عبدالرضا استقامتی در گفت‌و‌گو با فارس‌ افزود: بیماری تب مالت یا بروسلوز یك بیماری مشترك بین انسان و حیوان است كه بر اثر تماس مستقیم با حیوان آلوده یا مصرف فرآورده‌های آن به انسان منتقل می‌شود و با توجه به این‌كه این بیماری بیش‌تر در بین دامداران و دامپزشكان و پرسنل كشتارگاه‌ها دیده شود، بیش‌تر یك بیماری شغلی محسوب می‌شود.
وی ادامه داد: ضعف، لرز، ریزش عرق، ناتوانی، خستگی زودرس، درد عضلانی، بی‌اشتهایی، كاهش وزن و بزرگ شدن احشای داخلی از علایم این بیماری است.
وی گفت: به طور كلی حدود 500 هزار انسان در جهان مبتلا به این بیماری هستند و میزان شیوع این بیماری نیز در ایران در سال 68 حدود 170 درهزار نفر بود كه با آموزش و اقدامات پیشگیرانه این میزان تا سال 79 به 24 در 100 هزار نفر كاهش یافت اما از این سال دوباره روند صعودی این بیماری مشاهده شد به طوری كه آمار سال 84 حاكی از شیوع این بیماری به میزان 39 در صد هزار نفر است.
استقامتی اضافه كرد: بیماری تب مالت بیش‌تر در مناطق غربی و شمال غرب كشور شایع است و استان‌های همدان، آذربایجان و كردستان بیش‌ترین میزان ابتلا به این بیماری را دارند.
معاون بیماری‌های واگیر مركز مدیریت بیماری‌های وزارت بهداشت تأكید كرد: مراقبت و كنترل بیماری تب مالت نیازمند همكاری بین بخشی و نزدیك بین سازمان دامپزشكی و وزارت بهداشت دارد و آموزش به مردم از سوی وزارت بهداشت برای كنترل این بیماری كافی نیست بلكه واكسیناسیون به موقع دام‌ها از سوی سازمان دامپزشكی نیز برای كنترل این بیماری ضروری است زیرا هر چه شیوع دامی این بیماری كم شود ابتلای انسانی آن نیز كاهش می‌یابد.