سلامت نیوز : همه مسوولانی كه در ارتباط با مواد مخدر وظیفه و تعهدی دارند، این روزها سرگرم رفتن به جلساتی هستند؛ جلساتی كه به مناسبت روز جهانی مبارزه با اعتیاد برگزار می‌شود. یك بغل پوشه در دست دارند و آمارهایی می‌دهند. اما گمان نكنم هیچ كدام‌شان از پشت آمارهایی كه می‌دهند، خبر داشته باشند. می‌گویند آمارهای تشكیل پرونده‌های قضایی درباره مواد مخدر 7/3 درصد در سال گذشته نسبت به سال 89 افزایش داشته اما بعید است از زندگی كسانی كه متهم پرونده‌ها هستند، خبر داشته باشند. سردارها از میزان كشفیات ماموران‌شان می‌گویند، رییس‌ها از كارهایی كه دستور انجامش را داده‌اند، معاون‌ها از نحوه هزینه‌هایی كه برای پیشگیری و درمان اعتیاد در یك‌سال گذشته متحمل شده‌اند می‌گویند ولی در میان هیچ كدام از حرف‌هایشان سرنخی از سرنوشت آنهایی كه جایشان در «آخر خط» است دیده نمی‌شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ؛ هیچ كدام‌شان داستان سمیه ما را نشنیده‌اند. هیچ كدام‌شان داستان صفورا، جمیله و... را نشنیده‌اند. آنها دور ایستاده‌اند و درباره چیزی صحبت می‌كنند كه اصلا به درستی لمس‌اش نكرده‌اند. شاید اگر این روزها به جای جلسه‌ها و نشست‌های خبری، همه مدیرانی كه در ارتباط با مواد مخدر مسوولیتی دارند سری به «آخر خط» می‌زدند و سراغی از سمیه، جمیله، صفورا، شورانگیز و... می‌گرفتند، بیشتر و بهتر می‌توانستند كاری از پیش ببرند. راستی چقدر جالب است كه هر سال مدیران مرتبط با مواد مخدر از مصائب این مواد می‌گویند و می‌نالند و هشدار می‌دهند ولی از 10 سال قبل تا به حال آمار معتادان كشورمان همان حدود دو میلیون ‌نفری است كه بود. نه كمتر و نه بیشتر. به هر حال این چیزی را تغییر نمی‌دهد. سمیه در آخر خط ما خبر دارد كه امروز، روز جهانی مبارزه با مواد است یا نه، برایش خیلی فرقی نمی‌كند. او خبر دارد كه مسوولان مرتبط با مبارزه با مواد مخدر چه حرف‌ها و نظراتی دارند، چندان تاثیری بر زندگی‌اش ندارد. او شب‌ها در خوابگاه بهزیستی می‌خوابد بدون آنكه كسی از آن دست از مدیران برای سر و سامان به آنچه از شش سال مصرف كراك در زندگی او به جا مانده، كمكش كند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha