سلامت نیوز : هرساله میلیون‌ها انسان در سراسر جهان و به خصوص در مناطقی که قحطی و خشکسالی به طور دائمی وجود دارد، بر اثر گرسنگی و سوتغذیه مزمن از بین می‌روند.

 25 مهرماه مطابق با 16 اکتبر به عنوان "روز جهانی غذا" شناخته می‌شود. مطمئنا در این روز در بسیاری از نهادهای بین المللی و کشورهای مختلف همایش‌ها و یا سمینارهایی برای گرامیداشت آن برگزار می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر ؛ چه بسیارند کسانی که در این روز برای اولین بار متوجه آمار افرادی در سراسر جهان می‌شوند که از گرسنگی مزمن رنج می‌برند.گرسنگی وضعیتی است که به طور ذاتی با وجود و حیات هر موجود زنده‌ای مستقیما ارتباط دارد و در مورد انسان این امر اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.گرسنگی مزمن و امراض ناشی از سو تغذیه به ویژه در کودکان می‌تواند مهم‌ترین مانع در جهت ادامه زندگی و دستیابی به موقعیت‌های اساسی باشد. کودکی که از گرسنگی شدید رنج دائمی می‌برد برای همیشه و البته به اندازه عمری که قطعا بسیار کوتاه‌تر از آن چیزی است که باید باشد، از ساده‌ترین حرکت‌ها یا پیشرفت‌ها در زندگی محروم است.

شاید باور کردنی نباشد اما بر اساس گزارش سه سازمان بین المللی وابسته به سازمان ملل متحد، حدود 870 میلیون نفر در جهان طی سال‌های 2010 الی 2012 از سوءتغذیه مزمن رنج می‌برند.شاید باور کردنی نباشد که بیش از 100 میلیون کودک زیر پنج سال وزنی کمتر از وزن طبیعی داشته باشند و قادر نباشند از موقعیت‌های اجتماعی - اقتصادی و انسانی خود به طور کامل بهره‌مند شوند.امروزه، عامل مرگ روزانه بیش از 2.5 میلیون کودک، سوء تغذیه است.

به راستی در جهانی که سرشار از نعمات الهی است و و با وجود بشری که از دل اقیانوس‌ها با خبر است و می‌تواند از هر ماده‌ای برای ادامه حیات استفاده کند، نباید از آمارهایی اینگونه تعجب کرد.بله شاید در روز جهانی غذا بسیاری از افراد بلند مرتبه و عالی مقام و چه بسا بسیاری از مردمان از چنین آمار‌ها و اخباری آگاه شوند اما آیا توجه یک روزه، یک ماهه و یا یک ساله به این امر کافی است؟

اگرچه به نقل از نهادهای بین المللی در سال‌های گذشته آمار گرسنگی در جهان کاهش یافته است اما هنوز هستند افرادی که هیچگونه دسترسی به مواد غذایی ندارند واین در حالی است که بسیاری از انسان‌ها در نقاط مختلف این کره خاکی از پرخوری و چاقی مزمن رنج می‌برند.به راستی که در دنیایی سرشار از تناقضات خود ساخته زندگی می‌کنیم و هنوز درد بشریت را چیزی برای دیگران می‌دانیم.

چرا در زمانه‌ای که انسان‌ها به عظیم‌ترین و البته باورنکردنی‌ترین علوم و اکتشافات دست یافته‌اند، هنوز عده‌ای از ایشان از رنج گرسنگی، این نیازی که از ابتدا بشر برای رفع آن با طبیعیت دست به گریبان شد، تلف می‌شوند؟آیا هر یک از کشورهای جهان، دولت‌ها، نهاد‌های رسمی و غیررسمی در سطوح ملی و بین المللی نباید جرکت برای ریشه کن کردن گرسنگی و قحطی را سرعت ببخشند و آیا نباید رهبری این حرکت را نه برای یک برهه زمانی خاص، که برای تمامی روز‌ها بر عهده گیرند؟

تحمل بار مشکل گرسنگی و درماندگی عده‌ای از انسان‌ها به دلیل سوء تغذیه نباید تنها برعهده‌ جمعی محدود در جهان باشد و نباید نشست تا سازمان خواروبار و کشاورزی سازمان ملل متحد (فائو) سالانه آماری را از میزان افزایش یا کاهش گرسنگی و تلف شدن عده‌ای دیگر از انسان‌ها در سراسر جهان ارائه دهد.ای کاش به جای صرف انواع بودجه‌های نظامی و جاسوسی از سوی کشورهای مختلف در سراسر جهان و یا به جای رواج انواع شیوه‌های شکنجه و طرح نقشه‌هایی برای رواج تروریسم دولتی و غیر دولتی، توجه سران کشورهای جهان تنها برای یک سال به سمت رفع گرسنگی و ریشه کن کردن این معظل انسانی متمرکز می‌شد.

به طور کلی می‌توان از حفظ منابع کشاوری، توجه به کشاورزی پایدار، مدیریت منابع آب، تربیت نیروی کشاورزی ماهر، حمایت از دولت‌هایی که درآمد سرانه چندانی ندارند، حمایت از تولید داخلی و ایجاد سامانه‌ای برای شناخت اقشار آسیب پذیر و تدوین قوانین حمایتی برای آنان، توجه دائمی به مبحث گرسنگی و سوء تغذیه در مراکز آکادمیک سراسر جهان و اعزام کمک‌های انسانی فوری از تمامی کشور‌ها به مناطق قحطی زده به عنوان موارد کلی جهت طرح برنامه‌هایی برای رفع گرسنگی در جهان نام برد.