سلامت نیوز: نوجوانان قلدر و پرخاشگر بیشتر در معرض سوءمصرف مواد مخدر استمدرس مطالعات خانواده در دانشگاه علوم کاربردی بهزیستی کرمان گفت: کودکان قلدر و پرخاشگر بیشتر در محیط های نا مناسب و در جمع دوستان ناباب قرار می گیرند و به همین دلیل بیشتر به سوءمصرف مواد مخدر روی می آورند.

علی موحدنیا در گفتگو با پایگاه اطلاع رسانی پیشگیری نوین با بیان اینکه دوره نوجوانی مرحله حساسی در کسب هویت کودک است، اظهار داشت: در این مرحله کودک از کودکی شاد و خوشحال به دوران نوجوانی می رسد که گاهی شاد است و گاهی غمناک.

وی با بیان اینکه در دوران نوجوانی فرد دائما در معرض خطر است، افزود: نوجوان خودمحور، پر انرژی، گوشه گیر، زودرنج، تاثیرپذیر از دوستان و همسالان، استقلال طلب، طغیان‌گر و پرخاشگر است و بیش از گذشته به خود توجه دارد.

موحدی نیا نیاز به محبت بیشتر از سوی خانواده و معنویت را از دیگر خصایص دوران نوجوانی ذکر کرد و بیان داشت: خانواده در این میان نقش مهمی در شکل دادن شخصیت نوجوان دارد چرا که خانواده کانالی برای هدایت نوجوان از محیط خانه به محیط بیرون است و بسته به اینکه نوجوان در چه نوع خانواده ای باشد خصوصیات رفتاری اش شکل می گیرد.

وی با اشاره به خانواده های سهلگیر، اقتدارگرا و سختگیر خاطرنشان کرد: در خانواده های اقتدارگرا که مهارت های ارتباطی و زندگی را آموخته است نوجوان می تواند موفق باشد اما در خانواده های سهلگیر و اغماض کننده و یا خانواده های سختگیر ممکن است نوجوان قلدر و پرخاشگر شود.

این مدرس دانشگاه با بیان اینکه نوجوانان قلدر و پرخاشگر بیشتر در معرض سوءمصرف مواد مخدر قرار دارند، گفت: این نوجوانان بیشتر در خانواده های سهلگیر دیده می شوند و مهمترین تهدیدی که برای آنها وجود دارد اعتیاد است.

وی با تاکید بر اینکه نوجوان باید به محیط خانه و مدرسه احساس تعلق داشته باشد، اضافه کرد: کودک نیاز به شادی و شادکامی دارد و خانواده می تواند با دادن هدیه، سفر و گردش های خانوادگی و در مجموع ارتباط خوب با والدین این نیازهای روحی و روانی را برآورده کند.

وی با اشاره به لزوم احساس امنیت در محیط مدرسه، خاطرنشان کرد: زمانی که نوجوان به مدرسه احساس تعلق داشته باشد و محیط مدرسه را یک محیط ایمن بداند می توان امیدوار بود که مشکلات و مسائل خود را با مشاوران مدرسه در میان بگذارد و از آنها کمک بخواهد.

این روانشناس با بیان اینکه والدین باید رابطه صمیمانه ای با فرزندان خود داشته باشند و با کودک و نوجوان در مقابل مشکلات همدردی کنند، تصریح کرد: نوجوانی که به خانواده و مدرسه اعتماد ندارد درددل خود را با دوستان مطرح می کند و این کار او را در معرض خطر گرایش به آسیب های اجتماعی قرار می دهد. ضمن اینکه خانواده باید صبور وشکیبا باشد، به عهد خود وفا کند، در مقابل اشتباهات کوچک نوجوان خود را به تغافل بزند، نیازهای نوجوان به ابزار های نوظهور را نادیده نگیرد و در عین تامین این نیازها بر نحوه استفاده از این ابزار توسط نوجوان نظارت کند. به این ترتیب خانواده می تواند تبدیل به یک مشاور امین برای نوجوان شود و الگوی درستی را به او ارائه دهد تا او را از گرایش به آسیب های اجتماعی بازدارد.