وی در ادامه اظهار كرد: لازم است ابزارهای مربوط به شنوایی شناسی را بر اساس استانداردهای كشور خود تجویز كنیم و این كار را بر اساس استانداردهای كشورهای دیگر انجام ندهیم چرا كه استانداردهای هر كشور مطابق با نظام بهداشتی و درمانی آن تعریف میشود. از سوی دیگر شنوایی شناسان باید تحت فشار روانی از سوی توانجو ابزار شنوایی شناسی را تجویز نكنند.وی تصریح كرد: تجهیزات نباید تحت تاثیر القائات شركتهای تجاری تجویز شود و پزشك زمینهای را برای خرج تراشی از جیب مراجع ایجاد نكند.وی تاكید كرد: مشاركت در تولید علم، به روز آوری اطلاعات، تقویت شخصیت حقوقی و علمی، تقویت جنبههای علمی و خدمات رسانی بخش خصوصی و حفظ بخش عمومی اهمیت زیادی دارد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا ؛ این متخصص گوش و حلق و بینی با اشاره به وظایف هیاتهای سیاستگذاری اظهار كرد: بازنگری سرفصلهای مقاطع مختلف، بازنگری استانداردها، نظارت بر اجرای برنامههای آموزشی و ارزیابی مداوم فراگیران، تشویق به راه اندازی مراكز پژوهشی، افزایش تولید علم از وظایف هیاتهای سیاست گذاری در زمینه شنوایی شناسی به شمار میرود.موسوی در بخش دیگری از صحبتهای خود اظهار كرد: رشته شنوایی شناسی رشته جوانی محسوب میشود و با توجه به این موضوع نظرات اساتید نیز معمولا در حد تجربیات آنان است و طی سالهای اخیر جهت دهی مناسب به این نظرات داده نشده است.
وی درباره ارائه خدمات توانبخشی در حوزه شنوایی شناسی اظهار كرد: ارائه این خدمات تابع شرایط زمانی و مكانی، اقتصادی و اجتماعی است. از سوی دیگر لازم است به اخلاق حرفهای توجه شود.دبیرراهبردی تخصصی شنوایی و گفتار وزارت بهداشت درباره خطرات فرآروی رشته شنوایی شناسی اظهار كرد: بی توجهی و بی احترامی به مراجعان یكی از این خطرات محسوب میشود. تبدیل شدن مراكز دولتی به آژانس ارجاع به بخش خصوصی نیز یكی دیگر از خطرات فراروی متخصصان از جمله شنوایی شناسان است.موسوی در پایان پیشنهاد داد: لازم است اخلاق مراجعه محوری ترویج پیدا كند علاوه بر آن به مبحث اخلاق شنوایی در آموزش نظری توجه بیشتر و دورههای آموزشی مستقیم و غیرمستقیم اخلاق حرفهای پیگیری شود.
نظر شما