به گزارش سلامت نیوز به نقل از فرهیختگان ؛ چندی پیش به مراسم افتتاح دو کمپ درمان اعتیاد رفته بودم. این دو کمپ با توجه به تعداد بالای معتادان حاشیه تهران، در شهر ورامین احداث شده است. در سالهای اخیر متاسفانه بر اساس آمارهای ارائه شده از سازمان بهزیستی کل کشور نرخ اعتیاد در زنان کشور افزایش یافته تا جایی که مسوولان سازمان بهزیستی را مجاب کرده یکی از این دو مرکز درمان اعتیاد را به زنانی اختصاص بدهند که در دام اعتیاد گرفتار شدهاند.این موضوع تازه اول مشکلات اعتیاد زنان است چراکه بنابر ادعای معاون امور پیشگیری سازمان بهزیستی تنها ۱۳ کمپ ترک اعتیاد ویژه زنان در سراسر کشور وجود دارد که علت این کمبودها متاسفانه نقصهای فرهنگی در جامعه است که زنان معتاد را مجبور میکند برای درمان به این مراکز مراجعه نکنند مگر در صورت دستگیری.
پس از گذشتن از خیابانهای طولانی و خاکی به یک مرکز درمان تازه تاسیس و تازه رنگ شده رسیدیم، آنجا نیز مانند تمام مراکز در حال افتتاح تمیز و آرام و زیبا به نظر میرسید اما آفتاب سوزان و بوی نامطبوع گاوداری جوار مرکز از شرایط دیگری روایت میکرد. مسوولان مرکز و معاون امور پیشگیری در آنجا حاضر بودند تا علاوه بر برگزاری مراسم افتتاحیه، جمع خبرنگاران را از درد مراکز درمان اعتیاد و مددجویان تحت درمان با خبر کنند. این مرکز درمان اعتیاد ویژه زنان بعد از گذشت دو سال تاسیس شده است. این گفته مدیرعامل موسسه پیشگامان پاک آسیا است.
به گزارش ایلنا، نصیر طالبی متولی ساخت این مرکز علت این تاخیر را در صدور دیرهنگام مجوز مرکز درمانی و اعتبار ناکافی در ساخت این مرکز میداند. طالبی میگوید: متاسفانه قشر جوان ما به سمت مواد محرک همچون شیشه میروند که همین امر موجب شده درصد تخریب مصرفکننده به مراتب بالاتر برود که توهم و روانپریشی ازجمله این علائم است. وی معتقد است: معتاد بیش از نیاز به خدمات پزشکی و روانپزشکی به خدمات مددکارانه نیاز دارد، چراکه در جامعه ما تعریف مناسبی از معتاد وجود ندارد، به همین علت هیچکس حتی خانوادهها از این بیماران حمایت نمیکنند که در نتیجه فرد تحت درمان پس از بهبودی و خروج از کمپ در برزخ بیپناهی فرو میرود و ناچار به کف خیابان بازمیگردد و دوباره قصه از نو آغاز میشود.
از دست چند انجمن مردمنهاد و یک سازمان بهزیستی به تنهایی کاری برنمیآید. برای درمان یک فرد مصرفکننده علاوهبر اراده خودش، حمایت خانواده و همکاری سازمانهای دولتی و غیردولتی ازجمله ستاد مبارزه با مواد مخدر، شهرداریها، ناجا، وزارت بهداشت و وزارت کار نیز باید مورد توجه قرار گیرد.براتی معاون امور پیشگیری سازمان بهزیستی کل کشور ضمن گلایه از همکاری سازمانهای مختلف با بهزیستی میگوید: هر زمان سخن از همکاری به میان میآید همه سازمانهای دولتی از آن استقبال میکنند و از لزوم همکاری بین دستگاه سخن میگویند اما این موارد تنها در حد حرف است و اینکه کی عملی شود خدا میداند. قرار نیست این افراد تا ابد در مراکز بهبودی بمانند و روزی باید به اجتماع بازگردند، پس باید برنامه هماهنگی وجود داشته باشد.
براتی به صراحت حرفهایش را ادامه میدهد و میگوید: سیستم درمان اعتیاد از مسیرش خارج شده، با گذشت شش ماه از سال هنوز یک شاهی هم برای درمان اعتیاد به ما پولی ندادهاند و متاسفانه پس از گذشت این مدت به ما قول تخصیص یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان برای درمان اعتیاد در سطح کشور دادهاند؛ پولی که یکچهارم قرارداد یک فوتبالیست هم نیست.این نماینده سازمان بهزیستی تاکیدش بر نبود هماهنگی بین سازمانهاست که منجر به تاسیس مراکز درمانی غیرمجاز در کشور شده است. وی در این خصوص میگوید: متاسفانه در برخی از سازمانهای دولتی و غیردولتی به ازای دستگیری معتادان در سطح شهر مبالغی بهعنوان جایزه به آنها میدهند که این کار درست نیست.
نظر شما