سلامت نیوز : معادله ساده است: آستانه تحمل آدم‌ها پایین آمده، بستگان با هم بیشتر در ارتباطند؛ بیشتر یكدیگر را ملاقات می‌كنند؛ بیشتر با هم گفت‌وگو می‌كنند؛ زبان سرچشمه سوء‌تفاهم‌هاست، پس اگر آدم‌ها بیشتر گفت‌وگو می‌كنند، سوء‌تفاهم‌هایشان هم بیشتر است و همین سوء‌تفاهم‌ها اگر مدیریت نشود، گاهی به برخوردهای فیزیكی می‌رسد.

زد و خورد در خانه دو خطر دارد؛ اول این كه در دعواهای خانگی كسی نیست میان دو طرف پادرمیانی كند و آن وقت شاید دعوا رنگ خون بگیرد و دوم این كه آلت قتاله در هر خانه‌ای فراوان پیدا می‌شود از چاقو و قیچی و ساطور گرفته تا بنزین و طناب.آلت قتاله هم اگر نباشد، خون كه جلوی چشم‌ها را گرفته باشد، خشم كه پرده كشیده باشد روی منطق آدم‌ها، جرأت كشتن كه ریشه دوانده باشد در دلشان، آن وقت آنقدر بی‌رحم می‌شوند كه بدون كمك گرفتن از هیچ وسیله‌ای، دست‌هایشان را دور گردن هم حلقه كنند و.... همیشه البته پای خشم در میان نیست، قاتلان خانوادگی گاهی معتادند، گاهی بیمار روانی، گاهی خائن، گاهی دچار سوء‌تفاهم، گاهی حریص و گاهی متعصب.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ نكته اینجاست كه بیشتر خانواده‌هایی كه روی پرونده‌شان مهر قتل می‌خورد، آنهایی هستند كه پیشتر هم یا پایشان به دادگاه خانواده باز شده یا پلیس در درگیری‌های خانوادگی‌شان دخالت كرده است.به عبارت دیگر، اكثر این خانواده‌ها پیش از آن كه به واسطه قتل از هم پاشیده شوند، جایی در حافظه قانون ثبت شده‌اند، اما به چشم مراجع قانونی نیامده‌اند و كسی مشكل‌شان را جدی نگرفته یا شاید هم مشكل‌شان جدی گرفته شده، اما به هر حال سازوكاری برای حل مساله‌شان پیش‌بینی نشده و به همین دلیل هم ناخوشی روابط‌شان به حال خود رها شده است، در حالی كه اگر به محض بروز اولین اختلاف‌ها و درخواست كمك‌شان از دادگاه یا پلیس، برای آنها پرونده‌ای آسیب‌شناسانه تشكیل می‌شد و مشاوران خانواده مسائل‌شان را بررسی می‌كردند، شمار قتل‌های خانوادگی به این حد زیاد نبود.

شاید اگر برای هر خانواده‌ای كه به نحوی ناسالم بود یا گرایشی به خشونت داشت یا درگیر اعتیاد بود یا دو طرفش مهارت حل بحران را نداشتند، پرونده‌ای ویژه تشكیل می‌شد و مددكار یا روان‌شناس یا مشاوری مشكل‌شان را پیگیری می‌كرد و راه‌های خروج از شرایط ناخوشایند را یادشان می‌داد، نسبت فامیلی اعضای خانواده‌ها، به قاتل و مقتول تغییر پیدا نمی‌كرد و آن وقت خانه، امن‌ترین جای دنیا می‌ماند و خانواده، مقدس‌ترین نهاد اجتماعی.