به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق ؛ اما متاسفانه آنچه كه بیش از گذشته نمود پیدا كرده، این است كه اغلب گفتوگوها به مشاجره، دلخوری، احساس ناخوشایند و ... منجر میشود. برای جلوگیری از جرو بحث و مشاجرات، گفتوگو بین زن و شوهر باید مورد دستهبندی قرار گیرد. دو نوع گفتوگوی عاطفی و منطقی در مباحث زناشویی در نظر گرفته شده است كه با آگاهی نسبت به تعیین نوع گفتوگو میتوان از مجادله و درگیری جلوگیری كرد. گفتوگوی عاطفی، مكالمهای بین زوجهاست كه از عواطف و احساسات سخن به عمل میآید. هدف از این نوع گفتوگو، بیان عواطف و احساسات مثبت یا منفی زوجهاست كه باید به هنرمندانهترین شكل ممكن صورت گیرد. در این نوع گفتوگو، فقط احساسات بیان و از متهم كردن خود و طرف مقابل خودداری میشود. بهعنوان مثال به جای جمله «تو من را ناراحت كردی» از عبارت «من از رفتارت ناراحت شدم» میتوان استفاده كرد. اما در مورد گفتوگوی منطقی، ما با شكلی كاملا متفاوت روبهرو هستیم. در این نوع گفتوگو حتیالامكان باید از احساسات و عواطف دور شد چراكه هدف رسیدن به نتیجه عقلانی و ذهنی است. برای درك بهتر و تداعی مراحل گفتوگوی منطقی به مثال دوئل اشاره میشود. گام نخست، «روشن بودن موضوع» گفتوگو است. به عبارتی دو طرف گفتوگو باید با یكدیگر توافق كنند كه درخصوص چه مطلبی میخواهند صحبت كنند و اینكه زوجها در مورد زمان گفتوگو نیز به نتیجه برسند. یكی از صحنههای ناآگاهانهای كه در مشاجرات زناشویی دیده میشود زمانی است كه مرد خسته از كار روزانه وارد منزل میشود و زن خانه بدون توجه به شرایط، شروع به مطرح كردن مشكلات و مسایل میكند. نكته بعدی «انتخاب اسلحه» است. منظور از اسلحه در گفتوگوی منطقی، انتخاب حوزه مكالمه است. همانطور كه در دوئل، طرفین از یك نوع سلاح استفاده میكنند در گفتوگو نیز باید این تعادل رعایت شود. قرار نیست یكی از طرفین مودبانه و با احترام و دیگری به دور از نزاكت و بیتوجه به حریمهای خانوادگی صحبت كند. گام سوم «داشتن فقط یك تیر» است. یعنی دو طرف باید بدانند كه فقط در مورد همان موضوعی كه از پیش تعیین كردهاند باید صحبت كنند و از به میان كشیدن موضوعات متفرقه، از این شاخه به آن شاخه پریدن و یادآوری و بازگو كردن خاطرات گذشته و غیرمرتبط بپرهیزند، چراكه این مسایل بزرگترین مانع موفق بودن یك گفتوگوی منطقی است. نكته دیگر «تعداد قدمهای معین» است كه بهعنوان نمادی برای زمان است. زمان گفتوگوی منطقی باید بسیار كوتاه باشد و اگر زمان مكالمه بیشتر از حد معمول طول بكشد به این معناست كه زوجها از شرایط یك گفتوگوی منطقی دور شدهاند، پس در شروع گفتوگو باید یك زمان تقریبی برای آن در نظر گرفت.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق ؛ اما متاسفانه آنچه كه بیش از گذشته نمود پیدا كرده، این است كه اغلب گفتوگوها به مشاجره، دلخوری، احساس ناخوشایند و ... منجر میشود. برای جلوگیری از جرو بحث و مشاجرات، گفتوگو بین زن و شوهر باید مورد دستهبندی قرار گیرد. دو نوع گفتوگوی عاطفی و منطقی در مباحث زناشویی در نظر گرفته شده است كه با آگاهی نسبت به تعیین نوع گفتوگو میتوان از مجادله و درگیری جلوگیری كرد. گفتوگوی عاطفی، مكالمهای بین زوجهاست كه از عواطف و احساسات سخن به عمل میآید. هدف از این نوع گفتوگو، بیان عواطف و احساسات مثبت یا منفی زوجهاست كه باید به هنرمندانهترین شكل ممكن صورت گیرد. در این نوع گفتوگو، فقط احساسات بیان و از متهم كردن خود و طرف مقابل خودداری میشود. بهعنوان مثال به جای جمله «تو من را ناراحت كردی» از عبارت «من از رفتارت ناراحت شدم» میتوان استفاده كرد. اما در مورد گفتوگوی منطقی، ما با شكلی كاملا متفاوت روبهرو هستیم. در این نوع گفتوگو حتیالامكان باید از احساسات و عواطف دور شد چراكه هدف رسیدن به نتیجه عقلانی و ذهنی است. برای درك بهتر و تداعی مراحل گفتوگوی منطقی به مثال دوئل اشاره میشود. گام نخست، «روشن بودن موضوع» گفتوگو است. به عبارتی دو طرف گفتوگو باید با یكدیگر توافق كنند كه درخصوص چه مطلبی میخواهند صحبت كنند و اینكه زوجها در مورد زمان گفتوگو نیز به نتیجه برسند. یكی از صحنههای ناآگاهانهای كه در مشاجرات زناشویی دیده میشود زمانی است كه مرد خسته از كار روزانه وارد منزل میشود و زن خانه بدون توجه به شرایط، شروع به مطرح كردن مشكلات و مسایل میكند. نكته بعدی «انتخاب اسلحه» است. منظور از اسلحه در گفتوگوی منطقی، انتخاب حوزه مكالمه است. همانطور كه در دوئل، طرفین از یك نوع سلاح استفاده میكنند در گفتوگو نیز باید این تعادل رعایت شود. قرار نیست یكی از طرفین مودبانه و با احترام و دیگری به دور از نزاكت و بیتوجه به حریمهای خانوادگی صحبت كند. گام سوم «داشتن فقط یك تیر» است. یعنی دو طرف باید بدانند كه فقط در مورد همان موضوعی كه از پیش تعیین كردهاند باید صحبت كنند و از به میان كشیدن موضوعات متفرقه، از این شاخه به آن شاخه پریدن و یادآوری و بازگو كردن خاطرات گذشته و غیرمرتبط بپرهیزند، چراكه این مسایل بزرگترین مانع موفق بودن یك گفتوگوی منطقی است. نكته دیگر «تعداد قدمهای معین» است كه بهعنوان نمادی برای زمان است. زمان گفتوگوی منطقی باید بسیار كوتاه باشد و اگر زمان مكالمه بیشتر از حد معمول طول بكشد به این معناست كه زوجها از شرایط یك گفتوگوی منطقی دور شدهاند، پس در شروع گفتوگو باید یك زمان تقریبی برای آن در نظر گرفت.
نظر شما