سلامت نیوز : یک دکترای روانشناسی گفت: مبتلایان به سرطان باید به این باور برسند که در صورت برخورد منطقی و طبیعی با سرطان، خطر این بیماری می‌تواند به اندازه‌ی خطر حوادث دیگر غیرمترقبه باشد.

دکتر مهرانگیز شعاع کاظمی در گفت‌وگو با ایسنا ، با بیان اینکه بیماران سرطانی به پزشکان انکولوژیست وابسته شده‌اند، گفت: درگیری مبتلایان به مراحل درمانی سرطان پستان، مانع از مراجعه وی به پزشک روانشناس شده است.وی در ادامه با ابراز تاسف از اینکه برخی از پزشکان از بیماران خود به عنوان منبع مالی استفاده می‌کنند، گفت: تعامل برخی از پزشکان با شرکت‌های دارویی موجب شده جهت درمان بیماران گاه از داروهایی که روند بیماری را بدتر می‌کند، استفاده کنند.

وی همچنین افزود: امید به بهبودی موجب وابستگی بیمار به دارو و اعتماد به پزشک معالج شده، وی را از مراجعه به روانشناس غافل می کند.دکتر کاظمی گفت: داروهای شیمی درمانی با بمباران سلول‌های زنده و سالم مبتلایان، موجب ضعیف شدن بدن و نابودی وی می‌شود.این عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا با تاکید بر اهمیت نگاه واقع گرایانه به بیماری در مبتلایان به سرطان گفت: بیماران باید با تلاش و اراده قوی با سرطان مقابله کنند، زمان حال را دریابند و نگران آینده، حتی آینده نزدیک نباشند.

وی تصریح کرد: برخورد کادر درمانی باید با هدف ایجاد انگیزه ادامه زندگی در بیماران باشد، در حالی که گاه مشاهده شده نه تنها به بیمار انرژی نمی‌دهند، بلکه با مشکل جلوه دادن روش‌های درمانی و مطرح کردن هزینه‌ها، رعب و هراس بیماران را تشدید می‌کنند.

اعتقاد به مذهب و امید به ادامه ی زندگی

وی با تاکید بر اهمیت نقش مذهب در افزایش امید به بیماران سرطانی، به تجربیاتی که در مشاوره‌هایی که با این بیماران دارد، اشاره کرد و افزود: چه بسا بیمارانی که با تکیه بر ایمان موفق شده‌اند در جنگ با سرطان خون که از حادترین انواع سرطان است، پیروز شوند و به زندگی طبیعی بازگردند.

این دکترای روانشناسی تصریح کرد: تحمل و پذیرش بیماری از جانب بیمار موجب می‌شود وی با بیماری خو کرده و روال عادی زندگی را از سر گیرد و خود را در شرایطی که دارد جستجو کند، در این حالت با کنترل هیجانات منفی، می‌تواند نه تنها از بیماری فرار نکند، بلکه درصدد رفع مشکل با شیوه ای منطقی و کاربردی برآید.

دکتر کاظمی با اشاره به اینکه در دنیا افراد زیادی با سرطان زندگی می کنند، گفت: بیماران باید با امید به زندگی، در محل کار، مهمانی، خرید و تمامی فعالیت های روزمره شرکت کنند و نباید با گوشه گیری از اجتماع در انتظار پایان زندگی باشند.

وی همچنین یادآور شد: عدم اطلاع از بیماری یا فاش نکردن آن در میان اطرافیان مانع از بزرگ جلوه دادن این بیماری می شود، مبتلایان باید به این باور برسند که در صورت برخورد منطقی و طبیعی با سرطان، خطر این بیماری می تواند به اندازه خطر حوادث دیگر غیرمترقبه باشد. ارث نقش زیادی در ابتلا به سرطان ندارد، بلکه عوامل روحی روانی بر افزایش سرعت پیشرفت بیماری بسیار تاثیرگذار است.

سرطان فرصتی برای زندگی است

این دکترای روانشناسی با تاکید براینکه افزایش کیفیت زندگی ارزشمندتر از افزایش طول عمر است، یادآور شد: پذیرش بیماری از جانب مبتلایان به سرطان موجب می شود تا بیاموزند از این شرایط به عنوان فرصتی برای افزایش کیفیت زندگی و جستجوی معنای واقعی آن استفاده کنند.

وی همچنین افزود: هر چند شرایط روحی مناسب موجب افزایش طول عمر بیماران می شود ولی رضایت از زندگی و جست و جوی معنای واقعی آن، موجب می شود بیمار آمادگی لازم برای خداحافظی خوب را در خود ایجاد کند.

مبتلایان به سرطان نباید از سرنوشت شان گله مند باشند

دکتر کاظمی با اشاره به تعداد بسیاری از بیمارانی که برای مشاوره به وی مراجعه می کنند، گفت: اغلب بیماران از سرنوشت خود گله مند هستند و اظهار می دارند، چرا خداوند من را انتخاب کرده، یا چرا من قربانی شده‌ام در حالی که آموزش نحوه برقراری ارتباط مناسب با خدا از خشم نابجای آنان می‌کاهد. با استفاده از تمرین‌های کنترل خشم مانند تلقین و آرام سازی می توانند با فراز و نشیب های زندگی کنار آیند و با کمک گیری از روش هایی مانند انواع شیوه‌های حواس پرتی از استرس فاصله بگیرند.

وی در پایان یادآور شد: بهتر است بیماران با افرادی که شرایطی مشابه دارند، گفت و گو کنند، خاطرات و تجربیات دیگران را بشنوند و با ناباوری دست و پنجه نرم کنند.