كودكان مبتلا به اختلال بیان آوایی در جمع‌های خانوادگی و دوستان، كمتر لب به سخن می‌گشایند و مهارت‌های كلامی را دیرتر می‌آموزند. مورد تسمخرقرار گرفتن كودك به‌وسیله هم‌سن و سالان هم باعث ترس او از بازی با آنها می‌شود. در چنین شرایطی باید از فرزندتان بخواهید در جمع صحبت كند و در قبال پاسخ دادن او را تشویق كنید. اگر متوجه شدید كودكی او را به دلیل نوع گفتارش تمسخر می‌كند، مانع این كار شوید.

به طور معمول كودكان 6-5 ساله، آگاهی و دید بهتری به مشكلشان دارند و می‌فهمند این مشكل گذراست بنابراین راحت‌تر با آن كنار می‌آیند درحالی كه كودكان كم‌سن و سال‌تر، ممكن است دچار كاهش اعتمادبه نفس و گوشه‌گیری شوند. به‌طور كلی انتظار می‌رود با بزرگ شدن كودك، تعداد حروفی كه جابجا می‌كند و تلفظ آنها برایش سخت‌تر است، كمتر شود و رفته‌رفته روند بهبود را طی كند. به ندرت ممكن است در مواردی این اختلال تا سنین بزرگسالی هم طول بكشد كه در این شرایط علت با «اختلال بیان آوایی» متفاوت است. در مجموع اگرچه وجود «اختلال بیان آوایی» مشكل چندانی در روابط اجتماعی كودك ایجاد نمی‌كند و نیازی به پیگیری و درمان ندارد، اما اگر همزمان با اختلال گفتاری دیگری مانند لكنت، درك نكردن كلمات و... است، حتما باید بررسی و اقدام درمانی انجام شود.

منبع: هفته نامه سلامت

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha