سلامت نیوز : فقط گرما در تابستان بیداد نمی‌کند، بلکه بیماری‌های قارچی پوستی نیز از جمله بیماری‌های عفونی هستند‎ ‎که در فصل گرم‏‎ ‎شیوع بیشتری دارند. مهم‌ترین عوامل مؤثر در ایجاد این نوع عفونت‌ها رطوبت، تعریق و گرما هستند و ساده‌ترین و بهترین راه‏‎ ‎پیشگیری رعایت بهداشت فردی است‎.‎

قارچ‌های پوستی معمولاً سبب نفوذ در لایه‏‎ ‎های سطحی پوست و در شکل‌های مختلفی ظاهر می‌شوند و دارای انواع مختلفی‎ ‎هستند. «پیتریازیس ورسیکالر» یک قارچ سطحی پوست است که به صورت لکه‌های قهوه ای‏‎ ‎و سفید بیشتر در تنه و قسمت‌های جلویی اندام‌ها بروز می‌کند، عامل این قارچ در پوست‎ ‎همه افراد وجود دارد و در شرایط مناسب اعم از رطوبت، تعریق و عوامل نامشخص دیگر‎ ‎باعث بیماری‌زایی و واكنش‌های پوستی خاص می‌شود. این بیماری به خصوص در افرادی که‎ ‎بدن آنها به شدت عرق می‌کند یا دائم در محیط‌های مرطوب هستند، شیوع و گسترش بیشتری‎ ‎دارد‎.‎

به گزارش سلامت نیوز به نقل از اطلاعات ؛ قارچ‌های سطحی پوست حتی می‌توانند ناخن‎ ‎های دست، پا و ناحیه کشاله ران را نیز در بربگیرد‎.دسته دیگری از قارچ‌های‎ ‎پوستی «عفونت‌های برفک» هستند که به صورت لکه‌های سفید در مخاط دهان و زبان دیده می‏‎ ‎شود و در افراد بالغ این دست عفونت‌ها به صورت دانه‌های چرکی در نواحی مختلف به ویژه‎ ‎در چین‌ها نظیر کشاله ران و زیر بغل بروز می‌کند.‏بسیاری عفونت‌های سطحی قارچی‎ ‎پوست در صورتی که در مورد آنها تشخیص درستی داده شوند، درمان راحت و سریعی دارند و در غیر این صورت‎ ‎اگر تشخیص درست نباشد امکان دارد، بیمار مدت‌ها تحت درمان‌های غلط قرار بگیرد‎.‎

بهترین‎ ‎راه برای پیشگیری از عفونت‌های قارچی، رعایت بهداشت فردی و تماس نداشتن با فرد‎ ‎مبتلا است. به طور مثال فردی که دچار عفونت‌های قارچی می‌شود، بهتر است تا درمان کامل از‎ ‎تماس در محیط‌ها و اماکن عمومی نظیر استخرها بپرهیزد تا عفونت به دیگران منتقل‎ ‎نشود‎.‎‏ كودكی كه مبتلا به عفونت‌های قارچی سر نیز کودکی که مبتلا به این عفونت می‌شود، بهتر‎ ‎است تا درمان قطعی از تماس با بچه‌های دیگر در محیط مدرسه به دور باشد‎.‎‏ رعایت بهداشت عمومی در مدارس و مهدهای كودك مهم‌ترین راه‎ ‎پیشگیری از بیماری‌های قارچی است. بدن به صورت طبیعی میزبان انواعی از میکرو ارگانیسم‌ها شامل باکتری‌ها و قارچ‎ ‎ها است. برخی از این میکرو ارگانیسم‌ها برای بدن مفید هستند و بقیه ممکن است به‏‎ ‎سرعت تولید مثل کنند و عفونت‌ها را تشکیل دهند‎.‎‏ قارچ‌ها می‌توانند روی بافت‌های‎ ‎مرده مو، ناخن‌ها و لایه‌های بیرونی پوست زندگی کنند. عفونت‌های قارچی ناخن اغلب‎ ‎بیشتر در افراد بالغ دیده می‌شود و این عفونت‌ها اغلب به دنبال عفونت قارچی پا‏‎ ‎هستند‎.‎

