این راكه ریزگردها با مردم ما و طبیعتمان چه میكند همه گفتهاند، اینكه عراق، سوریه، اردن، عربستان و یمن با بیابانهایی كه مهارشان نمیكنند، مقصر هستند، همه شنیدهاند، تا به حال وعده هم زیاد بوده، طرح و برنامه و لایحه هم فراوان ارائه شده ولی چون نتیجهای نمیدیدیم دلمان خوش بود به روزی كه رییس سازمان حفاظت محیط زیست به مجلس میرود و شرح عملكرد میدهد.محمدیزاده دیروز طبق وعده به مجلس رفت، اما جلسهای كه قرار بود علنی برگزار شود ناگهان غیرعلنی شد تا علی لاریجانی رییس مجلس مجبور شود بگوید كه رییس سازمان حفاظت محیط زیست چون میخواست نكاتی درباره ریزگردها بگوید، لازم دانست تا جلسه خصوصی شود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ در واقع اصل موضوع ریزگردها باید همانی باشد كه محمدیزاده نمیخواست مردم از آن باخبر شوند، چون مطالبی كه بعدا در صحن علنی گفت همانهایی بود كه همیشه میگفت و همه از آن باخبر بودند؛ چون تا به حال بارها و بارها گفته شده كه 6.5میلیون هكتار بیابان رها شده در همسایگی ایران است كه كشورهای همجوار فكری برای مهار شنهای روانش نمیكنند و اگر چه ایران مشتاق كمك به مهار بیابانهای عراق است اما چون این كشور تامین اعتبار نمیكند، كار فعلا خوابیده است.
خواب كار در عراق و كشورهای همسایه اما یعنی ادامه عذاب مردم ایران كه كسی در همسایگی ما به آن بها نمیدهد. نماینده مردم خوزستان دیروز میگفت مردم شهرهای آبادان و خرمشهر از شدت گرد و غبار، جلای وطن كردهاند و به سمت شهرهای شیراز، اصفهان و یزد كوچ كردهاند؛ نماینده مردم سیستان و بلوچستان هم كه در آن گوشه شرقی كشور معمولا در پرونده ریزگردها از یاد میروند، دغدغه مردمی را داشت كه صبورانه خشكسالیها را تحمل میكنند و سختی زندگی مدام با گرد و خاك را به خود هموار میكنند.
اما تحمل تا كی؟ آیا مردم ایران باز هم باید مثل پارسال كه از شش كانون بحران گرد و غبار در مرز، 529 توفان به پا شد و به سمتشان آمد، سیاست مدارا در پیش بگیرند؟و وعده تا كی؟ آیا قولهایی كه از رفع این معضل تا پنج سال آینده و جلب نظر موافق همسایهها خبر میدهد شدنی است یا اینكه این وعدهها فقط وسیلهای برای خرید زمان است؟مردم اگر پاسخ صریح این پرسشها را بدانند حتما آرام میگیرند و راحتتر با زندگی غبارآلود كنار میآیند.
نظر شما