سلامت نیوز :آسیب‌های اجتماعی در كشور و به ویژه در كلانشهرها رو به افزایش است. به همین دلیل است كه كمیسیون اجتماعی مجلس طرحی را ارائه كرده است تا تمام نهادها، وزارتخانه‌ها و سازمان‌هایی كه در ارتباط با این كمیسیون فعالیت می‌كنند، از جمله سازمان بهزیستی كشور به عنوان متولی ساماندهی آسیب‌های اجتماعی، ماهانه گزارشی به مجلس ارائه كنند. مسئولان دولتی در سال گذشته افزایش 25 درصدی بودجه این سازمان را چشمگیر و میزان آن را كافی دانسته‌اند اما با گذشت یك‌سال تغییر چشمگیری در نتیجه مدیریت آسیب‌ها دیده نشده است و این فقط از ضعف مدیریتی ناشی می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ اما باید این موضوع را در نظر داشت كه بودجه این سازمان درگذشته چه مقدار بوده و آیا به راستی این میزان بودجه برای مدیریت آسیب‌های اجتماعی كشور كافی است؟ به نظر می‌رسد میان مربع قوه قضائیه، ناجا، شهرداری و بهزیستی فقط در مرحله‌ای كه افراد آسیب دیده به بهزیستی می‌رسند، لنگ می‌زند. برای مثال نه قوه قضائیه در صدور حكم برای تعیین وضعیت كارتن خواب‌ها مشكلی دارد و نه ناجا برای جمع‌آوری آنها. شهرداری‌ها هم مسئول اسكان موقت این افراد هستند و تا آنجا كه دیده شده است در این زمینه تمام تلاش خود را كرده‌اند. اما آنجا كه كار به بهزیستی می‌رسد برای جداسازی و بررسی وضع این افراد و همچنین رسیدگی بلند مدت به آنها، انگار حلقه‌ای مفقوده در زنجیر ساماندهی وجود دارد. گفته می‌شود این امر ناشی از آن است كه بودجه این سازمان برای تقبل هزینه‌های نگهداری و آموزش این افراد كافی نیست.

یكی از مشكلاتی كه سبب دامن‌زدن به آسیب‌های اجتماعی در كشور می‌شود، توجه به درمان به جای توجه به پیشگیری. در پیشگیری 3 مرحله وجود دارد. پیشگیری اولیه، پیشگیری ثانویه و پیشگیری ثالثیه. در مرحله پیشگیری اولیه كه بهترین زمان برای جلوگیری از به وجود آمدن آسیب است، می‌توانیم با هزینه‌ای كم مانع آسیب دیدن هموطنان‌مان شویم. در مرحله بعد درمان جواب می‌دهد، اما كمی غفلت سبب می‌شود تا وضع افراد در شرایط مرحله سوم قرار گیرد و به این ترتیب در نتیجه اقدامات مداخلاتی، پاسخی كمتر در ازای هزینه بیشتر دریافت می‌شود. به همین منظور بهترین راه پیشگیری است تا درمان. اما در سازمان بهزیستی كشور، بودجه پیشگیری یك سوم بودجه درمان است و این برخلاف روش‌های كارشناسی و برنامه‌ریزی‌های صحیح است.