سلامت نیوز : وزیر
ورزش و جوانان می‌گوید هیچ سایت همسریابی تاکنون از سوی ما مجوز فعالیت
نگرفته است، با این وجود هنوز هم می‌توان سایت‌هایی را در فضای مجازی یافت
که امکان انتخاب همسر را به صورت غیرحضوری فراهم می‌کنند. سن ازدواج به بیش
از 28 سال رسیده و از سوی دیگر ازدواج‌ها در سنین پایین دوام چندانی
نمی‌آورند و به صعود منحنی طلاق افزوده‌اند. این اتفاق در پایتخت نمود
بیشتری دارد چراکه بر اساس آخرین آمارها تهران در رده سومین شهر جهان در
زمره طلاق جای گرفته است. همچنین بر‌اساس آمار سازمان ثبت احوال، زنان ۲۵
تا ۲۹ ساله بیشترین متقاضیان طلاق در ایران هستند و اطلاعات ثبت شده در این
سازمان نشان می‌دهد که آمار طلاق سال ۱۳۹۰ در ایران نسبت به سال پیش از آن
۱/ ۴ درصد افزایش پیدا کرده است. مجموعه این اتفاقات در ابتدا موجب شد
مسئولان به فکر تشکیل وزارتخانه و مرکز ملی به نام جوانان بیفتند و در
ادامه آن کمیسیون‌هایی در ارتباط با مباحث خانواده در مجلس شورای اسلامی
شکل گرفت و در نهایت یک ستاد دولتی به نام ساماندهی ازدواج جوانان تشکیل
شد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ؛ در شرایطی که کارشناسان بارها اعلام کرده‌اند که انگیره‌های تصمیم به ازدواج در میان جوانان رو به کاهش است اما دولت اینباردر سیاست تنظیم جمعیت هم تحولات اساسی ایجاد کرده به دنبال فرآوری نسل‌ها و افزایش جمعیت به مرز 200 میلیون نفر است. امری که بیش از هرچیز زمینه‌‌اش فراهم کردن بسترهای خانوادگی و در مرحله بعد فرزندآوری است. سیاست‌های افزایش وام ازدواج به کسانی که زیر 28 سال تصمیم به ازدواج گرفته اند، حذف وام ازدواج و افزایش مبلغ آن برای تمام سنین از جمله مواردی است که به گفته مسئولان مشوقی است برای ازدواج بیشتر. با این رویکرد نیاز به بسترهای مناسب برای ازدواج است و در راستای همین سیاست مسئولان متولی ازدواج اقدام به راه‌اندازی سایت‌های همسریابی‌کردند. به همین دلیل وزیر ورزش و جوانان نیز تاکید می‌کند به دلیل افزایش طلاق قرار است مجوز سایت‌های همسر گزینی صادر شود و مدیر دفتر برنامه‌ریزی ازدواج نیز اعلام کرد از این به بعد تمامی سایت‌های همسرگزینی در ذیل مراکز مشاوره‌ای ایجاد می‌شوند.با این وجود یک جامعه شناس معتقد است که به دلیل نبود اعتماد راه اندازی این سایت‌ها که با هدف ازدواج انجام می‌شوند مورد تردید است و نمی‌توان امیدوار بود که با اقبال عمومی از سوی جوانان مواجه شود.
