سلامت نیوز : محیط‌زیست در دنیای امروز یكی از مهم‌ترین مسائل مشترك جوامع بشری است و یكی از موثرترین راهكارهای حفظ محیط‌زیست، حفاظت از مناطق ارزشمند محیط‌زیستی است. در كره مسكون مناطق ارزشمند اكولوژیكی وجود دارد كه به ذخایر زیست كره معروف است و ادامه حیات و تنوع گونه‌های مختلف تا حدی در گرو حفظ این مناطق است. بر اساس معاهدات بین‌المللی كشورهایی كه هم‌پیمان در مباحث مختلف محیط‌زیست هستند ازجمله كنوانسیون‌هایی مانند تنوع زیستی یا عضویت در تشكل‌های زیست‌محیطی بین‌المللی یا حضور در اجلاس‌های جهانی همچون ریو 92 ، ژوهانسبورگ 2002 و ریو +20 بر این پیمان پایبند هستند و به آن احترام می‌گذارند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ كشور پهناور ایران به عنوان یكی از قوی‌ترین اقلیم‌های جهان كه دارای اكوسیستم‌های متنوع و ارزشمندی است از سالیان دور پیشاهنگ حفاظت از مناطق با اهمیت و ارزشمند اكولوژیكی خود بوده است به طوری كه یكی از قدیمی‌ترین پارك‌های ملی ما كه در سالیان گذشته به عنوان شكارگاه مورد حفاظت بوده در جوار تهران قرار گرفته است. بر اساس قانون حفظ و بهسازی محیط‌زیست، مناطق چهارگانه‌ای تعریف شده‌اند كه به عنوان این ذخایر ارزشمند مورد حفاظت قرار می‌گیرند این مناطق دارای خصوصیات ویژه‌ای هستند كه برای حفاظت از آنها بسیاری از اقدامات و عملیات در این مناطق ممنوع است و از جهت واگذاری نیز به سادگی قابل واگذاری نیستند. مناطق چهارگانه عبارتند از پارك ملی، پناهگاه حیات‌وحش، اثر طبیعی ملی و منطقه حفاظت شده. بر اساس قانون برنامه چهارم توسعه كشور مقرر بود این مناطق چهارگانه به استانداردهای جهانی نزدیك شوند. متاسفانه از نظرعدم تحقق بسیاری از مواد محیط‌زیست در قانون برنامه چهارم این امر محقق نشد و از سوی دیگر با توجه به اینكه تصویب مناطق چهارگانه بر عهده شورای عالی محیط‌زیست است و این شورا در دولت نهم منحل اعلام شد و سپس در كمیسیون زیربنایی دولت ادغام شد حجم بالایی به وسعت مناطق چهارگانه كشور افزوده نشد. آنچه اهمیت دارد برای حفاظت محیط‌زیست اولویت حفظ شرایط موجود است چرا كه بازسازی مناطق تخریب شده نیازمند سرمایه هنگفتی است. در سال‌های اخیر قسمت‌هایی از مناطق ارزشمند محیط‌زیست به عنوان مناطقی كه برای توسعه مناطق مسكونی درنظر گرفته شده‌اند مورد استفاده و بهره‌برداری قرار گرفته است.بدون شك ایجاد سكونتگاه‌های افرادی كه فاقد مسكن هستند امری ضروری است ولیكن با وسعتی كه كشور پهناور ایران دارد باید از سرزمین‌هایی استفاده كرد كه مناسب برای این سكونتگاه باشند. حال آن كه با تخفیف قسمت‌هایی از مناطق چهارگانه عملا این مناطق ارزش حفاظتی خود را از دست می‌دهد.