سلامت نیوز : عدم برنامه ریزی در مبارزه با مواد مخدر در كشور، همواره یكی از چالش‌های اجتماعی كشور بوده است. در سالهای اخیر از یكسو مبارزه با مواد مخدر و از سوی دیگر درمان معتادان، هزینه های سنگینی به كشور تحمیل كرده است. گذشته از این پیامدهای مصرف مواد مخدر مانند از هم پاشیدن خانواده ها و تاثیر آن بر طلاق نیز بنیان جامعه را تهدید می كند. با وجود تشكیل ستاد مبارزه با مواد مخدر و تخصیص اعتباراتی به طور سالانه باید گفت روش های كنونی مبارزه با مواد مخدر در كشور پاسخگو نیست. واقعیت این است كه اگر فكری به حال این معضل اجتماعی نشود، در چند سال آینده دیگر نمی توان از گسترش آسیب ها جلوگیری كرد. هر چقدر اعتبارات ستاد مبارزه با مواد مخدر را بیشتر كنیم، باز هم خروجی سیستم كنونی مثبت نیست و تغییر ملموسی در جامعه دیده نمی شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ آنچه این حوزه امروز به آن نیاز دارد تغییر در نگرش هاست. تغییر در نگرش ها به كنترل و درمان در این دایره اگرچه امری مشكل است اما تنها راه رهایی جامعه امروز ایرانی از این بلاست. چرا كه مبارزه آن هم به سبك پلیسی در دهه های گذشته تاثیر چندانی در كاهش مصرف مواد مخدر نداشته است. نخست باید قوانین و مقررات را در این باره واكاوی و در جهت مثبت بازنگری كنیم. مثلا تعریف جرم در آن را مورد بررسی قرار دهیم و پس از آن شیوه های كنترل و درمان را بر روی میز مسئولان در سه قوه قرار داده و با كمك كارشناسان در آن تجدیدنظر كنیم تا روش‌های جدید، اثرگذاری لازم را داشته باشد.

روش های نوین اگر در یك برنامه حساب شده طراحی نشود جواب نخواهد داد. مثلا در گذشته، توزیع متادون جرم بود و مصرف متادون ممنوع! اما پس از بازنگری مقرر شد تا به معتادان برای ترك متادون داده شود. در نظر بگیرید كه متادون تا 10 برابر تریاك اعتیادآور است. این در حالی است كه راه های جایگزین دیگری وجود داشت. بنابراین آنچه جامعه امروز مطالبه می‌كند، بازبینی در شیوه های درمانی و الگوی مصرف است. عقل و علم می گوید در این بحبوحه اعتیاد به مواد محرك صنعتی، بهتر آن است كه دست‌كم آسیب پذیرها را به سمت شیوه‌ای كم خطر تر سوق دهیم اما با برخوردهای قهری كه انجام می شود جوانان بیشتر در دام مواد مخدر اسیر می‌شوند.

اگر این برخوردها جواب می داد، پس باید زندان های ما از موادمخدر پاك باشد اما در همان محیط حفاظتی هم موادمخدر پیدا می شود و برخی زندانیان آن را مصرف می‌كنند. بنابراین مواد مصرفی باید رتبه بندی شوند. مثلا باید باید مقایسه كنیم شیشه و كراك خطرناك تر هستند یا تریاك؟ آن وقت در برنامه هایی حساب شده از اعتیاد نسل جوان جلوگیری كنیم و از سوی دیگر افرادی را كه شیشه و كراك مصرف می كنند به سمت رفتاری كم خطرتر بكشانیم.