وی گفت: در آن زمان رسانه ها به این مسئله پرداختند اما بعد از مدتی که اخبار این حادثه فروکش کرد، پرستاری که به خاطر مراقبت از این بیمار به عوارض این بیماری مبتلا شده بود عملاً به حال خود رها شد. این پرستار 1.5 ماه در بخش مراقبتهای ویژه بستری شد و مدتها با مرگ دست و پنجه نرم کرد و شرایط بسیار حادی را گذراند اما سرانجام توانست از این بیماری جان سالم به در ببرد و به لطف خدا بهبود پیدا کرد.

 

رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری افزود: اما مسئله این است که در تمام 5 ماه گذشته که این پرستار با مرگ دست و پنجه نرم می کرد، مسئولان هیچ سراغی از او نگرفتند، حتی 3 ماه حقوق او هم قطع شد و این پرستار در این مدت از جیب خودش و با قرض کردن هزینه سنگین درمان بیماری را پرداخت کرد.نجاتیان ادامه داد: متأسفانه مسئولان بیمارستان و در کل وزارت بهداشت که باید حافظ و حامی حقوق پرسنل باشند، از این پرستار حمایت نکردند و حتی بعد از پیگیری سازمان نظام پرستاری و دستور رئیس دانشگاه، برخی مسئولان رده پایین دانشگاه علوم پزشکی مشهد به دیدار او رفتند و به او قول و وعده وام 4 میلیون تومانی خودرو را دارند که آن هم باید در نوبت قرار بگیرد و به هر حال مجبور است هر وقت نوبتش شد با این پول خودرو بخرد.

 

وی گفت: این ماجرا، این نگرانی را دامن می زند که گویی مسئولان وزارت بهداشت ارزش چندانی برای نیروهای خود که سرمایه های اصلی نظام سلامت هستند، قائل نیستند، ضمن اینکه یک احساس دوگانگی آزاردهنده را هم ایجاد می کند که آیا اگر این بیمار یک پزشک یا حتی از گروههای دیگر کادر پزشکی بود نیز با او همین رفتار را می کردند.عضو شورای عالی نظام پرستاری اضافه کرد: واقعاً برای ما جای سئوال است که چطور مسئولان مرتبط، 4 یا 5 ماه این پرستار بیمار را که به خاطر مراقبت از یک بیمار بد حال و پر خطر جانش را به خطر انداخته و در واقع ایثار کرده است، این طور به حال خود رها کردند و از او هیچ حمایتی نکردند.

 

وی گفت: با این توصیف چه تضمینی وجود دارد که اگر فرد دیگری با همین شرایط یا مشابه آن در بیمارستانی بستری شود، پرستاری باز هم با به خطر انداختن جان خود از او مراقبت کند، در حالی که می داند اگر دچار عارضه یا مشکل شد، کسی نیست که از او حمایت کند، در این صورت قطعاً هیچ پرستاری جرئت نمی کند، خودش را به خطر بیندازد.

 

نجاتیان افزود: وزارت بهداشت اعتبارات و امکانات زیادی برای حمایت از این نوع بیماران که سرمایه های نظام سلامت هستند، در اختیار دارد و وظیفه ذاتی و تکلیف قانونی مسئولان وزارت بهداشت است که از نیروهای خود در این شرایط حمایت کند اما متأسفانه در عمل این اتفاق نمی افتد.وی گفت: سازمان نظام پرستاری تلاش می کند با امکانات و اعتبارات ناچیزی که در اختیار دارد تا جای ممکن از این پرستار حمایت کند ولی وظیفه اصلی کماکان به عهده مسئولان وزارت بهداشت است و امیدواریم از این پس شاهد این نباشیم که درآمدزایی بیمارستان برای برخی مسئولان از حفظ جان و حرمت پرسنل بیشتر باشد.