حضور وزیر آموزش و پرورش در مراسم روز جهانی مبارزه با مواد مخدر، در كنار مسئولان مبارزه با این بلای خانمانسوز و پیشگیری از آن قطعاً اتفاقی نیست و مفاهیم گستردهتری از یك مدعو ساده دارد.
به عبارتی مدرسه نرفتن مساوی بود با درگیر شدن فرد با آسیبهای اجتماعی آن روزگار. امروز اما فرقی نمیكند. آسیبهای اجتماعی باسواد و بیسواد نمیشناسند و به قول معاون فرهنگی و پیشگیری ستاد مبارزه با مواد مخدر، سیستم هوشمند آسیبهای اجتماعی بیش از گذشته به دنبال جذب نیرو است و این سیستم افراد را در سنین ۷ تا ۹۰ سال و با جنسیت مختلف و تحصیلات متفاوت با نگاه مشتری مدار به خود جذب میكند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جوان آنلاین ؛ بنابراین دور از انتظار نیست از جذب نیرو از میان مشتریان آموزش و پرورش نیز غفلت نكند و البته به حكم آمار و گزارش تحقیقات انجام شده و در سایه سهلانگاری ما موفق هم بوده است؛ آنجا كه كاهش سن اعتیاد از ۲۳ به ۱۵ سال به عنوان یك دغدغه ملی مطرح میشود. یعنی دقیقاً سنی كه فرد در اختیار آموزش و پرورش است و این نهاد باید علاوه بر آموزش دو دو تا، چهارتای ریاضی و علوم به دانشآموزان، محاسبات جدیتر و كلانتر زندگی را نیز به وی بیاموزد. درعمل آموزش و پرورش به شیوه كنونی از دانشآموزان منابع سرشاری از فرمول و نكته میسازد تا سریع تر آنها را به وزارت علوم تحویل داده و خود را از زیر بار مسئولیت برهاند.
از ابتدای سال جاری رسانهها نسبت به كاهش سن مصرف مواد مخدر هشدار دادند، اما تنها واكنش آموزش و پرورش سكوت بود تا دیروز كه به سخنرانی جامعی در توضیح مضرات استفاده از مواد مخدر انجامیدكه البته باز هم جای شكرش باقی است كه منتشركنندههای آمارها از سوی این نهاد آموزشی و پرورشی به دروغگویی و سیاهنمایی متهم نشدند. به یقین وضع موجود در حوزه پرورشی و مصونسازی دانشآموزان نشان از سردرگمی سیاستهای آموزش و پرورش در كنترل و رفع ناهنجاریهای به وجود آمده در این حوزهها است، با وجود این و در شرایطی كه دسترسی به موادمخدر در جامعه آسانتر از هر زمان دیگر شده و این تهدید برای نوجوانی كه كنجكاویهایش هدایت نشده به یك گرداب میماند، آموزش و پرورش بر عملكرد خود در مبارزه با آسیبهای اجتماعی میبالد!
وزیر آموزش و پرورش راست میگوید كه موضوع مواد مخدر به عنوان یكی از چهار بحران هزاره سوم در كنار فقر، رشد جمعیت، مشكلات زیست محیطی و تهدیدات هستهای قرار دارد. در بررسی بحث اعتیاد و آسیبهای اجتماعی تنها نباید به آمار معتادان دائمی یا تفننی بپردازیم، بلكه باید بحثهای ریشهای و علت این آمار مورد بحث و بررسی قرار بگیرد و باید عمق و عمر تخریب اعتیاد موضوع اصلی بحثهای ما باشد. اما اصلاً اشاره نمیکند که نقش بزرگترین نهاد تربیتی کشور در این عمق سنجی چیست؟
با این حال حضور وزیر آموزش و پرورش بدون اینكه برنامهای برای پیشگیری از اعتیاد دانشآموزان ارائه دهد یا حداقل از دغدغههای مجموعه تحت مدیریت خود در این باره بگوید، از وی تنها یك مدعو و سخنران تشریفاتی برای مراسم روز جهانی مبارزه با مواد مخدر ساخت. این واكنش جناب وزیر ما را یاد اظهار نظر چند روز پیش حجتالاسلام و المسلمین قرائتی میاندازد كه گفت:«امروز آموزش و پرورش یك نهاد شكستخورده است؛ چراكه با بالا رفتن سواد، همزمان ادب دانشآموزان پایین میآید!»
نظر شما