به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ؛ دراینباره نباید امید را از دست داد؛ پیشرفتهایی در این زمینه حاصل شده است كه نمیتوان بیتفاوت از كنار آنان عبور كرد. با توجه به فعالیتهای سازمانهای غیردولتی و دولتیدرگردهمایی سالانه زمین در سال 1992 دسترسی به آب سالم برای حدود یك میلیارد نفر در تمام دنیا امكانپذیر شده است. پروژههایی به بهرهبرداری رسیده كه در آنها پمپهای مدرن برای جمعآوری آب باران طراحی شده و در آن به خوبی آبها ذخیرهسازی میشوند اما به طور تقریبی 880 میلیون نفر از مردم دنیا هنوز به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند و ما هنوز به آن مرحله نرسیدهایم كه برای این افراد موضوع آب آشامیدنی در طول روز دغدغهیی همیشگی نباشد. در حدود دو میلیارد نفر از مردم دنیا ممكن است دسترسی همیشگی و آسان به آب آشامیدنی سالم نداشته باشند. بنابراین وضعیت در این مورد همچنان بحرانی است. با وجود افزایش جمعیت كره زمین كه پیشبینی میشود طی 50 سال آینده به سه میلیارد بیشتر از جمعیت كنونی برسد، امیدها برای كم كردن رقم آب آشامیدنی ناسالم همچنان وجود دارد.
روزانه در كره زمین در حدود پنج هزار كودك به دلیل ابتلا به بیماریهای قابل پیشگیری مثل وبا و اسهال خونی كه از نوشیدن آب ناسالم ایجاد میشود میمیرند. كمبود آب كه منجر به كاهش بهداشت فردی میشود بیماریهایی نظیر تراخم ایجاد میكند كه حدود شش میلیون نفر را سالانه كور میكند.نگرانی درباره آب، خانوادههای كمدرآمد را در دور باطل فقر و كمبود دانش میاندازد. فقیرترین افراد همواره با مشكل دسترسی آسان به آب آشامیدنی روبهرو هستند. این نوع افراد بیشتر زمان خود را صرف مراقبت از كودكان بیمار یا پیادهروی برای گرفتن آب میكنند. برخی مواقع آنان مجبورند در طول روز در حدود شش كیلومتر برای دسترسی به آب راه بروند كه در این شرایط زمانی برای تحصیل دانش و شرایط اقتصادی بهتر نخواهند داشت. رقابت بر سر آب سالم مشكل دیگری است كه در شرایط كمبود آب بروز میكند. كشاورزی در حدود 70 درصد از آب را به خود اختصاص میدهد و مصارف صنعتی در حدود 22 درصد و در این شرایط مساله آب درون مرزهای یك كشور امری سیاسی میشود كه انسانها به راحتی حاضر به تقسیم آن با دیگر همنوعان خود نیستند. جنگهای فراوانی بر سر موضوع آب در مرز كشورها هماكنون هم در جریان است. تقاضا برای آب هر روز بیشتر و بیشتر میشود. منابع آب مانند رودخانهها و منابع زیرزمینی تا جایی كه امكان داشته باشد برداشت میشود. ما انسانها آبهای زیرزمینی خود را تا جایی كه میتوانیم عمیقتر استفاده كردهایم. امنیت تامین آب در جهان تا حد زیادی به آبهای زیرزمینی وابسته است. با پیشرفت تكنولوژی بشر در برداشت آب از زمین، از سال 1960 ما با كاهش آبهای زیرزمینی مواجه بودهایم.
برخی از این آبهای زیرزمینی آبهای فسیلی هستند و متعلق به زمانی كه آب و هوای كره زمین با آنچه اكنون وجود دارد كاملا متفاوت بود. امروزه چنین آبی به اندازه پترولیوم محدود و اندك است. با وجود آنكه آبهای دیگر قابلیت بازتولید شدن دارند اما این نوع آبها نمیتوانند در فاصله زمانی اندك تجدید شوند. ما زمانی كه این آبها را برداشت میكنیم در حقیقت به طور كلی از بین میروند. این موضوع به طور مستقیم به نان خانوار مردم هند، مزارع ذرت چین و روستاهای كالیفرنیا ارتباط دارد. ما باید به دنبال راهی برای ایجاد تعادل میان برداشت آب و اجازه برای تولید دوباره آن باشیم.برداشت آب بیرویه به اكوسیستم آسیب میرساند. زمانی كه از آب رودخانهها و دیگر آبهای زیرزمینی استفاده میكنیم، آب كاهش مییابد و دیگر موجودات وابسته به آب دچار مشكل میشوند. اكوسیستم حلقهیی است كه در نهایت همه جانداران را به یكدیگر متصل میكند. انسانها هم از آسیبهایی كه به اكوسیستم وارد خواهد آمد در امان نخواهند بود.
با توجه به اینكه 70 درصد آبهای شیرین به مصرف كشاورزی میرسند میتوان با تكنولوژی جدید از هدررفتن آب جلوگیری كرد. كشاورزان در نهایت به سود خود فكر میكنند و اگر در جهت بهرهوری بیشتر از آب آموزش ببینند، آن را اجرا خواهند كرد. سازمان ملل حق استفاده از آب آشامیدنی سالم را برای تمام انسانها از جمله حقوق بشر برشمرده و برای هر انسان دسترسی به 20 الی 50 لیتر آب در روز را به عنوان حق اولیه برشمرده كه باید به عنوان هدف اصلی در دهههای آینده در نظر گرفته شود.
نظر شما