سلامت نیوز : پارك پردیسان، بزرگ‌ترین پارك پژوهشی درون‌شهری با ظرفیت‌های مختلف زیست‌محیطی و دارا بودن گونه‌های متنوع زیستی، مدت‌هاست در آستانه فروش قرار گرفته است. سازمان محیط زیست به عنوان متولی این پارك، اسفند 89 تقاضای فروش بخش اعظمی از پارك را به دولت ارائه داد و در كمتر از یك شبانه‌روز با درخواست این سازمان از سوی دولت موافقت شد. پاركی به وسعت 275 هكتار كه قرار بود محل نگهداری گونه‌های حیات وحش، موزه تاریخ طبیعی ایران و مركزی علمی، پژوهشی برای مطالعات زیست‌محیطی باشد از زیرمجموعه محیط زیست خارج می‌شود و معلوم نیست كدام نهاد و سازمان با چه كاربری این پارك را به فتوحات خود بیفزاید.

بیش از یك‌سوم از پارك برای فروش آماده است و محیط طبیعی پردیسان كه قرار بود با نامگذاری‌اش بهشتی شود در نوع خود بی‌نظیر، با فروش و تغییر كاربری‌اش نه‌تنها بهشتی نخواهد شد كه شاید سر و كله آسمانخراش‌ها و برج‌ها از دل پردیسان سر برآورد و شاید هم كاربری دیگر در انتظارش باشد. 100 هكتار از محوطه پارك برای فروش آماده است. برخی شنیده‌ها كه هنوز از سوی مقامات رسمی تایید یا تكذیب نشده است حاكی از فروش پارك به قیمت متری پنج میلیون با آینده‌یی پر از هتل و برج است و برخی شنیده‌های دیگر كه خیلی هم قابل باور نیست، خبر از متری هشت هزار تومان می‌دهد. طرح پارك اكولوژیك كه قدمت ایده‌اش به پیش از انقلاب برمی‌گردد و در دوران دولت هشتم به تصویب رسید بهانه فروش پارك پردیسان شد. اما بین پارك اكولوژیكی و تغییر كاربری و فروش پارك تفاوت از زمین تا آسمان است.

بحث فروش پارك از زمانی كه در حد زمزمه بود تا امروز كه رنگ واقعیت گرفته، از موضوعات همیشه مطرح‌شده در شورا توسط رییس كمیته محیط زیست بود. معصومه ابتكار، رییس سازمان محیط زیست در دولت هشتم، با تاكید بر غیرقانونی بودن فروش پارك پردیسان در جلسات شورای شهر، به ذكر نكاتی در این مورد می‌پردازد كه به مشروح آن در گفت‌وگوی زیر پرداخته شده است.

مدتی است كه فروش پارك پردیسان از سوی متولی‌اش، سازمان حفاظت محیط زیست، اعلام شده است. ظاهرا سازمان قصد دارد با فروش قسمتی از پارك، بودجه نداشته سازمان را جبران كند. شما و دیگر اعضای شورای شهر بارها به مخالفت با این روند برخاستید. دولت هم مجوز فروش بخشی از پارك را داده است. فروش پارك از سوی متولی آن و تایید دولت چه تاثیری بر كارنامه محیط زیست خواهد داشت؟