درمان عفونت‌های قارچی ناخن ممکن است مشکل باشد و در بیشتر موارد مجدداً بروز كند.‎‏ ناخن‌های پا اغلب بیش از ناخن‌های دست مبتلا می‌شوند. افرادی که به صورت مداوم‎ ‎به استخرهای شنای عمومی، ژیمناستیک یا حمام‌های عمومی می‌روند و کسانی که زیاد‎ ‎عرق می‌کنند، به صورت معمول عفونت‌های شبه مخمری دارند، زیرا قارچ‌هایی که این‏‎ ‎عفونت‌ها را ایجاد می‌کنند در نواحی گرم و مرطوب رشد می‌كنند‎.خـطر ابتـلا به یک‎ ‎عفونت قارچی با کفش‌های تـنگ، رطوبت طولانی مدت پوست یا جراحـات کوچک پوست یا ناخن،افزایـش می‌یابد‎.‎‏ شکنندگی، بد رنگ شدن، از دست رفتن حالت صیقلی و درخشندگی ناخن،‎ ‎ضخیم شدن ناخن، بد ریختی شکل ناخن، تکه تکه شدن ناخن، نرم شدن (جداشدن) ناخن از‏‎ ‎علائم عفونت است.

دركودكان بیشتر در ناحیه سر آنها بیماری قارچی پدید می‌آید و این عارضه به دو شكل بروز می‌كند. در نوع اول‎ ‎لكه‌های پوسته دار در سر ایجاد می‌شود و موها روی آن شكسته می‌شوند كه با درمان‎ ‎به طور کامل بهبود می‌یابد و اثر ریزش مو باقی نمی‌گذارد. در شكل دوم كه التهابی‎ ‎است زخم ایجاد شده در ناحیه سر باعث از بین رفتن موها می‌شود كه در نتیجه طاسی سر‎ ‎به وجود می‌آید. به منظور جلوگیری از انتقال بیماری به افراد سالم بهترین راه معاینه‎ ‎كودكان در مدارس و مهدهای كودك است. همچنین آزمایش مربیان و پرستاران كودك نیز‎ ‎ضروری است‎. ‎‏

بیماری قارچی پوست بیماری شایعی است‏‎ ‎كه می‌تواند هر نقطه‌ای از بدن را مبتلا كند. این بیماری بی سر و صدا شروع می‌شود و‎ ‎علائم بالینی مانند خارش ندارد. ضایعه روی پوست بدون مو، پوسته دار و ممكن‎ ‎است از مركز، شروع به بهبودی كند. همچنین اگر دچار ترشحات التهابی شود،‎ ‎می‎ ‎تواند در قسمت‌هایی كه مو رشد می‌كند، باعث ریزش مو بشود. اگر ضایعه بین انگشتان پا‎ ‎باشد، به صورت ترك خوردگی یا جمع شدن مواد شاخی دیده می‌شود و ممكن است بیمار از‎ ‎سوزش كف پا شكایت داشته كه در بعضی از موارد بیماران آن را به عنوان عرق كردن كف پا‎ ‎توجیه می‌كنند‎. ‎

از مهمترین راه‌های‎ ‎سرایت بیماری تماس افراد سالم با افراد آلوده و استفاده از وسایل شخصی فرد آلوده‎ ‎مانند شانه، برس یا لباس است. همچنین تماس با حیوانات آلوده مانند گاو، گوسفند، سگ‎ ‎و گربه نیز می‌تواند عفونت‌های التهابی یا غیرالتهابی را ایجاد كند. از این رو شست وشوی وسایل فرد بیمار به صورت جداگانه با مواد ضدعفونی كننده،‎ ‎آزمایش افراد مشكوك به بیماری و در روستاها جداسازی و قرنطینه حیوانات آلوده از‎ ‎جمله راه‌های پیشگیری است‎. ‎اگرچه كرم‌های ضدقارچ كه به صورت موضعی استفاده می‌شود و نیز مصرف‏‎ ‎بعضی داروهای خوراكی ممكن است به طور صد درصد تأثیر درمانی نداشته باشد اما با‎ ‎رعایت بهداشت عمومی قبل و بعد از ابتلا به بیماری و رعایت جوانب احتیاط در مورد‎ ‎مصرف داروهای جدید می‌توان از بروز بیماری و تشدید آن جلوگیری كرد.‏