سلامت نیوز : این یك گزارش متفاوت است؛ گزارش از یك شغل خدماتی كه شاید بتوان از آن با
عنوان لبخند زرد اجتماعی یا اقتصادی یاد كرد. زرد البته به رنگ دودی كه در
هوا می‌رقصد، تاب می‌خورد. می‌خواهیم شما را به دنیای قهوه‌خانه‌داران و
درآمدهای آنچنانی قهوه‌خانه‌ها ببریم. شاید شما هم حضور این مكان‌ها را
تجربه كرده باشید، اگر نه كه این گزارش را بخوانید تا با دنیای سیاه و سفید
قهوه‌خانه‌ها و چگونگی كسب سود 30میلیون‌تومانی آنها در ماه آشنا شوید.
قهوه‌خانه‌ها كه تا همین دیروزهای نه‌چندان دور پاتوق افراد پا به سن
گذاشته بود، امروز به مكانی برای گعده‌های نوجوانان و جوانان تبدیل شده
است. بیراه نیست اگر بگوییم میانگین سنی قهوه‌خانه‌ای‌ها به 18 سال و حتی
كمتر رسیده است. اگر حتی یك‌بار گذرتان به قهوه‌خانه افتاده باشد، شما هم
این ادعا را تایید می‌كنید.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق ؛ بی‌شك رونق این روزهای قهوه‌خانه‌ها مدیون كاهش
میانگین سنی افراد مراجعه‌كننده است؛ رونقی كه بیشترین سود را برای
قهوه‌خانه‌داران دارد تا به واسطه یك شغل خدماتی، متوسط درآمد
30میلیون‌تومانی در ماه را تجربه كنند. شكل و شمایل و درآمد قهوه‌خانه‌ها
در مناطق مختلف شهر بسیار متفاوت است و درآمد 30میلیون‌تومانی را می‌توان
برای مناطق مركزی و جنوبی شهر متصور بود. تمركز بیشتر قهوه‌خانه‌ها در این
مناطق اما نه‌تنها موجب كاهش درآمد آنها نمی‌شود بلكه به واسطه كمبود اماكن
تفریحی و ورزشی با شلوغی دور از انتظار نیز همراه است. سری به یكی از
قهوه‌خانه‌های اطراف میدان هفتم‌تیر می‌زنیم؛ جایی كه به‌جز چای و قلیان،
دیزی، املت، نیمرو، كوفته و كباب‌تابه‌ای نیز سرو می‌شود. تصویر نقش بسته
در ذهن اكثر مردم از قهوه‌خانه فضایی است كه پیرمردها و مردان پا به سن
گذاشته ساعتی را به دور از هیاهو و همهمه شهر با صرف چای و قلیان سپری
می‌كنند. این تصویر اما در قهوه‌خانه‌های امروزی رنگ باخته و همهمه
نوجوانان آرامش را از اندك مشتریان قدیمی و مسن گرفته است؛ همهمه‌ای كه از
پشت میزهای به هم چسبیده در فضای دوداندود قهوه‌خانه می‌پیچد. كاغذ روی
دیوار خبر از رسیدن تورم به این صنف می‌دهد. قلیان خوانسار كه سال گذشته
هزارو500تومان سرو می‌شده، امسال به دوهزارتومان رسیده و قلیان با تنباكوی
میوه‌ای از دوهزارو 500تومان به چهار‌هزارتومان. دیزی سه‌هزارو500تومانی به
چهارهزارو500هزارتومان فروخته می‌شود و تابه سه‌هزارتومانی به
چهار‌هزارتومان. این قیمت‌ها اما در مركز شهر است و قهوه‌خانه‌های این
مناطق سرویس خاصی ندارند. كمی بالاتر از نقطه‌ای كه ایستاده‌ایم، قلیان
میوه‌ای به 10هزارتومان و خوانساربه پنج‌هزارتومان عرضه می‌شود و دیزی هم در سال جدید 10هزارتومان را پشت‌سر گذاشته است.
كافی است طول خیابان ولیعصر را به سمت شمال شهر طی كنید تا در كوچه‌های
اطراف این خیابان طعم قلیان 70هزارتومانی را نیز بچشید؛ قلیان‌هایی كه با
انواع میوه سرو می‌شود و مشتریان آن نیز دختران و پسران جوانی هستند كه به
دنبال ساعتی آرامش به این مكان‌ها پناه آورده‌اند. قیمت‌ها در مناطق مختلف
شهر مختلف است و البته قیمت‌های بالا گذشته از منطقه به نوع تنباكویی كه
سرو می‌شود نیز بستگی دارد. تنباكو با طعم نوشیدنی‌های غیرمجاز با
شیرینی‌های خاص قیمت یك قلیان را به بیش از یكصد‌هزارتومان نیز می‌رساند.
