دکتر جهانگیر کرمی در گفت‌وگو با (ایسنا)، اظهار كرد: درمان نكردن لجبازی در کودکان زمینه‌های پرخاشگری و اضطراب در دوره نوجوانی را افزایش می‌دهد.وی افزود: لجبازی کودکان به صورت مقابله جویی با منابع قدرت مانند پدر و مادر خود را نشان می‌دهد، به نحوی که معمولا کودکان خواسته والدین را انجام نمی‌دهند یا به نوعی برخواسته خود پافشاری کرده و یا عمدا کاری می‌کنند که می دانند باعث ناراحتی آنها می‌شود.وی با اشاره به این‌که لجبازی کودکان در بعضی از سنین مانند سه سالگی جزء رشد طبیعی محسوب می‌شود، افزود: در این شرایط کودک با لجبازی می‌خواهد اعلام استقلال و موجودیت کند، ولی در صورتی که شدت آن بیش از حد انتظار باشد، نشان‌دهنده یک اختلال است.
کرمی گفت: لجبازی در صورتی که باعث به هم زدن روابط با والدین شود و یا تنش و استرس زیادی را ایجاد کند به عنوان اختلال در نظر گرفته می‌شود.وی افزود: والدین با رفتارهایی که دارند و تاثیری که بر رفتار بد کودک می‌گذارند و باعث تقویت این رفتارها می شوند، در تشدید لجبازی کودکان تاثیر می‌گذارند.این روانشناس اظهار داشت: هنگامی که کودک با لجبازی خود کاری کند که والدین به خواسته‌های او تن در دهند این باعث می‌شود که کودک یاد بگیرد در برابر " نه " گفتن والدین مقاومت و لجبازی داشته باشد تا هر زمان دیگری، به خواسته های منطقی یا غیرمنطقی خود برسد.
وی با تاکید بر این‌که باید والدین در برابر خواسته‌های غیرمنطقی کودکان خود " نه " گفتن منطقی و قاطعانه را تمرین کنند، ادامه داد: اگر رفتار لجبازی و پرخاشگری کودک به طول انجامد مطمئنا در بزرگسالی به ویژه دوران نوجوانی، فرد دچار اضطراب، مشکلات پرخطر و پرخاشگری شده و ممکن است عارضه‌های دوری از خانواده و یا فرار خانواده را از روی تمایل تجربه کند.کرمی با بیان این که باید با خانواده درمانی این رفتارها را تغییر داد، گفت: در گام اول باید والدین یاد بگیرند که چگونه با کودک خود و نحوه برخورد با لجبازی او قدم بردارند، چرا که اگر این گونه نشود در دوره نوجوانی باید به درمان‌های مشاوره درمانی و رفع تنش خانوادگی روی آورند و وقت زیادی را برای این قضیه به کار گیرند.
نظر شما