سلامت نیوز : بیمارستان‌ها چندماهی‌ است كه به دلیل تحریم، داروی بیماران سرطانی را تامین نمی‌كنند و بیماران مجبورند، داروهای رایگان را به قیمت چند میلیون تومان تهیه كنند. داروهایی كه برخی از آنها دیگر در بازارهای آزاد هم پیدا نمی‌شود. در نهایت آنها مشتری داروهای گران كشورهایی چون هند، مكزیك، یونان و ...می‌شوند كه عوارض ناشی از استفاده از آنها برای هیچ‌كس معلوم نیست! جلسات مشترك دولتی‌ها، وزارت بهداشت و مجلسی‌ها هم به نتیجه‌ای كه بتواند جان این بیماران را نجات بدهد، منجر نشده است.

«عبدالرحمان رستمیان»، عضو كمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با «تهران‌امروز» پیشنهاد تدوین یك پروتكل توسط مختصصان خون و هماتولوژ‌ها را می‌دهد كه براساس این پروتكل، نسخه شفابخشی برای بیماران سرطانی با توجه به داروهای موجود، پیچیده شود. اما آیا می‌توان با چنین قیمت‌ و داروهایی كه معلوم نیست از چه موادی تهیه می‌شوند و به كشور وارد می‌شوند، نسخه شفابخشی برای بیمارانی كه این روزها با مرگ دست و پنجه نرم می‌كنند، نوشت؟! بیمارانی كه هنوز جزو بیماران خاص محسوب نمی‌شوند و بیمه از تقبل هزینه بسیاری ازداروهای آنان شانه خالی كرده است!

داروهایی یونانی-هندی!

به گفتة یكی از پرستاران بیمارستان امام (ره) تا 6 - 5 ماه گذشته، بیمارستان‌ داروهای مورد نیاز بیماران سرطانی را به صورت رایگان در اختیار آنها می‌گذاشت اما تحریم‌ها جان بیماران را كه نشانه رفت، شركت‌های خارجی طرف قرارداد، از دادن داروها به بیمارستان‌ها خودداری كردند. داروهایی كه به گفتة او بسیار زیاد بود و اصلاً كسی فكر نمی‌كرد كه دچار كمبود شود. داروهای چون «فلوراسیل»،«تاك‌سول»، «تاك‌سوتر» و... كه بیمار راحت آنها را از بیمارستان تهیه می‌كرد اما الان باید آنها را در بازار آزاد با نرخ 400 تا 500 هزار تومان تهیه كند. او به «تهران‌امروز» می‌گوید:«این داروها از كشورهایی چون فرانسه، آمریكا، سوئد و .. وارد می‌شد و هیچ‌گونه عوارضی برای بیمار نداشت. اما تحریم‌ها به جان بیماران كه افتاد، مسئولان مجبور شدند تا داروهای مورد نیاز را از كشورهایی چون هندوستان، مكزیك، یونان و... تهیه كنند. به گفتة این پرستار، این داروها در بیمارستان یافت نمی‌شود‌چون آزمایش نشده و كسی نمی‌داند چه تاثیری روی بیمار دارند. اومی‌گوید:«ما اصلاً نمی‌دانیم این داروها از چه موادی تهیه می‌شوند و ممكن است در آینده چه بلایی سر بیمار بیاورند.»

داروی آدریامایسین!

به گفتة او داروی آدریامایسینی كه از كشورهای چون فرانسه، سوئد یا آمریكا وارد می شد هیچ مشكلی برای بیمار نداشت‌اما این دارو این روزها از كشورهای دیگر چون یونان و مكزیك وارد می شود و عوارض خطرناكی دارد. به گفتة او بعد از تزریق این دارو بیمار 24 ساعت در بیمارستان می‌ماند و اگر علامتی نشان نداد، مرخص می‌شود اما به تازگی آنها با بیمارانی مواجه شده‌اند كه یك هفته بعد از استفاده از دارو دچار عوارضی چون درد در نقاط مختلف بدن چون دست، استخوان‌ها ونیزحالت تهوع و... شده‌اند. او از بیماری یاد می‌كند كه بعد از استفاده از این دارو دچار خونریزی معده شده‌ است.