قهوه‌خانه‌های شمال شهر اما با بهره گرفتن از كارگران مجرب و دوره‌دیده
رضایت مشتری را كسب كرده و در نهایت هزینه بالای پرداخته‌شده تحت‌الشعاع
رفتار خوب پرسنل قرار می‌گیرد. در مركز و پایین شهر اما داستان به گونه
دیگری است و خبری از ادب و نزاكت در رفتار پرسنل قهوه‌خانه‌ها نیست. در این
مكان‌ها كسب سود در اولویت است و خبری از بهداشت و رعایت دستورالعمل
صادرشده از سوی اتحادیه‌ها و اماكن نیست. ساعتی حضور در قهوه‌خانه آن هم
قبل از ساعت 11 و پربودن تمامی صندلی‌ها نشان از رونق بالا در این صنف
دارد. رونق یاد شده موجب تعیین زمان برای حضور در این مكان‌ها شده است و هر
قلیان به طور متوسط یك ساعت زمان دارد. با یك محاسبه سرانگشتی درآمد حاصل
از فروش قلیان و غذا در این قهوه‌خانه به بیش از سه‌‌میلیون‌تومان در روز
می‌رسد. اما این درآمد در مناطق پایین‌تر به واسطه قیمت‌های پایین كمتر از
دو‌میلیون‌تومان است و بر همین اساس می‌توان با كسر هزینه‌های جاری به
درآمد خالص یك‌میلیون‌تومان در روز رسید. ولی درآمدها در بالای شهر بسیار
بیشتر از متوسط یاد شده برای مناطق مركزی و پایین شهر است و به گفته یكی از
پرسنل قهوه‌خانه مدرن اطراف ونك، میزان مراجعه به این محل به گونه‌ای است
كه از روز قبل باید نسبت به رزرو اقدام كرد؛ قهوه‌خانه‌ای كه نام آن تلفیقی
از واژه‌های شناخته شده و معروف ایرانی و فرنگی است. طراحی اروپایی با
صندلی و مبلمان بسیار شیك با نور‌پردازی جذاب فضایی بسیار رمانتیك را ایجاد
كرده است. بهره‌گیری از پرسنل دوره دیده و اقدامات ابتكاری از جمله اهدای
یك شاخه گل سرخ با تزیین خاص به خانم‌ها به مناسبت روز زن موجب محبوبیت آن
شده است؛ محبوبیتی كه قیمت 30هزارتومان برای قلیان و 20هزارتومان برای
دیزی را توجیه می‌كند. درآمد این قهوه‌خانه با توجه به اظهارات پرسنل و
میزان مراجعه با آن به بیش از هشت‌میلیون‌تومان در روز می‌رسد.
قهوه‌خانه‌های امروزی حكایتی شنیدنی دارد. با پرسه در شهر می‌توان رشد
قارچ‌گونه این قهوه‌خانه‌ها تحت عناوین مختلف را مشاهده كرد؛
قهوه‌خانه‌هایی كه بعضا یك قلیان میوه‌ای با سرویس چای و شیرینی را
صد‌هزارتومان فاكتور می‌كنند. استقبال از قهوه‌خانه‌های مدرن در شهر پای
انواع و اقسام تركیب‌های تنباكویی را نیز به منو باز كرده است و برخی از
تنباكوها به واسطه ممنوع بودن به چند برابر قیمت عرضه می‌شوند؛ تنباكوهایی
كه تركیب بوی آنها با بوی عطر آدم‌ها، سایر افراد حاضر را بخوری می‌كند. به
هر حال امروز قهوه‌خانه‌ها با كمترین هزینه ممكن بیشترین درآمد را كسب
می‌كنند و اشتیاق وصف‌ناپذیر نسل جدید برای حضور در این اماكن درآمدهای
آنها را نجومی‌تر می‌كند. قهوه‌خانه‌ها تا دیروزهای نه چندان دور پاتوق
افراد پا به سن گذاشته و میانسال بود كه ساعتی آرامش و دوری از همهمه شهر
را جست‌وجو می‌كردند و امروز به مكانی برای قرارهای كاری و غیركاری بدل
شده‌اند. گعده‌های دوستانه، جشن‌های تولد و فارغ‌التحصیلی در شمال شهر و در
مناطق جنوبی و در برخی از نقاط خاص، دادوستد موادمخدر و مشروبات الكلی و
گاهی هم قرارهای كاری در قهوه‌خانه‌های اطراف بازار، همه و همه از اتفاقاتی
است كه زیر پوست این شهر در قهوه‌خانه‌ها رخ می‌دهد و حاصل آن درآمدهای
30میلیون‌تومانی برای قهوه‌خانه‌داران است.
این یك گزارش متفاوت است؛ گزارش از یك شغل خدماتی كه شاید بتوان از آن با عنوان لبخند زرد اجتماعی یا اقتصادی یاد كرد. زرد البته به رنگ دودی كه در هوا می‌رقصد، تاب می‌خورد.
نظر شما