وجود سایت‌های‌همسریابی اما بدون مجوز
امروزه راه‌های بسیاری برای پیدا کردن یک ارتباط که منجر به گزینش شریک زندگی آینده شود مهیاست. راه‌هایی که به واسطه گسترش شبکه‌های اجتماعی اجتناب ناپذیرند و افراد در معرض انتخاب یا عدم انتخاب آن قرار دارند. درحالیکه تاکنون هیچ سایت همسر یابی نتوانسته از وزارت ورزش و جوانان و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که متولی اصلی این کارند مجوز قانونی بگیرد اما فعالیت پیدا و پنهان آنها با اما و اگرهایی روبه‌روست. پیش از این محسن میربهرسی، معاون اجتماعی پیشین پلیس فتا هم از برخورد پلیس فتا با سایت‌های همسریابی سخن گفته بود: «در حالی وزارت ارشاد و وزارت ورزش و جوانان متولی اعطای مجوز به سایت‌ها هستند هیچ کدام از سایت‌هایی که تحت عنوان همسریابی و دوست یابی فعالیت می‌کنند از نهادهای ذی‌ربط اجازه فعالیت ندارند.» او گفته بود: «اکثر این سایت‌ها برای اخاذی و کلاهبرداری از مردم است به خصوص برخی سایت‌ها که برای عضویت آن باید مبلغی پرداخت شود.همچنین سید باقر پیشنمازی، معاون امور فرهنگی و تربیتی وزارت ورزش و جوانان اخیرا اعلام کرد که وزارت ورزش و جوانان هم اکنون مجوزی برای ورود به موضوع سایت‌های همسریابی ندارد اما با تصویب آیین نامه مراکز مشاوره که هم اکنون در هیات دولت در حال بررسی است این سایت‌ها تا 6 ماه فرصت دارند تا فعالیت‌های خود را همسو با این آیین‌نامه کنند. به گفته او تا زمان تصویب آئین‌نامه وزارت جوانان اجازه ورود به این موضوع را ندارد و هنگامی که این وزارتخانه فعالیت سایت‌های مجاز را اعلام می‌کند مردم می‌توانند به راحتی سایت‌های غیرمجاز را تشخیص دهند.پیش از این نیز محمد عباسی، وزیر ورزش و جوانان اعلام کرده بود وزارت ارشاد به سایت‌های مختلف مجوز می‌دهد، اما پس از تصویب نهایی آیین نامه ازدواج قرار است وزارت ورزش و جوانان و با وزارت ارشاد در زمینه شرایط لازم برای صدور مجوز برای سایت‌های همسریابی مذاکره کند.
در فضای بی اعتمادی، اعتماد کردن ریسک زیادی می‌طلبد. به گفته علیرضا عزیزی،کارشناس ارشد جامعه شناسی در جامعه امروز ما که برای انتخاب همسر معیارهای سنتی و مذهبی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد و انتخاب‌ها فردی شده‌اند. اودر گفت‌وگو با آرمان می‌گوید: اینکه روش آشنایی چطور باشد و افراد چطور باهم آشنا شوند به نظر می‌رسد دراهمیت کمتری قرار دارد اما پس از اینکه برخوردها چطور پیگیری شود و آشنایی چگونه ادامه پیدا کند مهم است، اگرچه در گذشته مادر و پدرها مثلا دختر را می‌دیدند و پس از چند بار آشنایی بیشتر پسر خود را با خانواده دختر آشنا می‌کردند و از این طریق آشنایی‌ها در کنترل و نظارت خانواده آغاز می‌شد و ادامه می‌یافت اما امروزه با وجود مسائل جدید و سایت‌هایی که برای این کار وجود دارد امکان کنترل خانواده کم شده و این موضوع می‌تواند یکی از خطرات ناشی از چنین آشنایی‌ها باشد.او ادامه می‌دهد: اگرچه افراد از این طریق وسعت امکان انتخاب می‌یابند و با افراد بیشتری آشنا می‌شوند اما به دلیل اینکه به دور از نگاه خانواده انجام می‌شود چندان قابل اعتماد نیست. به نظر می‌رسد کنترل بهتر و قانونی که توسط خانواده انجام می‌شود، روابط بهتری شکل می‌گیرد و بهتر این است که اگر قرار است دیداری به دور از خانواده شکل بگیرد به شیوه‌ای محسوس از سوی خانواده کنترل شود چراکه ممکن است این سایت‌ها با اهداف دیگری هم کار کنند و اگرچه بیشتر این سایت‌ها در جهت انتخاب بیشتر همسر راه اندازی می‌شود برخی دیگر می‌توانند خطرات کلاهبرداری و دیگر مسائل را در پی داشته باشند.