پارك پردیسان با توجه به سابقه‌یی كه دارد، به قبل از انقلاب برمی‌گردد كه توسط سازمان حفاظت از محیط زیست به عنوان یك اكوپارك برای فعالیت‌های پژوهشی، آموزشی و تفرجی شهر تهران پیش‌بینی شد. طرح‌های جامع و مطالعاتی برای طرح جامع این پارك انجام شد كه در دو فاز اصلی پیش رفت. یكی قبل از انقلاب و دیگری در سال‌های 79 و 80 كار شد. همه طرح‌ها و سیاست‌های مرتبط با پارك بر محور حفاظت پارك بود كه همچنان مركزی آموزشی، پژوهشی و تفرجی برای شهر تهران باقی بماند. پارك حدود 275 هكتار است كه تقریبا در دولت هشتم، سند قطعی 175 هكتار آن با پیگیری سازمان در آن دوره، به نام سازمان محیط زیست منتقل شد. در واقع هدف این پیگیری، حفظ پارك بود و تصور می‌كردیم سازمان به عنوان متولی محیط زیست خیلی جدی درصدد حفظ پارك به عنوان سرمایه‌یی برای شهر تهران، در ابعاد ملی به خاطر كیفیت خدماتی كه در آنجا ارائه می‌شود، برمی‌آید. اما از اواسط سال گذشته، گزارشاتی در شورای شهر تهران در این خصوص دریافت می‌كردم كه مصوبه‌یی به درخواست سازمان محیط زیست برای فروش پارك در دولت صادر شده، و نسبت به اینكه این موضوع در جایی منعكس نشود، حساس بودند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ؛ این قضیه تا آن موقع پنهان مانده بود و فقط عناصر دلسوزی از داخل سازمان و فعالان محیط زیست نسبت به این موضوع حساس شده بودند كه گزارشاتی برای شورای شهر فرستادند و ما هم تا زمانی كه مصوبه دولت را دریافت نكردیم، اصلا باور نمی‌كردیم كه متولی موضوع بیاید و خودش به دولت پیشنهاد بدهد و اجازه بگیرد سندی كه با خون دل، سازمان برای حفاظت و برنامه‌ریزی‌هایی كه به نام خودش درآورده شده، پارك را تحت عنوان خصوصی‌سازی بفروشد. و زمانی كه مصوبه را در جلسه علنی و غیرعلنی شورا دیدیم، روی این مساله تاكید كردم كه به آن رسیدگی شود. چند ماه پیش طرحی را كه از سال گذشته آماده بود و امضا هم شده بود، بنا به درخواست رییس شورا كه برای مذاكره با سازمان وارد شده بود، دست نگه داشتیم، اما متاسفانه مكاتبه هم كاری از پیش نبرد. اعتراض شورا به این مساله بود كه اگر دولت نمی‌تواند مدیریت كند، اشكالی ندارد و می‌تواند آن را به بخش خصوصی اجاره دهد یا قرارداد ببندد ولی اینكه پارك فروش رود، اشتباه بزرگی است و نمی‌شود به راحتی از كنار این مساله عبور كرد.

شنیده شده است كه این طرح مدتی متوقف شده بود. این طرح به دلیل درخواستی كه از سوی برخی اعضا و رییس شورا شده بود، مدتی معطل ماند، اما مجددا فعالان محیط زیست اخباری را به گوش من رساندند. این طرح دو ماه پیش دوباره به صحن علنی شورا آمد و یك فوریت‌اش تصویب شد و همه اعضای شورا نگرانی جدی خود را نسبت به این مساله ابراز داشتند و قانع شدند كه طرحی را مبنی بر مخالفت جدی شورا با هر گونه دخل و تصرف در پارك و خرید و فروش و تجاری‌سازی این موضوع اعلام كنیم و پیشنهاد دهیم كه شهرداری حاضر به كمك به سازمان است، مشروط به اینكه سازمان مالكیت خودرا حفظ و طرح جامع را اجرا كند و اگر در نهایت بخشی به عنوان تجاری فروخته شود، به دست شهرداری بیاید و مثل بقیه پارك‌ها از آن محافظت شود. یك فوریت این مصوبه را گذراندیم و حدود یك ماه پیش هم برای تصویب نهایی و كلیاتش آمد كه متاسفانه باز با پیشنهاد برخی از اعضای شورا به تاخیر افتاد كه از مسوولان سازمان دعوت شود در این خصوص توضیح دهند كه متاسفانه حضور نیافتند.

آخرین صحبتی كه من درهفته گذشته و هفته قبلش تذكر دادم، آقای چمران قول دادند در جلسه سه‌شنبه این هفته موضوع پارك پردیسان و طرح اعضای شورا برای پارك مطرح شود تا بتوانیم نگرانی خود و مخالفت جدی خود را با خرید و فروش پارك‌های ارزشمندی چون پردیسان اعلام كنیم. مصوبه‌یی هم در همین مورد گذرانده شد كه هرگونه ساخت و ساز داخل پارك‌ها ممنوع شود. اگر این مساله تخلف باشد و اتفاق افتاده باشد، شورا وارد می‌شود. این مصوبه خیلی سریع به تصویب رسید. برخی اعضای شورا در خصوص اینكه مصوبه پارك پردیسان به تصویب برسد، ملاحظاتی را نسبت به دولت در نظر می‌گرفتند كه از سال گذشته تا امروز این مساله را به تعویق انداخت.

من به نوبه خودم به عنوان رییس كمیته محیط زیست و كسی كه در جریان طرح جامع پارك پردیسان و ارزش‌های فوق‌العاده آن هستم. می‌توانم بگویم مسائل عملی، پژوهشی پارك، موزه تاریخ طبیعی ایران، موزه تنوع زیستی ایران كه همگی در داخل پارك هستند و نمادهای ملی‌اند و تنها متعلق به پارك پردیسان نیست. شعبی از موزه تنوع زیستی در شهرهای دیگر وجود دارد، اما موزه تاریخ طبیعی ایران تنها در این پارك است و شأن پارك را در سطح ملی و منطقه‌یی و بین‌المللی بالا می‌برد.

‌ شنیده شده محیط زیست به علت كمبود بودجه به فروش پارك پردیسان روی آورده است. شما چقدر این موضوع را تایید می‌كنید؟

صحت و سقم این قضیه را باید از خود محیط زیست پرسید. اما شورای شهر اعلام كرد حاضریم در صورتی كه كمبود بودجه‌یی وجود داشته باشد، آن را جبران كنیم تا محیط زیست بتواند پارك را حفظ كند. ما كمك می‌كنیم به شهرداری و این اختیار را می‌دهیم تا فعالیت‌هایی كه هزینه دارد را سامان دهد كه پارك بر اساس طرح جامع و برنامه مدیریتی سازمان، حفظ شود. حتی برای نگهداری و مدیریت پارك اعلام آمادگی كردیم. در نتیجه این بهانه توجیهی ندارد.

‌ شما از طرف خریدار پارك پردیسان اطلاع دارید؟

من بر اساس صحبت‌ها و شایعات اظهار نظر نمی‌كنم و اطلاع دقیقی از اینكه طرف خریدار كدام سازمان یا نهاد است، ندارم.

شما در جایی گفته بودید اگر پارك پردیسان به فروش برسد، همه پارك‌های تهران را به فروش می‌گذاریم. در صورت فروش پارك چقدر سر حرف‌تان هستید؟

فكر می‌كنم كاملا مشخص است كه بحثی كه من مطرح كردم، نشان‌دهنده ابعاد موضوع است. وقتی قبح مساله‌یی شكسته شود، دیگر انتهایی ندارد. منظور من از این سخن، نشان دادن اهمیت و ابعاد وسیع قضیه بود. حفظ پارك و درخت یك ارزش است. فرقی نمی‌كند ارزش‌هایی كه زیر پا نهاده می‌شود دینی، انسانی یا معنوی است. هرجا با این ارزش‌ها برخورد شود، باید جلویش بایستیم، مخصوصا وقتی با هنجارشكنی روشن و بارزی مواجهیم. وقتی پاركی با این ابعاد می‌خواهد به فروش برسد نه به لحاظ مسائل اقتصادی، نه زیست‌محیطی و نه اجتماعی توجیهی ندارد. پارك پردیسان مرجع مهمی برای اوقات فراغت مردم تهران است. هركسی از كنار این پارك رد شود از تجمع زیاد خودروهای پارك شده گرفته تا تعداد بادبادك‌هایی كه در آسمان پارك به پرواز درآمده تا فعالیت‌های مختلفی كه در این پارك انجام می‌شود و بهره‌برداری‌هایی كه از مراكز آنجا برای آموزش و فرهنگسازی مردم انجام می‌شود، همه و همه نشان‌دهنده اهمیت بالای پارك و نیاز مبرم مردم آن هم در شهری مثل تهران به این مجموعه است.

به هر حال فروش پارك كه كاری ندارد. اینكه ما سرمایه‌‌هایمان را بفروشیم كاری ندارد اما اینكه چه كسی سراغ سرمایه‌ها می‌رود و ما باید به چه نقطه‌یی برسیم كه سرمایه‌ها را بفروشیم، مهم است. تقاضای من از دادستان و مدعی‌العموم و مجلس این است كه با ورود به این مساله درصدد لغو مصوبه برآیند. دوستان سازمان محیط زیست هم همكاری كنند تا این اتفاق نیفتد. در وهله اول این موضوع انكار می‌شد و ما متهم به خلاف واقع گفتن می‌شدیم اما هرچه جلوتر می‌رفتیم و اسناد و مصوباتش رو می‌شد، حساسیت‌ها بیشتر می‌شد. این حساسیت‌ها طبیعی است و اگر نبود باید نگران می‌شدیم كه این اتفاقات می‌افتد و كسی اهمیت نمی‌دهد.