سلامت نیوز : رودخانه ای به عمق ده سانتی متر و با فشاری به اندازه یک لوله خودکار تنها امید آبادانی روستاییان وینه بهاران در استان کرمانشاه است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر ؛ روستای وینه بهاران یکی از روستاهای محروم استان کرمانشاه است که جهادگران بسیجی مدتی است آنجا مشغول ساخت تنها مسجد روستا به نام امام حسین (ع) هستند. این جهادگران که از پیشوای ورامین و تهران به این روستا آمده اند، هر ده روز یک بار جای خود را به گروه بعدی می دهند تا نفرات بعد هم سهی در ساخت مسجد داشته باشند.

به بهانه ساخت همین مسجد و حضور جهادگران بسیجی بود که برخی از مسئولان استانی برای نخستین بار پا در این روستا گذاشتند و به حرفهای اهالی درباره مشکلاتشان در روستا گوش کردند، وعده دادند و رفتند که رفتند.

آب رسانی به روستا، هموار کردن جاده دسترسی به روستاهایی که حداقل یک خانه بهداشت هر چند خالی دارد تنها بخشی از مشکلات 100 نفر روستایی است که نخواسته اند مانند اهالی دیگر روستا را تنها بگذارند و شهر نشین شوند.

هر چند که در این روستا هرچه کشت شود به سختی به بار می نشیند مانند گندم و جو که تنها به مدد یک موتور آب از همین رودخانه کم عمق جان میگیرد و نگاهی که به آسمان ها دوخته می شود برای آمدن بارانی آن هم یک بار در سال.

به خصوص در مدت اخیر که زمین هیچ بارانی را به خود ندیده. شاید همین مسجد بهانه ای شود برای خواندن یک نماز باران دسته جمعی تا نه تنها زمین های خشکیده روستا جان بگیرند که اهالی نیز یک دل سیر آب از رودخانه که به جوی آب شبیه است، بخورند.

عزیزطلا، گلی و آسیه فرهادی زنهای روستا هستند که بعد از چیدن گوجه های کال از سر زمین هایی که به بهانه حضور رودخانه کم عمق ده سانتی نیمه جان اند، گوشه ای نشسته اند و از اینکه مردان و زنان روستا مدتهاست بیکار شده اند صحبت می کنند و از آسمانی که دیگر نمی بارد گله دارند و می گویند بی آبی باعث شده هیچ منبع درآمدی نداشته باشیم حتی سهم خودمان هم از این زمینها محصولات نارس باشد.

برای تمامی اهالی روستا یک خانه بهداشت در روستای دیگری به نام جلالوند قرار دارد که اگر باز باشد، باید دو ساعت و نیم پیاده راه بروند تا به آنجا برسند هرچند که اهالی این روستا نمی توانند هیچ استفاده ای از آن کنند چرا که پاسخ می شنوند کارهای درمانی آنها مربوط به این روستا نیست و برای انجام درمان باید یا به شهرستان هلشی بروند و یا به شهر کرمانشاه.

سلمان گری یکی از جوانان روستاست که به خبرنگار مهر می گوید: اگر بخواهیم که با ماشین کسی ما را به روستا بیاورد یا باید هزینه سنگینی بپردازیم و یا اینکه تا متوجه می شوند روستای ما کجا قرار دارد در جواب می گویند که نمی بریم سربالایی است و ماشینمان خراب می شود از طرف دیگر با چند دستگاه ماشین اهالی روستا هم نمی توان رفت و آمد کرد چون راه طولانی است و پول بنزین نیز برای اهالی گران است.

او می گوید: مسئولان استان به بهانه ساخت مسجد توسط نیروهای جهادی به روستا آمدند ولی هیچ اتفاق خوشایندی برای روستایمان نیفتاد. آنها مسجد برایمان درست کرده اند اما آب نداریم وضو بگیریم!

شکایت سلمان از بی توجهی مسئولان استانی به آب روستا نیز هست او می گوید: وقتی از بی آبی شکایت می کنیم پاسخ می دهند که نمی توان آب به روستا آورد چون راه دسترسی مشکل است با این وجود نیرویهای بسیجی از آب رودخانه توانسته اند یک منشا آب دیگری بزنند تا از آن برای آشامیدن و خوردن استفاده کنیم میزان آبی که از این لوله ها بیرون می آید به اندازه یک لوله خودکار است و از بقیه آب رودخانه که عمقش به ده سانت هم نمی رسد برای حمام، شست و شو، آبیاری مزارع و غیره استفاده می کنیم چون تا قبل از این، از همان آب برای آشامیدن استفاده می شد و بسیاری از اهالی دچار بیماری شدند به همین دلیل از روستا به شهر رفتند و همانجا ماندگار شدند اما آنهایی هم که ماندند توان جابه جایی محل زندگی شان را ندارند.

در این روستا دختران و پسران بعد از یک ساعت پیاده روی با چند دبه آب از رودخانه برمی گردند تا بعد از ظهر به جای آنها یکی دیگر از اعضای خانواده این کار را انجام دهند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha