وضعیت آلودگی هوای سردشت گاهی به حدی میرسد که مسئولان انجمن حمایت از مصدومان شیمیایی سردشت میگویند: هیچیک از جانبازان شیمیایی سردشتی نمیتوانند از خانه خارج شوند و تمامی محفظههای اتاقها را پوشاندهاند تا گرد و غبار وارد خانه نشود.
متاسفانه جانبازان شیمیایی که وضعیت حادتری دارند در صورت تشدید عوارض نمی توانند به سرعت خود را به اورژانس برسانند زیرا نزدیکترین محل درمان در هفت کیلومتری شهر است که خدمات تخصصی ریه هم ندارد و جانباز برای درمان تخصصی باید 130 کیلومتر دیگر طی کند تا خود را به مرکز استان آذربایجان برساند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ حسن فتاحی جانباز 70 درصد شیمیایی که در شهرستان سردشت ساکن است در حالی که سرفههای خشکش امانش نمی داد از وجود گرد و غبار در سردشت از ابتدای سال 90 گلایه داشت و افزود: الان چندین ماه است که وضعیت ریه جانبازان شیمیایی سردشت مناسب نیست و به دلیل دوری راه تا مرکز استان مجبوریم با این وضعیت کنار بیاییم.
وی گفت: نزدیکترین مرکز درمانی ما تنها دکتر متخصص داخلی دارد كه هیچ اطلاعی از وضعیت ریه جانبازان شیمیایی سردشت ندارد.
فتاحی گفت: در طول سال روزهای زیادی است که به علت غلظت بالای گرد و غبار نتوانستهایم از خانه خارج شویم و سرفههای شدید توان گفتوگو را از ما میگیرد.
محمد کاظمی فرماندار سردشت با بیان اینکه مهار ریزگردها تخصص ما نیست گفت: این مشکل باید ازسوی سازمان محیط زیست برطرف شود و مسئولان باید بدانند که سردشت نخستین قربانی ریزگردهاست و سلامت جانبازان شیمیایی این شهر در خطر است.
وی افزود: فرمانداری سردشت برنامههای زیادی را برای بهبود وضعیت جانبازان شیمیایی در دستور کار خود قرار داده که در حال اجرایی کردن آن هستیم ولی حل مشکل گرد و غبار از عهده ما خارج است.
همچنین حسن عباسنژاد مدیر کل حفاظت محیطزیست آذربایجان با اشاره به اینکه پدیده ریزگردهای عربی حاوی ذرات ریز سمی هواست میگوید: آذربایجان غربی به طور متوسط 100 روز در سال با پدیده ریزگرد مواجه است و طی 40 روز در سال شاخص «psi » هوای استان به بیش از حد استاندارد رسیده است. همچنین از این 40 روز هوای ناسالم، چهار روز آن برای تمام آحاد جامعه مضر است.
در این میان غلظت بالای گرد و غبار همچنین میزان دید افقی را کاهش داده و موجب بروز مشکلاتی برای تردد مردم به ویژه در محورهای مواصلاتی می شود. این مهمانان ناخوانده که از غرب کشور و به ویژه از کشور عراق به شهرستان سردشت سرازیر شده کیفیت هوای شهرستان را تا مرز خطرناک تغییر داده بهطوریکه تا میزان 500 میکروگرم بر متر مکعب نیز می رسد.
در این میان جانبازان سردشتی هیچگونه امکاناتی برای مقابله با این پدیده ندارند. نه مرکز درمانی تخصصی، نه خودروهای ویژه، نه ورزشگاهی مجهز و پاتقی برای نشستن و نه امداد ویژه و تنها باید در خانه نشسته و منتظر بمانند ریزگردها جل و پلاسشان را جمع کنند و بروند. کسی هم صدایش به سازمان ملل و نهادهای بین المللی نمیرسد تا فریاد بزند آهای ما داریم دوباره قربانی می شویم. انگار قرار نیست این شهر مرزی روز خوش ببیند. انگار آثار جنگ باید تا سالها مردم سردشت را قربانی خود کند.
نظر شما