با این که کسی درباره اهمیت نقش مادر در تربیت فرزندان تردیدی ندارد اما آشکار بودن نقش مادر به معنای آگاهی همه مادران از وظیفه شان نیست.

دختران مسئولیت پذیر امروز، همسران و مادران موفق فردا
سلامت نیوز : تربیت فرزند سالم از عهده والدین سالم برمی آید و چنان امر خطیری است که نمی توان آن را به یک یا چند موضوع محدود کرد. با این که کسی درباره اهمیت نقش مادر در تربیت فرزندان تردیدی ندارد اما آشکار بودن نقش مادر به معنای آگاهی همه مادران از وظیفه شان نیست. به گفته کارشناسان مادری که به تربیت فرزند خود مشغول است، در واقع تربیت نوه خود را هم آغاز کرده است زیرا فرزند او براساس الگویی که از مادر می گیرد، فرزندان خود را تربیت می کند.

اهمیت وضعیت روان شناختی مادر

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خراسان ؛ اگر بخواهیم نقش تربیتی مادر را به طور اصولی بکاویم باید ۳ دوره زندگی وی را مرور کنیم. وضعیت روان شناختی مادر قبل از ازدواج، بعد از ازدواج و قبل از مادر شدن و وضعیت روان شناختی فعلی یعنی زمانی که ۲ نقش همسری و مادری را به عهده گرفته است، اهمیت زیادی در نحوه تربیت فرزندان دارد. حسین سلیمان پورمقدم روان شناس تربیتی با بیان این مطلب به خراسان می گوید: تحقیقات نشان می دهد که وضعیت روان شناختی مادر قبل از ازدواج از طریق باورهایی که نسبت به جنسیت خود دارد، در تربیت کودک تاثیر شگرفی می گذارد. به این ترتیب دخترانی که در خانواده های آرام و شاد که در آن روابط مثبتی بین والدین وجود دارد بزرگ می شوند و به ویژه زمانی که مادر از جنسیت خود رضایت داشته باشد، در آینده مادران موفقی می شوند. در خانواده هایی که در ابراز محبت تبعیضی نسبت به دختران وجود ندارد، زمینه رشد بیشتر عاطفی و روانی دختران در ابعاد مختلف وجود دارد و در نتیجه دخترانی تربیت می شوند که ازمسئولیت پذیری و عزت نفس کافی برای به عهده گرفتن تربیت فرزندان و اجرای وظایف همسری برخوردارند. اگر زمینه های لازم تربیتی برای دختر در خانواده فراهم نباشد دخترانی پرورش پیدا می کنند که از نظر جسمی، آمادگی ازدواج و مادر شدن را دارند اما از نظر عاطفی و روانی و اجتماعی به بلوغ کافی نرسیده اند و در نتیجه نمی توانند همسر و مادر موفقی باشند. علاوه بر این که خود آن ها دچار مشکلات رفتاری مانند اضطراب و افسردگی هستند که ممکن است زندگی همسر و فرزندان را هم متاثر از این حالات کنند.از سوی دیگر وضعیت روان شناختی در بعد از ازدواج و قبل از مادرشدن هم تاثیر زیادی بر شیوه تربیتی که مادر برای فرزندش اتخاذ می کند، دارد. ازدواج موفق یکی از شاخص های بسیار اساسی در ایفای نقش مثبت مادری است.مسلم است در ازدواجی که با عشق، آگاهی، شناخت ومسئولیت پذیری انجام شود، زن تصویر ذهنی خوبی نسبت به خود دارد و موفقیت بیشتری احساس می کند، در نتیجه در آینده مادر موفق تر و بهتری خواهد بود.سلیمان پور با اشاره به این که نکته دیگری که در سال های اولیه ازدواج اهمیت دارد، چگونگی رابطه همسران است، تصریح می کند:  رابطه همسران قبل از بچه دار شدن تاثیر چشمگیری بر نحوه تربیت فرزند دارد. اگر قبل از فرزندآوری رابطه صمیمانه و عاشقانه باشد، فرزندآوری نیز در شرایط خوب صورت می گیرد و نقش همسری و مادری به درستی ایفا می شود اما اگر روابط همسران بدون احساس عشق و محبت و پر از تنش باشد، نقش بعدی همسر موفقیت آمیز نخواهد بود.گاهی پدر مایه تنش در خانواده است و مادر در دوران بارداری، در شرایط استرس زا و دشواری قرار می گیرد در چنین شرایطی نیز او نخواهد توانست نقش همسری و مادری را به خوبی ایفا کند.

