سلامت نیوز : شرایط زندگی انسان به گونه‌ای است که گاهی آسیب و صدمه اجتناب‌ناپذیر است. رویدادها و چالش‌های زیادی در طول زندگی بر سر راه انسان‌ها قرار می‌گیرد. بدست نیاوردن شغل دلخواه، طرد شدن از جانب افراد مورد علاقه، بیمار شدن وغیره انسان را با استرس و فشار روبه رو می‌کند. معمولا ما برای این گونه صدمه‌ها آمادگی داریم و راه‌هایی هم برای مقابله با اضطراب ناشی از آنها سراغ داریم. اما گاهی رویداد استرس زا به گونه‌ای غیر‌منتظره و وحشتناک روی می‌دهد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مردم سالاری ؛ تصادف رانندگی شدید، سقوط، جنگ، زلزله و...مواردی از این قبیل رویداد‌هایی هستند که فرد برای آنها آمادگی ندارد. عوارض انواع خاصی از آسیب‌ها و ضایعات به قدری تکان‌دهنده و با دوام است که نام و طبقه تشخیصی خاصی در روانشناسی به آنها اختصاص داده شده است و به آن « اختلال استرس پس از سانحه» می‌گویند. سه نشانه مهم در فرد مبتلا شده به اختلال پس از سانحه بدین قرارند‌:

1- شخص آسیب را در رویاها، تداعی خاطره مربوط به آن اتفاق و در خیال خود بارها مجسم می‌کند.

2- شخص نسبت به این حالت بی حسی پیدا می‌کند و از هر چیز که او را یاد آسیب وارده می‌اندازد اجتناب می‌کند.

3- شخص نشانه‌های اضطراب و انگیختگی را تجربه می‌کند که قبل از حادثه وجود نداشته‌اند، مانند مشکلات تمرکز، از جا پریدن، مشکل خواب، انفجار خشم و از این قبیل.

همچنین فرد ممکن است از اینکه زنده مانده و کسی یا کسان دیگری در حادثه جان خود را از دست داده‌اند دچار احساس گناه و عذاب وجدان شود. در مورد اینکه چه رویدادهایی منجر به اختلال استرس پس از سانحه می‌شوند، اختلاف نظر وجود دارد. برخی اشاره کرده‌اند به اینکه رویداد باید فاجعه آمیز بوده و از مصیبت‌های معمولی انسان فراتر باشد مثل سیل ، زلزله، تجربه گروگان گرفته شدن، جنگ وغیره.اما توجه به این نکته که برخی افراد با تجربه حوادث جزئی تری مانند تحت تعقیب قانونی قرار گرفتن یا مرگ همسر علائم استرس پس از سانحه را نشان می‌دهند، بسیار با اهمیت است.

به همین دلیل ملاک گسترده‌تری برای این بیماری در نظر گرفته شده است و آن این است که فرد باید با سانحه‌ای مواجه شود که با تهدید مرگ یا ضایعه و یا تهدید تمامیت جسمی‌خود یا دیگران همراه باشد. این رویداد می‌تواند شامل تجاوز،دزدی، دیدن تصادف خونین و از این قبیل باشد. یعنی یک رویداد استرس زای استثنایی که جزو استرس‌های معمول زندگی نیست. و آنچه اهمیت دارد واکنش فرد است که با احساس وحشت و درماندگی و حس تباهی همراه است.

برای درمان این اختلال شیوه‌های مختلف روان درمانی به کار می‌رود. اما به طور کلی افرادی که در مورد تجربه آسیب‌زای خود با دیگران حرف می‌زنند و درد و دل می‌کنند، وضعیت سلامتی بهتری دارند تا افرادی که از بازگو کردن تجربه خود امتناع می‌کنند.