سلامت نیوز: استفاده از روش‌های ضد بارداری برگشت‌پذیر طولانی اثر (LARCs)(1) در طول دهه گذشته از 3/1 به 5/5 افزایش یافته است...

سه نوع LARC در ایالات متحده موجود است: ایمپلنت تک میله‌ای اتونوژسترل و دو نوع ابزار کاشتنی داخل رحمی (IUDها مسی A380T و دستگاه داخل رحمی لوونورژسترل). نرخ حاملگی ناخواسته در خانم‌هایی که از LARC‌ها در مقایسه با روش‌های دیگر استفاده می‌کنند پایین‌تر و ادامه استفاده از روش‌های ضد بارداری بالاتر است. LARC‌ها همچنین از روش‌های دیگر ارزان‌تر هستند و نیاز به تلاش مداوم بیمار برای اثربخشی طولانی مدت ندارند.

تشویق بیماران مناسب برای استفاده از LARC‌ها می‌تواند نرخ بارداری‌های ناخواسته، بخصوص در خانم‌های پر خطر را در کاهش دهد. کنترااندیکاسیون‌های اندکی برای استفاده از LARC‌ها حتی در خانم‌های باردار نشده و نوجوانان وجود دارد.


جایگذاری

گرچه LARC‌ها بطور سنتی در هنگام قاعدگی جایگذاری می‌شوند. اما به شرطی که بتوان حاملگی را به طور منطقی رد کرد، در هر زمانی از چرخه قاعدگی می‌توان آنها را جایگذاری کرد. بلافاصله پس از زایمان (در فاصله 10 دقیقه از جدا شدن جفت). که شامل بعد از سقط هم می‌شود، زمان مناسبی برای جایگذاری LARC است، زیرا بیشتر این خانم‌ها انگیزه پیشگیری از بارداری دارند، مشخص است که باردار نیستند و بیمارستان محل مناسبی برای جایگذاری است. در هر حال، LARC در خانم‌های دچار کوریوآمنیونیت حول‌وحوش زایمان، اندومتریت یا سپسیس هنگام زایمان کنترااندیکه است. گرچه IUD مسی به علت نداشتن هورمون ممکن است ترجیح داده شود. شواهد محدودی نشان داده‌اند که دستگاه داخل رحمی لوونورژسترل و ایمپلنت اتونوژسترل مدت زمان شیردهی یا رشد شیرخوار را تحت تاثیر قرار نمی‌دهند.


عوارض جانبی

استفاده از LARC‌ها روی خونریزی قاعدگی (مثلا نامنظم شدن یا خونریزی پیش‌بینی نشده) تاثیر می‌گذارد، باید به بیماران درباره این اثرات آموزش داده شود. خونریزی غیرطبیعی جدید باید مانند خانم‌هایی که از LARC‌ها استفاده نمی‌کنند، ارزیابی شود. شواهدی مبنی بر این که LARC‌ها روی وزن، آکنه یا تراکم مواد معدنی استخوان اثر می‌گذارند، وجود ندارد. فواید استفاده از LARC‌ها در بیماران دچار دیابت شیرین در خطرات آن بیشتر است.


حاملگی

IUD خانم‌هایی که باردار می‌شوند، به شرطی که بتوان این کار را بدون روشی تهاجمی انجام داد، باید برداشته شود. خطرات برنداشتن وسیله شامل سقط خوبخودی و سقط عفونی است. LARC‌ها خطر حاملگی نابجا را افزایش نمی‌دهند و می‌توانند در بیماران دارای سابقه حاملگی نابجا استفاده شوند.


یائسگی

توصیه می‌شود که یکسال پس از شروع آمنوره برای برداشتن IUD مسی صبر کرد. باید برای تایید یائسگی در افرادی که از دستگاه داخل رحمی لوونورژسترل استفاده می‌کنند، سطح هورمون محرک فولیکول اندازه‌گیری شود زیرا آمنوره می‌تواند اثر ثانویه این روش باشد. به هر حال هیچ دلیل قانع کننده‌ای برای لزوم برداشتن IUDها پس از یائسگی وجود ندارد.


اعمال سرویکال

بیوپسی اندومتر، کولپوسکوپی سرویکس، تخریب یا بریدن سرویکس و نمونه برداری از اندومتر می‌توانند با بودن IUD در محل انجام شوند. حین انجام این اعمال ممکن است نخ IUD در کانال سرویکال بالا رود یا بریده شود.


آکتینومایسیس در سیتولوژی سرویکس

درمان مناسب برای بیماران بدون علامت دارای IUD که در سیتولوژی سرویکس آنها آکتینومایسیس گزارش می‌شود، درمان انتظاری است. این شامل آموزش این مسئله که آکتینومایکوز خطر کمی دارد نیز می‌شود.


پیشگیری اورژانس از بارداری

هیچ کارآزمایی شاهددار تصادفی شده برای مقایسه IUDها با رژیم‌های درمانی برای پیشگیری از بارداری اورژانسی انجام نشده است و دستگاه داخل رحمی لوونورژسترل برای این منظور مطالعه نشده است. اگر تا پنج روز پس از رابطه جنسی محافظت نشده IUD مسی گذاشته شود، موثرترین روش برای پیشگیری اورژانس است.


غربالگری عفونت منتقله از راه جنسی

غربالگری معمول برای عفونت‌های منتقله از راه جنسی قبل از گذاشتن IUD در زنان پرخطر، و نه در زنان کم‌خطر، توصیه می‌شود. غربالگری می‌تواند در همان روز جایگذاری IUD انجام شود. گرچه در خانم‌های دچار عفونت آمیزشی در زمان جایگذاری IUD خطر بیماری التهابی لگن بیشتر است، این خطر کم است. خانم‌های دارای ترشحات چرکی- مخاطی یا دارای سروسیسیت گونوره‌ای یا کلامیدیا شناخته شده باید قبل از جایگذاری IUD درمان شوند.


پروفیلاکسی با آنتی‌بیوتیک

استفاده روتین از آنتی‌بیوتیک برای پیشگیری از التهاب لگنی قبل از جایگذاری IUD توصیه نمی‌شود. کارآزمایی‌های شاهددار تصادفی شده نشان می‌دهند که پروفیلاکسی با آنتی‌بیوتیک خطر التهاب لگنی یا نیاز به برداشتن IUD در سه ماه اول پس از جایگذاری را کاهش نمی‌دهد.

منبع:هفته نامه نوین پزشکی