به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس از بوستون، تعویض‌های كامل استخوان مفصل ران و سایر مفاصل در اواخر دهه ۱۹۶۰ابداع شد اما اندكی بعد آشكار شد كه استخوان پیوندی مفصل ران می‌تواند حدود پنج سال پس از جراحی نرم شود و نهایتا كاملا از كار بیفتد.
گروهی از بیمارستان عمومی ماساچوست به رهبری دكتر "ویلیام هریس" این عارضه را بررسی كردند و دریافتند كه اصطكاك طولانی مدت سر پیوند با حفره مفصلی از جدار پلی‌اتیلین، ذرات كوچك پلی‌اتیلین را خرد می‌كند.
سیستم ایمنی بدن نسبت به این ذرات خارجی واكنش نشان می‌دهد و نهایتا بافت استخوانی مجاور را از بین می‌برد و باعث سست شدن این پیوند می‌شود.
محققان دریافتند كه دوزهای بالای تشعشع، در پلی اتیلین اتصالات عرضی ایجاد كرده، مولكول‌ها را بهم می‌چسباند كه در نتیجه، ماده‌ای بسیار بادوام‌تر تولید می‌شود.
با وجود این، محققان موسسه فناوری ماساچوست می‌دانستند كه این ماده نسل اول نواقصی دارد و محققان دریافتند كه با افزودن ویتامین "یی" ( (Eبه سراسر ماده پلی‌اتیلین، می‌توان مانع از عمل اكسیداسیون شد.
"دكتر اندرو.یی. فرایبر" كه این جراحی را انجام داده است، گفت: پلی اتیلینی كه مولكول‌های آن اتصالات عرضی فراوانی دارند و بوسیله ویتامین E پایدار شده است، تایید اداره نظارت بر غذا و داروی آمریكا را دریافت كرده است و هفته گذشته برای نخستین بار در یك عمل جراحی بكار رفت.
خبرگزاری رویترز نیز در گزارش دیگری از نیویورك اعلام كرد كه محافظ های استخوان مفصل ران از شكستگی آن پیشگیری نمی‌كنند.
بر اساس نتایج مطالعه‌ای كه در "مجله انجمن پزشكی آمریكا" منتشر شده است، محافظهای استخوان مفصل ران كه برای جذب و انتشار اثر افتادن طراحی شده است نمی‌تواند از شكستگی‌های استخوان مفصل ران افراد مسنی كه در خانه سالمندان به سر می‌برند، پیشگیری كند.
نظر شما