سلامت نیوز : دوره‌های پیش دبستانی و مهدكودك نخستین تجربه بچه‌ها برای ورود به سال‌های پر پیچ و خم تحصیلی هستند. مدرسه در نگاه بعضی از بچه‌ها تجربه‌ای هیجان‌آور و پر از شور و شادی است. آنها برای پاسخ دادن به سؤالی كه معلم در كلاس مطرح می‌كند سر از پا نمی‌شناسند و دست خود را مرتباً تكان می‌دهند، هنگامی كه سرودی به‌صورت دسته جمعی خوانده می‌شود با تمام وجود و با صدای بلند كلاس را همراهی می‌كنند و در میان همكلاسی‌های خود جزو نخستین كسانی هستند كه شروع به خوردن لقمه‌ای می‌كنند كه مادر عزیزشان برای آنها در كیف گذاشته است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایران ؛ گروه بعدی بچه‌هایی هستند كه هیجان كمتری دارند. بچه‌هایی كه خجالتی هستند و محیط عجیب و غریب مدرسه و فعالیت‌های آن برایشان گیج‌كننده است. اینگونه كودكان در پاسخ دادن به سؤال‌های كلاس درس مردد هستند، از گروه‌های كلاسی كناره‌گیری می‌كنند و غالباً ترجیح می‌دهند در گوشه‌ای به تنهایی بازی كنند.
آیا باید نگران فرزند خجالتی خود باشیم؟
طبیعی است كه شما دوست دارید فرزندتان سال‌های اول تحصیلی خود را با اشتیاق سپری كند، اما نگرانی بیش از حد خصوصاً در دوران پیش دبستانی بی‌مورد است. بچه‌ها در سال‌های پیش دبستانی تازه یاد می‌گیرند كه چگونه با همسن و سال‌های خود رابطه برقرار كرده و در فعالیت‌های گروهی شركت كنند.
آنها در این سن ترجیح می‌دهند بیشتر تماشا و تقلید كنند تا پیش رفته و به‌طور مستقیم وارد بازی با دوستان خود شوند. بچه‌ها در پیش دبستانی و مهدكودك زمینه‌های گوناگون برقراری ارتباط را آزمایش می‌كنند و قوانین رفتاری جدید می‌آموزند و طبیعتاً این پروسه زمانبر است.
دقیقاً همان‌گونه كه شخصیت‌ها با هم فرق می‌كنند بچه‌ها نیز تفاوت‌های عمیقی با یكدیگر دارند و بخشی از این گوناگونی در چگونگی رفتار آنها در محیط مدرسه جلوه می‌كند. بعضی از بچه‌ها زمان بیشتری نیاز دارند تا خود را با روال روزانه كلاس درس، معلم جدید، مدرسه جدید و كلاس جدید وفق دهند، اما نهایتاً به این مرحله خواهند رسید. گروهی دیگر خجالتی باقی می‌مانند و این موضوع طبیعی است. چارلز داربی، كودك یار مهدكودك، می‌گوید «خجالتی و یا ساكت بودن مشكلی ندارد، كودك خود را آزاد بگذارید تا مسیر پیشرفت را هرطور كه راحت است طی كند. نباید در این سن پائین بر آنها سخت گرفت. این كار از كاه كوه ساختن است.»
تشویق بچه‌های خجالتی
با معلم او صحبت كنید. داربی كه در كالیفرنیای شمالی تدریس می‌كند تجربه طولانی‌مدتی با كودكان خجالتی دارد. همانند بسیاری از معلمان و متخصصان دیگر او نیز تأكید دارد كه والدین با معلم‌ها و كاركنان مدرسه ارتباط داشته باشند. این ارتباط كمك زیادی به كودكان خجالتی در مدرسه می‌كند.
زندگی فرزند خود را در مدرسه و خانه مقایسه كنید. او چه فعالیت‌هایی را در خانه دوست دارد كه در مدرسه وجود ندارد، چه كارهایی را او دوست ندارد اما در مدرسه از او انتظار می‌رود كه آنها را انجام دهد؟ اطلاعات لازم را با كمك معلم او جمع‌آوری كنید و به دنبال راه‌هایی باشید كه كلاس درس و شركت در فعالیت‌های گروهی مدرسه برای او آسان گردد. مگ ژیبك پزشك، مشاور خانواده و دانشیار كلینیك در دانشگاه كالیفرنیا در سان فرانسیسكو می‌گوید «والدین با معلم‌ها ملاقات كنند و به كمك یكدیگر طرح‌هایی را برای حل مشكل ارائه كنند.»
علایق او را به مدرسه ببرید. به‌عنوان مثال اگر كودك شما به حشرات علاقه دارد، ولی در كلاس حرفی از حشرات زده نمی‌شود به او اجازه بدهید كه كلكسیون حشرات خود را به كلاس درس ببرد. از معلم بخواهید كه فرزند شما را مجبور به ارائه كنفرانس رسمی نكند و فرصتی را در اختیار او قرار دهد تا فرزند شما صحبت كند و به سؤالات پاسخ دهد. معلم می‌تواند با استفاده از كلكسیون فرزند شما بحثی را راجع به حشرات در كلاس شروع كند.
حتی اگر فرزند شما از آن دسته بچه‌هایی نیست كه بلند حرف می‌زنند با این كار او می‌تواند در كلاس درس حضور فعالی داشته باشد بدون آن‌كه چندان نیازی به حرف زدن باشد. نشان دادن كتاب و حتی عروسكی كه او دوست دارد، می‌تواند شروع خوبی باشد.
به مدرسه بروید
حضور شما در كلاس درس می‌تواند احساس آرامش و اعتماد به نفس زیادی را به فرزند شما ببخشد. با توجه به مشغله روزمره، شایان ذكر است كه این حضور لزوماً نباید طولانی مدت و یا هر روز باشد. یك ملاقات كوتاه از سوی پدر و یا مادر برای بعضی از بچه‌ها بی‌نهایت خوشایند و مهم است.
فرزند خود را برای موفقیت مهیا كنید
در صورت امكان از كلاس درس فرزند خود دیدن كنید، ببینید آیا بازی‌ها، پروژه‌ها و فعالیت‌ها با فرزند شما سازگار است و انگیزه و فرصت موفقیت را در اختیار او قرار می‌دهد یا خیر. دیل واكر، استاد رشد كودك در دانشگاه كانزاس در لارنس می‌گوید «ممكن است فرزند شما از برخی فعالیت‌ها اجتناب كند، زیرا تصور می‌كند نمی‌تواند آنها را انجام دهد.»
اگر بسیاری از فعالیت‌های كلاس درس بالاتر از سطح توانایی فرزند شما به نظر می‌رسد از معلم بخواهید آنها را آسان كند. اگر نام بردن همه حروف الفبا برای كودك شما دشوار است معلم می‌تواند از او بخواهد تا فقط روی تعدادی از حروف الفبا تمركز كند. واكر می‌گوید: «اگر فعالیتی بالاتر از سطح فكری فرزند شماست، سطح آن را پائین بیاورید، نگذارید كودك تان ناامید شود.»
فرزند خود را درگیر كنید
از سویی اگر مسئله آسانی بیش از حد فعالیت‌های كلاس درس از نگاه فرزند شما كسل كننده است از معلم او بخواهید با فعالیت‌های پیچیده‌تر او را به چالش بكشد. ممكن است معلم بتواند فعالیت‌های دوره‌های تحصیلی بالاتر را برای فرزند شما تدارك ببیند.
در محیط خانه به او كمك كنید
بعضی از بچه‌ها در محیط‌های ساكت و آرام، به دور از فشار‌ها و محرك‌های كلاس درس، راحت‌تر مهارت كسب می‌كنند. اگر فرزند شما در نقاشی كردن ضعیف است پروژه‌های نقاشی را با هم انجام دهید و یا اگر در حفظ سرود و خواندن آن مشكل دارد با او در خانه و یا بر سر سفره شام هم‌آوازی كنید. فرصت تمرین در اختیار او قرار دهید، تحمیل نكنید. فرزند شما مهارت‌های جدید را با سرعت‌های مختلف یاد می‌‌‌‌گیرند، هدف ساخت اعتماد به نفس است. واكر می‌گوید: «كلید موفقیت در این كار عدم فشار بیش از حد است.»
شاگرد او باشید
مدرسه مجازی را با تعدادی از عروسك‌ها تشكیل دهید و خود نیز یكی از شاگردان كلاس شوید. از فرزند خود بخواهید تا فعالیت‌های كلاسی را در این مدرسه مجازی اجرا كند و او را مسئول كلاس قرار دهید. شاید در خلال این بازی فرصتی پیش بیاید كه ترس‌ها و اضطراب‌های مدرسه را دریابید از جمله همكلاسی‌های بد و یا معلمی كه اذیت می‌كند. اگر شما به‌عنوان یك دانش‌آموز، بدون نگرانی و ترس در كلاس برخورد كنید احساس خوبی به او دست خواهد داد و صدای خنده‌های او تمام احساس‌های بد ناشی از ترس و اضطراب را از بین می‌برد و اعتماد به نفس او را افزایش می‌دهد.
خط قرمز
خجالتی و ساكت بودن غالب اوقات مشكل‌ساز نیست و طبیعی تلقی می‌شود، اما توجه داشته باشید كه بعضی نشانه‌ها خطوط قرمز محسوب می‌شوند و نیازمند درمان هستند. اگر فرزند شما به صورت مرتب پیش از مدرسه و درون مدرسه گریه می‌كند و یا كج‌خلقی می‌كند، همواره منزوی است، نگاهش را از نگاه دیگران می‌دزدد و یا در مدرسه با كودكان و معلم با خشونت رفتار می‌كند این موضوع را با پزشك مربوطه و یا روانشناس مطرح كنید.