بسیاری از کارشناسان یکی از بزرگترین بحرانها در زندگی مشترک را عدم گذشت از سوی زوج ها می دانند که ضربه های جبران ناپذیری بر زندگی وارد می کند. البته در این میان برای گذشت در زندگی هم حد و مرز قایل هستند و تاکید دارند:«بخشش تا زمانی که زمینه ساز صلح و سازش باشد، کار ساز و با نتیجه است، اما زمانی که این گذشت باعث تکرار خطاها شود، بسیار بد است زمانی که زن یا مرد به تنهایی قادر به حل اختلافات نبوده و بارها برای حفظ خانواده نسبت به طرف مقابل گذشت داشته و در صورتی که این گذشت ها زمینه ساز تکرار اشتباه در یکی از طرفین شده، باید با هم فکری و مشورت با افراد مختلف مشکلات را حل کنند.»
به گزارش سلامت نیوز به نقل از برنا ؛ از سوی دیگر گذشت، در زندگی بیش از هر چیز بر درون فرد تأثیر مثبت دارد و احساس آرامش را برای وی ایجاد میکند. وقتی کسی شما را به هر دلیلی ناراحت میکند، دردی در شما ایجاد کرده که مدتها باقی میماند. این رنج، اعتماد به نفس شما را کاهش داده و شاید قلبتان را شکسته باشد. اینحاست که بخشیدن دیگران و نداشتن کینه دشوار است.
بخشش، یک تصمیم و انتخاب روشنگرانه است. دیگران را ببخشید تا احساس آرامش کنید.
در این زمینه حجت الاسلام قرائتی در مورد واکنش به کارهای اطرافیان در مثالهایی کوچک که ممکن است دهها بار در زندگی هر شخصی روی داده باشد اشاره داشته و معتقد است اگر کارها برای خدا باشد، توقع و انتظار از دیگران در شخص به وجود نیامده و دیگر قهر و کدورت در جامعه پر رنگ نمیشود. "نظرم، اگر نظرخدا بود، دیگر قهر نمیكنم. مردم قدر ما را ندانستند. ما این همه به او درس دادیم، این بچه مدرسهای ما را در كوچه دید، سلام نكرد. نكند! تو برای خدا درس دادی، اجر تو با خداست. سلام بكند یا نكند.
در عروسی ما را دعوت نكرد. نكند! آخر ما عروسیمان دعوتش كردیم. تو برای خدا دعوتش كردی. اگر آدم برای خدا كار بكند، هیچوقت غصه نمیخورد. چون من با مردم كار ندارم. من برای خدا آمدم سخنرانی بكنم. كمک بكنید یا نكنید فرقی نمیكند. اگر آدم برای خدا بود، قهر نمیكند. اگر برای خدا بود، استعفا نمیدهد. اگر برای خدا بود، عقدهای نمیشود. این همه مردم ظهر عاشورا حسین حسین میكنند. حسین، حسین، حسین، حسین، حسین، حسین، امام حسن قهر نمیكند. بگوید: خوب یكبار هم حسن، حسن بگویید! خوب ما هم در این مملكت امام هستیم. برادر بزرگتر هم هستیم. اگر همه كره زمین حسین حسین كنند، امام حسن قهر نمیكند. وقتی هدف ما مادی بود، سر چای قهر میكنیم. سر اینكه من برای او نیم سكه آوردم. او برای من ربع سكه آورد. من افطاری دعوتش كردم، او دعوت نكرد. من دیدن او رفتم. او دیدن من نرفت. من برایش سوغاتی آوردم. او برای من نیاورد. اگر هدف دنیایی باشد، سر یک پارچه، سر یك روسری با هم قهر میكنند.»
نظر شما