وزیر بهداشت گفت: «هنوز الگوی مشخص و تعریف شدهای برای نظام سلامت کشور نداریم و طبیعی است که در این شرایط هر چقدر هم منابع را افزایش دهیم معلوم نیست با این بودجهها باید چه کار کنیم.»
وی ادامه داد: «به خصوص اینکه امسال بودجه سال ۹۱ در اواخر اردیبهشت تصویب شد و طبیعی است که تعیین تعرفههای پزشکی نیز به تصویب بودجه بستگی دارد زیرا در این صورت است که معلوم میشود چقدر امکان افزایش سرانه درمان و تعرفههای پزشکی وجود دارد و با توجه به منابع موجود میزان افزایش تعرفههای پزشکی مشخص میشود.»به گزارش سلامت نیوز به نقل از سینا ؛ وزیر سابق بهداشت گفت: «با این حال به نظر من مشکلات اقتصاد سلامت در کشور ما جای دیگری است. همان طور که در زمان مسئولیت و بعد از آن هم گفتهام. اشکال اساسی نظام سلامت کشور ما این است هنوز الگوی مورد تفاهم که همه ارکان این نظام آن را قبول داشته باشند نداریم.»
وی افزود: «به عنوان مثال امسال مصوبهای در قانون بودجه داریم که در نوع خودش میتواند بسیار اثرگذار باشد، منظورم اختصاص ۶ هزار میلیارد تومان از درآمد صرفه جویی یارانهها برای بخش سلامت است، صرفنظر از اینکه دولت این بودجه را تخصیص بدهد یا ندهد و وزارت بهداشت این موضوع را پیگیری بکند یا نکند، موضوع اصلی این است که بر فرض تخصیص این اعتبار بر اساس چه مدلی میخواهیم این اعتبار را هزینه کنیم.»
باقری لنکرانی ادامه داد: «مسئله این است که آیا ما میخواهیم مانند انگلستان مدل طب ملی و دولتی را داشته باشیم چنانچه در این کشور حداکثر ۵ تا ۷ درصد خدمات سلامت توسط بخش خصوصی ارائه میشود یا نظام سلامتی شبیه آمریکا داشته باشیم که عملاً همه خدمات سلامت توسط بخش خصوصی ارائه میشود و حداکثر ۱۰ درصد آن دولتی است.»رئیس مرکز تحقیقات سیاستگذاری سلامت گفت: «این یک بحث کلان است که باید تعیین تکلیف آن همه برنامهریزیهای خرد را هم تحت تأثیر قرار میدهد و ما متأسفانه هنوز یک سند راهبردی که مورد وفاق همه باشد در این حوزه نداریم.»وی ادامه داد: «در مواد ۳ و ۲۹ قانون اساسی آمده است که همه مردم باید به خدمات سلامت دسترسی داشته باشند اما همان جا آمده است که این کار باید از طریق بیمهها یا سایر روشها باشد و همین قانون نشان میدهد که ما در این عرصه نیاز به شفافسازی داریم.»
باقری لنکرانی ادامه داد: «بالاخره باید معلوم باشد که ما چه الگویی برای نظام سلامت باید داشته باشیم. تا این مسئله روشن نشود، طبیعتاً هر چقدر هم منابع بیشتری در اختیار ما قرار بگیرد، معلوم نیست به چه هدفی و از چه مسیری باید برسیم.»وی گفت: «فعلاً آنچه ما میفهمیم این است که نباید دسترسی مردم به خدمات بهداشتی و درمانی تابعی از مسائل و مشکلات اقتصادی و اجتماعی باشد.»
نظر شما