به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایران ؛ به والدین بویژه مادران توصیه میشود تا سن سه سالگی فرزند خود را به مهدكودك نسپارند و نزد خود نگه دارند اما از این سن به بعد كودك نیاز دارد كه در جمع و گروه همسالان قرار گیرد زیرا نیاز به بازی در این سن حائز اهمیت است. مادر به عنوان تكیهگاه فرزند محسوب میشود. رفتارهای پدر و مادر، آداب معاشرت و احترام گذاشتن را به فرزندان میآموزد. اگر فرزندان رابطه محبتآمیز را در فضای تربیتی خانواده احساس كنند و محیط خانواده شاد باشد شخصیت فرزندان سالمتر رشد میكند. با ورود به سن نوجوانی افراد از لحاظ شخصیتی در شرایط حساستری قرار میگیرند زیرا محیط جامعه و مدرسه برایشان جدیتر تلقی میشود بنابراین در این زمان نقش پدر باید فعالتر و پررنگتر جلوه كند.
رفتار درست با فرزند در سن نوجوانی باعث میشود پایههای شخصیتی و رشد عاطفی وی درست شكل بگیرد. زمانی كه او پدر و مادر را به عنوان تكیهگاه روانی خود تلقی میكند در آرامش زندگی خواهد كرد و مسائل عاطفی را درك كرده و احترام به پدر و مادر و افراد بزرگسال را رعایت میكند. افراد مسائل عاطفی را از محیط و از تعامل میان پدر و مادر و از طریق آموزش غیرمستقیم یاد میگیرند. این روش آموزش به صورت مستقیم به هیچوجه تأثیرگذار نیست بلكه به شیوه غیرمستقیم به فرزند منتقل میشود. وقتی فرزندان احترام گذاشتن به دیگران را از والدین خود در مراسم، مهمانیها و در محیط اجتماع نسبت به دیگران میبینند از آنها شیوههای درست رفتاری را یاد میگیرند.
بهترین الگوی تربیتی برای احترام گذاشتن به دیگران پدر و مادر هستند بنابراین والدین برای تقویت این مهارت باید سن فرزند را نیز در نظر گرفته و باتوجه به سن او از فرزندشان توقع و انتظار داشته باشند.
برخی والدین از فرزندان خود توقع دارند كه در سن 5 سالگی به دیگران مانند خود احترام بگذارند در حالی كه كودك در سن 5 سالگی مفهوم احترام را نمیداند و به تدریج هرچه سن او بالاتر میرود به علت دیدن احترام در محیط و در خانواده، مفهوم احترام گذاشتن را به صورت غیرمستقیم یاد میگیرد. فرزندان برای پرورش و تقویت رشد عاطفیشان هم به پدر و هم به مادر در كنار یكدیگر نیاز دارند و حضور این دو در كنار هم باعث میشود كه تمام ابعاد رشد عاطفی فرزندان با هم تقویت شده و شخصیتشان به صورت كامل شكل گیرد.
نظر شما