تولد اولین فرزند

با تولد اولین فرزند، مادر علاوه بر نقش همسری باید والد هم باشد و اگر آمادگی پذیرش این نقش را نداشته باشد مادر و همسر خوبی نخواهد بود.تاثیر وضعیت روان شناختی مادر در دوران بارداری سال هاست که آشکار شده است. اگر مادر در دوران بارداری وضعیت روانی خوبی داشته باشد جنین هم در وضعیت خوبی رشد می کند و بالعکس. پس در گام اول باید شرایط مناسبی برای حفظ آرامش مادر باردار در محیط خانه فراهم شود تا در ادامه فرآیند رشد، مادر بتواند نقش مثبت خود را ایفا کند.این روان شناس تربیتی از ایجاد تعادل بین نقش همسری و مادری به عنوان یکی از مهم ترین گام ها در زندگی یک زن یاد و تصریح می کند: معمولا در زندگی زنان، یکی از نقش ها پررنگ تر می شود و به عنوان مثال در بسیاری از زنان نقش مادری چنان پررنگ است که پدر به حاشیه رانده می شود. در این شرایط مادر تمام توان جسمانی و روانی خود را برای مراقبت از فرزند اختصاص می دهد و توجه بسیار کمرنگی به نیازهای همسرش می کند.

این امر در درازمدت به نقش تربیتی پدر در خانواده لطمه می زند. گاهی پدر خود را کنار می کشد و تمام بار را روی دوش مادر می گذارد اما هستند پدرانی که به نقش خود واقف اند و تلاش می کنند بار مسئولیت مادر را کم کنند و این نکته را که تربیت فرزند فقط برعهده مادر است، قبول ندارند.کم رنگ بودن نقش پدر تاثیر نامطلوبی هم در تربیت فرزندان و هم در سلامت روانی مادر دارد.

در چنین شرایطی مادر در درازمدت دچار مشکلات متعدد عاطفی و روانی می شود و بیشتر این مادران حساس، عصبی، تحریک پذیر، خودخور و پرخاشگر می شوند و طبیعی است که نمی توانند نقش مادری را به خوبی ایفا کنند.بالعکس مادرانی که همسر خود را از دوران بارداری کنار خود می بینند و طی مراحل رشد و تکامل نوزاد، تنها نمی مانند به مراتب موفق تر، شادتر و سالم تر هستند و به همین نسبت فرزندان بهتری تربیت می کنند.به این ترتیب واضح است که مادر در کنار اهتمام به تربیت فرزندان باید به همسرش توجه کند و جایگاه پدر را در خانواده تثبیت کند.همچنین تفاهم داشتن بر سر مسائل تربیتی بین والدین، تلاش برای رشد علمی، اخلاقی و فکری مادر، حضور مادر در کلاس های هنری و ورزشی، کنار گذاشتن رفتارهای بیش از حد ایثارگرانه، حل مسائل درون خانواده در چارچوب آن و انتقال ندادن مشکلات به محیط بیرون از خانواده، برقراری رابطه گرم و صمیمی با فرزندان، ارائه الگوی مناسب به فرزندان، ابراز احساس صحیح و شفاف به همسر به هنگام ناراحتی و کنار گذاشتن رفتارهایی مانند غرزدن، نق زدن، طعنه زدن و... ازجمله عوامل تاثیرگذار در تربیت فرزندان سالم است.والدین آگاه و هوشیار برای حل مشکلات رفتاری خود، از مشاور کمک می گیرند تا کمترین ضربه به فرزندان یا خانواده وارد شود.

تأثیر رضایتمندی مادر بر تربیت کودکان

احساس رضایتمندی یا نارضایتی مادر از نقش مادری، به طور مستقیم یا غیرمستقیم به فرزندان دختر منتقل می شود و چنانچه مادر از جنسیت خود راضی نباشد، مشکلات رفتاری در دختر خانواده به وجود می آید.حسین سلیمان پور مقدم روان شناس تربیتی با بیان این مطلب به خراسان می گوید: بسیاری از مشکلات روانی در دختران از زمانی آغاز می شود که آن ها نسبت به جنسیت خود رضایت ندارند. این دختران گاهی تلاش می کنند از قالب جنسیتی خود خارج شوند. وی ادامه می دهد: از آن جا که دختر اغلب با مادر همانندسازی می کند، بیشتر تحت تاثیر نارضایتی مادر از جنسیت خود قرار می گیرد و ممکن است به انجام کارهای پسرانه گرایش پیدا کند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha