وی افزود: آرتروز زانو از مهمترین و شایعترین بیماری‌های اسکلتی عضلانی سالمندان است و از جمله مهمترین علل مراجعه به درمانگاه‌های طب فیزیکی و ارتوپدی به شمار می‌رود.رئیس السادات با اشاره به این مطلب که یکی از مهمترین مشکلاتی که در درمان درد و بیماری‌های عصبی اسکلتی عضلانی در سالمندان با آن مواجهیم مساله عوارض و تداخلات دارویی است، گفت: بهره‌گیری از طب فیزیکی و طب پیشگیری از میزان مصرف داروها و عوارض آنها در سالمندان می‌کاهد.

وی ادامه داد: تزریق داخل مفصلی کورتون، آمپول‌های حاوی هیالورونیک اسید (معروف به آمپول‌های ژله‌ای یا تاج خروس) و نیز تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) هر کدام در جای خود و به شرط تجویز توسط پزشک متخصص می‌توانند اثرات مفیدی در کاهش درد و بهبود عملکرد زانو و نهایتأ بهبود عملکرد زندگی داشته باشند اما نکته مهم اینست که این درمان‌ها معمولا در آرتروزهای خفیف و متوسط موثرترند و جایگزین اعمال جراحی ارتوپدی در آرتروزهای شدید نیستند.

این متخصص طب فیزیکی گفت: انواع مختلف مکمل‌ها در برخی از بیمارانی که دچار آرتروز مفصلی شده‌اند ممکن است سبب کاهش درد در مبتلایان شوند اما اثرات آنها در پیشگیری یا کنترل آرتروز شواهد علمی ثابت شده و قطعی ندارد.عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تصریح کرد: برخلاف برخی مکمل‌های کم اثر، انجام یکسری دستورات ساده مانند اصلاح الگوی زندگی از جمله نوع نشستن، کاهش وزن، پیاده روی و تحرک، تمرینات تقویت عضلات چهار سر ران و برخی ورزش‌های کششی، استفاده از کفش و کفی‌های طبی مناسب، زانو بند، سرما و گرما درمانی و گاهی استفاده از عصا می‌تواند سبب کاهش درد قابل توجه و بهبود عملکرد و در نهایت افزایش کیفیت زندگی در مبتلایان به آرتروز زانو شود.