دكتر احمد جلیلی در گفتوگو با (ایسنا)، ضمن اشاره به این كه درمانهای غیردارویی برای بهبود برخی بیماریهای روان درمانی به كمك درمانگران آمدهاند و روانشناسان بالینی و روانپزشكان میتوانند به انجام آن مبادرت ورزند، گفت: متاسفانه تمام شهر از كلینیكهای روانشناسی پر شده است كه صلاحیت انجام روان درمانی را ندارند.جلیلی با بیان اینكه ترس بیموردی در اجتماع در خصوص بیماریهای روانپزشكی وجود دارد و بسیاری از مردم تصور میكنند داروهای روانپزشكی اعتیادآور هستند، اظهار كرد: معتاد شدن به دارو نیز ممكن است مانند وابستگی به هر ماده دیگری كه بیحساب و كتاب به صورت خودسرانه و بر مبنای كار غیرتخصصی مصرف میشود، صورت پذیرد.
وی ادامه داد: هیچگاه یك بیمار مبتلا به فشار خون عنوان نمیكند كه به داروهای فشارهای خون معتاد شده است. علت این امر آن است كه فرهنگ درمان در خصوص بیماریهای جسمی جا افتاده است اما در بیماریهای روانپزشكی این گونه نیست و لازم است اطلاع رسانی كافی در این زمینه صورت پذیرد.این روانپزشك افزود: بیماران روانپزشكی كه مدت طولانی تحت درمان هستند تصور میكنند معتاد به دارو شدهاند در حالی كه باید بدانند محتاج دارو هستند.
جلیلی با بیان اینكه نمیتوان منكر ایجاد وابستگی دارویی در برخی بیماران شد، عنوان كرد: اعتیاد به دارو در دو صورت اتفاق میافتد، نخست مصرف خودسرانه داروست و دیگری تجویز داروهای آرامبخش از سوی افراد غیرمتخصص. ممكن است بیماری كه مبتلا به یك عارضه جسمانی است به یك پزشك متخصص مراجعه و او برای بهبود حالش داروی آرامبخش نیز تجویز كند و بیمار به مدت طولانی از این دارو استفاده كند. در این صورت فرد دچار وابستگی دارویی خواهد شد.وی ادامه داد: اما اگر یك روانپزشك برای درمان بیمارش دارویی تجویز كند، دلیل آن نیازی است كه وجود دارد و نمیتوان آن را اعتیاد تلقی كرد.
وی ضمن انتقاد از انجام امر روان درمانی توسط روانشناسان عنوان كرد: روانشناسی كه دوره روان درمانی را ندیده باشد، حق دخالت در این كار را ندارد. متاسفانه این وضعیت در تهران وجود دارد و شاهد هستیم علیرغم اینكه شاید 200 یا 300 روانشناس بالینی فارغالتحصیل داریم، اما چندین هزار كلینیك و مطب دایر شدهاند كه ادعا میكنند میتوانند مبادرت به امر روان درمانی نمایند.جلیلی با اشاره به اینكه متاسفانه مرز میان مشاوره و روان درمانی نیز لوث شده است، اظهار كرد: مشاوره میتواند در همه حیطهها از جمله ازدواج و تحصیل انجام شود، اما زمانی كه پای درمان به میان میآید، مشاور حق دخالت ندارد.
نظر شما