سلامت نیوز : در كشورهای اروپایی مانند آلمان و فرانسه پزشكان موظف هستند تصویر درستی از تولد یك نوزاد مبتلا به نشانگان داون و آینده وی را در مقابل والدین قرار دهند و این خانواده‌ها تحت حمایت‌های انجمن‌ها و بنیادهای خیریه هستند اما در كشور ما چنین نیست.

افراد دارای این سندرم تفاوت‌هایی با دیگران دارند كه بخشی از این تفاوت‌ها مربوط به خصوصیات ظاهری و بخش دیگر مربوط به ویژگی‌های ذهنی می‌شود.این دسته از بیماران مراحل رشد جسمی و ذهنی را نسبت به دیگران با تاخیر سپری می‌كنند و نسبت به همسالان خود نشستن، راه رفتن، صحبت‌كردن، بازی‌كردن و فعالیت‌های دیگر را دیرتر می‌آموزند، اما در دنیای امروز با آموزش به رشد حركتی و ذهنی آنها سرعت داده‌اند كه در كشور ما هم با كمك علم توانبخشی تا حدی در این زمینه خوب عمل شده است، زیرا تحقیقات نشان داده است مراقبت‌های اولیه مورد نیاز كه باید در مدت كوتاهی پس از تولد ارائه شود، زمینه‌ای فراهم می‌كند تا كودك مبتلا به این سندرم حداكثر استعداد خود را بروز دهد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ محققان و متخصصان معتقدند كه برخی از كودكان مبتلا به سندرم‌داون كه از بدو تولد تحت تعلیم باشند، تفاوت كمی نسبت به سایر كودكان دارند، به همین دلیل این كودكان می‌توانند در بازی‌های گروهی كوچك، مدارس استثنایی و در واقع تمامی فعالیت‌های گروه سنی خود حضور داشته باشند، افراد دارای سندرم‌داون نسبت به جنبه‌های اجتماعی محیط خویش بسیار حساس و تاثیرپذیرند، آنها عواطف و نیازهایی مثل سایرین دارند و باید از فرصت‌های یكسانی برخوردار شوند. اما در كشور ما آموزش به این كودكان از هفت سالگی آغاز می‌شود.

همچنین آموزش و محیط آموزشی برای كودكان مبتلا به بیماری سندرم‌داون بسیاراهمیت دارد، برای همین در بیشتر كشورهای دنیا این كودكان در مدارس عادی و در كنار كودكان عادی تحصیل می‌كنند، اما در ایران به گفته مسئولان بهزیستی به دلیل وجود نظام قبولی و مردودی و محتوای سنگین و نظری كتب درسی، بسیار مشكل است.در كشورهایی مانند انگلیس و فرانسه سطح آموزش و كلاس‌ها تفاوت كمی با مدارس عادی دارند، چون این كودكان حافظه بلندمدت خوبی دارند، اما به گفته دكتر نسرین نصری، یكی از اعضای انجمن سندرم‌داون ایران، اولین مدرسه كودكان استثنایی حدود ۴۰ سال قبل در ایران تأسیس شده و روند پیشرفت آموزش كودكان مبتلا به كودكان سندرم بسیار قدیمی است.

در این كشورها بسیاری از كودكان مبتلا به سندرم از بسیاری فعالیت‌های مناسب سنشان بهره‌مند هستند و توانسته‌اند به زندگی نیمه مستقل دست یابند.مطالعات تازه نشان می‌دهد توان مبتلایان به داون در حدی است كه می‌توانند تحصیلات و شغل داشته باشند و در اجتماع به موفقیت‌هایی دست یابند؛ در سال‌های گذشته عده‌ای نیز به دانشگاه راه یافته‌اند؛ یكی از مشهورترین آنها پابلو پیندا، هنرپیشه اسپانیایی‌ است كه در سال ۲۰۰۹ از جشنواره فیلم سن‌سباستین نیز جایزه گرفته است.اما در كشور ما به این كودكان اهمیت كمی داده می‌شود و حتی به دلیل عدم فرهنگسازی برخی خانواده‌ها این كودكان را از دیگران پنهان می‌كنند.روان‌شناسان معتقدند چنانچه افراد دارای سندرم‌داون تحت مراقبت‌های مناسب قرار گیرند و در فعالیت‌های روزمره دخالت داده شوند، در زمینه تحصیل، رفتار اجتماعی و امور شخصی موفق می‌شوند.