سلامت نیوز : به گفته یك روانپزشك، مهمترین و رایجترین بیماری روانپزشكی همراه با بیخوابی، اضطراب است.
دكتر محمد آیتی در گفتوگو با (ایسنا)، در این رابطه افزود: هنگامی كه فرد دچار اضطراب است با وجود آن كه قصد خوابیدن دارد اما به دلیل نشخوار ذهنی و وجود افكار مزاحم، مدام به مرور وقایع پرداخته و ذهن خود را به عامل اضطراب آفرین معطوف میكند.
وی ادامه داد: اگر اختلال خواب با علائمی همچون پرخاشگری، توهم و بدبینی همراه باشد و یا فرد به شدت افسرده و مایوس باشد، حتما باید به پزشك مراجعه كند.دكترآیتی با بیان اینكه اختلالات خواب به دو دسته كمی و كیفی تقسیم میشوند، افزود: اختلالات كمی شامل كمخوابی، پرخوابی و انقطاع خواب است و اختلالات كیفی كه ضمن خواب پیش میآید مواردی همچون احساس بختك برای فرد است.
وی ادامه داد: این اختلالات از نظر طبقهبندی به دو دسته اختلالات اولیه و ثانویه تقسیم میشوند. اختلالات اولیه زمانی است كه فرد هیچ بیماری روانی ندارد و فقط از نظر خواب مشكل دارد و اختلالات ثانویه كه شایعترند، اختلالاتی هستند كه به دلایل متعددی از جمله بیماریهای جسمی همراه با درد، بیماریهای مزمن و یا بر اثر استفاده از داروها و روانگردانها اتفاق میافتد.وی با بیان اینكه اكثر بیماریهای روان پزشكی با اختلال خواب همراه هستند، افزود: این اختلال میتواند علامت افسردگی، بیماری دو قطبی یا اسكیزوفرنی باشد.
این روانپزشك تاكید كرد: اگر كسی به اختلال خواب مبتلا است باید حتما به پزشك مراجعه كند تا در مرحله اول تشخیص و سپس درمان شود. اما متاسفانه مردم به دلیل ناآگاهی به صورت خودسرانه از داروهای خوابآور استفاده میكنند و حتی آن را به دیگران هم تجویز میكند.به گفته وی، اگر كسی دچار افسردگی همراه با اختلال خواب باشد میتواند همزمان با درمان افسردگی، خواب خود را اصلاح كند و دیگر از جهت عوارض داروها و وابستگی و اعتیاد به آنها نگرانی نداشته باشد.
دكتر آیتی با بیان اینكه زمانی فرد خواب سالمی دارد كه به راحتی به خواب برود و خواب مداوم، عمیق و آرامی داشته باشد، افزود: فرد نباید در طی شب بدون دلیل بیدار شود و صبح در هر زمانی كه برنامهریزی كند به راحتی بیدار شود و مهمتر از همه اینكه پس از بیداری از خواب، شب گذشته خود راضی باشد.وی با اشاره به اینكه هیچ استانداردی وجود ندارد كه بر اساس آن بگوییم كسی پرخواب است یا كم خواب، زیرا میزان خواب هر انسانی منحصر به خودش است اما آنچه كه در بیشتر افراد مشاهده میشود، 6 تا 10 ساعت خواب در شب است كه بر اساس شخصیت افراد و فیزیولوژی بدنشان نسبت به افراد مختلف متغیر است كه ممكن است در بعضی از افراد خواب كامل 11 ساعت باشد.
این روانپزشك با تاكید بر اینكه زمانی گفته میشود فرد كمخواب است كه نسبت به میزان نرمال خودش، دچار كاهش خواب شود، افزود: كمخوابی نیز شكلهای متفاوتی دارد، مثلا بعضی از افراد برای شروع خواب مشكل دارند و بعضیها بدون اینكه شخصی مثل نیاز به دستشویی و آب خوردن وجود داشته باشد در حوالی شب از خواب بیدار میشوند و نمیتوانند دوباره بخوابند.
دكتر آیتی تاكید كرد: آنچه كه اكنون در حوزه بالینی بیشتر مشاهده میشود، اختلال در سیكل خواب است كه به دلیل شرایط زندگی و تغییرات فرهنگی به وجود آمده است. به طور مثال خیلی از مردم به دلیل دیر آمدن به خانه یا تماشای فیلم و استفاده از اینترنت، شبها دیر میخوابند كه طبیعتا در پی آن صبح نمیتوانند از خواب بیدار شوند و حتی اگر مجبور باشند از خواب بیدار شوند، نمیتوانند صبح خوبی را آغاز كنند.
وی با بیان اینكه بهداشت خواب باید جدی گرفته شود، افزود: كسانی كه دچار اختلالات خواب هستند نباید با شكم پر یا خیلی خالی به بستر بروند همچنین در زمان مناسب به رختخواب بروند زیرا زمانی كه زمان خواب آلودگی سپری شود، فرد دچار بیخوابی میشود.وی در پایان تاكید كرد: مردم باید پیش از آن كه به اختلال خواب به عنوان بیماری نگاه كنند به عنوان علامتی از بیماری نگاه كنند و خودسرانه از داروهای خواب آور استفاده نكنند، زیرا این داروها اعتیادآور هستند و حتی زمانی كه روانپزشكان داروهایی از قبیل دیازپام را تجویز میكنند، آنها را فقط برای مدت كوتاهی به بیمار میدهند.
نظر شما