سلامت نیوز : روزی که بر اثر یک سانحه ضایعه نخاعی شدم آرزو می‌کردم ای کاش من آخرین نفری باشم که این حادثه تلخ را تجربه می‌کند اما واقعیت زندگی چیزی بیش از آرزوهای خام آن روز من بود و هست. یقیناً به تعداد روزهایی که بر ما می‌گذرد انسان‌های سالم دچار معلولیت اکتسابی می‌شوند و به دنیای سخت و خشن معلولیت پای می‌گذارند. شاید هر کدام از آنها اگر کمی درباره عوارض ناشی از معلولیت‌های مختلف و هزینه‌های متفاوت آن بیشتر می‌دانستند نوع مراقبت آنها از خودشان متفاوت می‌شد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مردم سالاری ؛ و در این میان برای آنان که نمی‌دانند یا می‌دانند اما توان بالا بردن سطح ایمنی خود را ندارند بر عهده مسوولین است که قبل از وقوع حادثه معلولیت، اقدام به پیشگیری کنند که پیشگیری همواره مقدم بر عمل دیگری است.

از حادثه زلزله روستاهای آذربایجان شرقی مدتی است می‌گذرد و این حادثه تلخ مانند زلزله رودبار و منجیل و بم صدها معلول برجای خواهد گذاشت که متأسفانه بیشترین آنها ضایعه نخاعی یا همان فلج دو پا یا بیشتر خواهند بود. هزینه‌های زندگی یک فرد ضایعه نخاعی در شرایطی که زخم بستر نداشته و نیازی به دیالیز نداشته باشد بیش از دو برابر هزینه زندگی یک فرد عادی است و این هزینه از کدامین حمایت مالی تأمین می‌شود؟ در حالی که فرد معلول معمولاً اولین چیزی را که از دست می‌دهد شغل و حرفه‌اش خواهد بود! و این چنین می‌شود که معلولیت با فقر گره ناگشودنی می‌خورد و در صورت عدم فرهنگ‌سازی مناسب، معلولیت همراه با تکدی گری می‌شود. اگر میانگین سن معلولین برجای مانده از زلزله را 25 سال فرض کنیم و طول عمر آنان را 50 سال فرض کنیم و هزینه 25 سال زندگی همراه با معلولیت را تخمین بزنیم حتما مبلغی کمتر از ساختن یک ساختمان مقاوم در برابر زلزله برای روستانشینان در برخواهد داشت.

اما همه این محاسبات برای قبل از وقوع حادثه و آن هم برای کشور زلزله خیز و بر روی گسل ایران است؛ و حال که صدها یا هزاران معلول برجای مانده‌اند چه بیندیشیم!؟ این باید از مهم‌ترین سؤالات برای مسئولین باشد چرا که در شرایط عادی وقتی کسی دچار معلولیت می‌شود در حقیقت به دنیای مبهمی پا می‌گذارد که تا مدت‌ها به درستی نمی‌تواند بیندیشد و تصمیم بگیرد. اینجاست که نقش متولیان امور برجسته می‌شود زیرا که تصمیم گیرنده عده ای معلول بی پناه و آسیب دیده و چه بسا بی کس فقط مسئولین خواهند بود و بس. به عنوان یک معلول ساکن در پایتخت ایران زمین برای عزیزانی که متأسفانه عضوی از جامعه معلولین شدند آرزو دارم رسیدگی مسئولان محترم، خصوصاً سازمان بهزیستی در مدد یاری آنان به گونه ای نباشد که مشکلات و دشواری‌های همنوعان خود در زلزله رودبار و منجیل و بم را تجربه کنند که این تجربه بس تلخ است و دردناک.