او درباره انتخاب این شیوه از سوی مسئولان که گفته می‌شود برای ترغیب بیشتر جوانان به ازدواج و جلوگیری از بالا رفتن سن ازدواج انجام می‌شود، اضافه کرد: به نظر می‌رسد برای ترغیب کردن جوانان به ازدواج از سوی سازمان ملی جوانان باید کنترل و نظارت دقیق تری انجام شود چراکه با توجه به شتاب گسترده توسعه شبکه‌های اجتماعی و شرایط اجتماعی و فرهنگی جوامع امروز این ارتباطات اجتناب‌ناپذیراست و آدم‌ها سعی دارند از آزادی بیشتری برای انتخاب‌هایشان برخوردار شوند، بنابراین چنین فضایی اقتضا می‌کند که ارتباط با سایت‌های همسریابی بدون قاعده و قانونی نباشد. بر اساس تحقیقاتی که انجام شده به غیر از مسائل اقتصادی و معیشتی که از آن دست از دلایل اصلی در کاهش ازدواج است، امروزه دغدغه جوانان معیارهای انتخاب همسر است و درارتباط با انتخاب همسر دچار چندگانگی شده‌اند. همانطور که می‌دانید در حال حاضر معیارهای سنتی نسبت به گذشته کم رنگ شده و افراد تمایل دارند در انتخاب‌هایشان معیارهای فردی را در نظر بگیرند که جدا از نظر خانواده است. اگرچه این اتفاق خوبی نیست اما برای اجتناب از تبعات آن افراد باید در هسته‌های مشاوره درباره این انتخاب‌ها به بحث و اخذ مشاوره بپردازند و تلاش کنند برای خود قواعد مشخصی را روشن کنند.او تاکید می‌کند: این موضوع نشان می‌دهد که فردیت نه تنها در کشور ما بلکه در تمام کشورهای رو به توسعه و توسعه یافته در حال افزایش است و فردگرایی در راستای مدرن شدن جوامع رخ می‌دهد. در این شرایط خانواده سالاری در سایه فرزندسالاری قرار گرفته و پس از استقلال جوانان از لحاظ اقتصادی که منجر به استقلال در دیگر مسائل می‌شود این فردیت بیش از پیش نمود می‌یابد. عزیزی می‌افزاید: به نظر نمی‌رسد چنین سایت‌هایی بتوانند به‌زودی مورد اعتماد عمومی و بویژه جوانان قرار گیرند و پس از آزاد سازی این سایت‌ها ممکن است شاهد سوءاستفاده‌های زیادی در این ارتباط باشیم.
به پرتال همسریابی خوش آمدید
نگاهی به برخی از سایت‌های همسریابی که پیش از صدور مجوز وزارتخانه‌های ورزش و ارشاد در حال فعالیت‌اند نشان می‌دهد که اگرچه با وجود قوانین سخت اما پیش از تایید از مراجع رسمی کار می‌کنند، هنوز تردیدهایی برای جلب اعتماد عمومی در این زمینه وجود دارد. برای ورود به این سایت نیاز به نام کاربری، آدرس ایمیل و وضعیت تاهل، علاقه‌مندی‌ها و هدف از ثبت نام در سایت دارید.در این سایت از علائق و اهداف شما در عضویت سوال می‌شود و پس از آن شما وارد شبکه‌ای می‌شوید که می‌توانید علایق خود و همسر مورد نظرتان را بیان کنید این اطلاعات در فضایی که برای سایر کاربران قابل دیدن است قرار می‌گیرد. گفته می‌شود کارکرد این سایت‌ها علاوه بر پیدا‌کردن یک زوج دائمی در زمینه یافتن زوج موقت و یا یک همراه مناسب تعریف شده است. چنانچه در یکی از سایت‌های فوق شما با وارد کردن اطلاعات خود مورد این سوال قرار می‌گیرد که ایده‌آل‌های تشکیل زندگی مشترک از نظر شما چیست. در جواب به این سوال شما می‌توانید گزینه‌های متفاوتی را انتخاب کنید، از جمله: من به دنبال شریک زندگی هستم، من به دنبال زوج هستم، من به دنبال همراه هستم، من به دنبال مکمل شغلی خود هستم، و در ادامه شما باید معین کنید که چه مسائلی برای شما در زندگی مشترک مهم است. مثلا خانواده همسرم برای من بسیار مهم است و نیز گزینه‌هایی از این دست که: برای من ظاهر بسیار مهم است، برای من رفتار مردانه و زنانه بسیار مهم است، برای من تحصیلات دانشگاهی بسیار مهم است، برای من مهارت‌های زناشویی مهم است، برای من همسر اول بودن مهم است. بعد از این مراحل شما می‌توانید منتظر درخواست دوستی یا پیشنهاد مورد مناسب از سوی سایت باشید. اگرچه از نتایج حاصل از این ارتباطات آماری به دست نیامده اما کارشناسان بر این باورند که چنین ارتباطاتی نه تنها در کشورما بلکه در جهان به خوبی قابل اطمینان نیست.
نظر شما