4 میلیون و نیم برای یك دارو

مادر است و 48 سال دارد. نمی‌داند پس از او چه بلایی سربچه‌هایش می‌آید. حتی نمی‌داند چقدر زنده می‌ماند. او به تهران‌امروز می‌گوید:«دیگر پولی برای خرید دارو ندارد». این ماه از پس خرید داروهایش برنیامد. داروهایی كه تا چند ماه گذشته به صورت رایگان‌ از بیمارستان تهیه می‌كرد‌ اما قیمت آنها چنان بالا رفته است كه الان سر به فلك كشیده است. او تا چند ماه پیش داروی «ریتوكسی‌مپ» را به قیمت 600 هزار تومان می‌خرید. اما الان اگر شانس بیاورد این دارو را پیدا كند باید 4 و نیم میلیون تومان پرداخت كند. اما هزینه یك ماه او فقط به همین 4 میلیون ختم نمی‌شود. او داروی « فلودارابین » هم مصرف می‌كند كه قیمت آن در حال حاضر 2 میلیون تومان است. از همه جا رانده به بیمارستان پناه آورده است. او از پس تهیه چنین پولی برنمی‌آید‌حتی برای یك‌ ماه، در صورتی كه هر ماه باید این دو دارو را تهیه كند. پرستاران بیمارستان امام توانسته‌اند با كمك خیرین برای او 2 میلیون تومان جمع كنند. در نهایت هم توانسته است تنها داروی‌« فلودارابین » را تهیه كند. حالا مانده است كه چكار كند؟ می‌داند كه اگر هر ماه این داروها را استفاده نكند به زودی ریه‌اش از كار می‌افتد و همه چیز زودتر از آنچه فكرش را می‌كرد‌ تمام می‌شود. به گفتة یكی از پرستاران این بیمارستان، بیمه این داروها را تقبل نمی‌كند. بیمارستان هم داروهایی كه از كشورهایی چون هندوستان، مكزیك و... وارد می‌شوند را قبول نمی‌كند. چون این داروها تست نشده است و كسی نمی‌داند چه عوارضی برای بیمار دارند.

هرسپتین در بازار یافت نمی‌شود، نگردید

این پرستار می‌گوید:«داروی هرسپتین كه برای سرطان سینه است امروز در ایران پیدا نمی‌شود.»‌ بیماران اما مجبور به استفاده از داروی جایگزین هستند. او دربارة داروهای جایگزین می‌گوید:« اگر نمره دارویی هرسپتین 100 باشد ،نمره داروی جایگزین 10 است.» ولی بیماری كه با مرگ دست و پنجه نرم می‌كند اگر به داروی جایگزین متوسل نشود، چه‌كار كند؟ به گفتة این پرستار تا پیش از این برخی از داروهای بیماران سرطانی را معاونت دارو تامین می‌كرد. البته بیمارانی كه معرفی می‌شدند، اما الان همین داروها با قیمت 4/5 میلیون تومان هم در بازار پیدا نمی‌شود.

داروهایی برای زباله‌دانی

طرف‌های یونانی و هندی هم داروها را با دزهای خاصی به بازار وارد می‌كنند. به گفتة یكی از پرستاران بیمارستان امام (ره) برخی از بیماران به داروهایی با دز 80 احتیاج دارند اما مثلا طرف یونانی می‌گوید:«من فقط می‌توانم دارو با دز 160 را وارد كنم. این داروها ازران‌تر است اما تاثیر كمتری دارد. از سوی دیگر بعضی مواقع 80 دز این دارو را به بیمار تزریق می‌كنیم و باقی دارو بی مصرف می‌ماند. چون نمی شود آن را نگهداری كرد و خیلی زود فاسد می شود، بنابراین اگر بیماری دیگری برای تزریق نباشد، وارد سیستم زباله شهری می‌شود كه تاثیر مخربی هم روی محیط زیست دارد.»

نمی‌دانم چه می‌شود؟

خانم كبیری هم سرطان دارد. البته عمل او با موفقیت انجام شده و غده سرطانی را از بدن او برداشته اند. هشت جلسه به تزریق داروی« تاك‌سول» نیاز داشت كه در 5 جلسه آن دارو توسط بیمارستان تهیه شد و او مشكلی نداشت. اما برای تهیه داروی سه جلسه آخر نزدیك به یك میلیون و 200 هزار تومان خرج كرده است. تازه بعد از آن شیمی درمانی‌اش شروع می‌شود و هنوز نمی‌داند كه چطور باید مخارج آن را تهیه كند. چون مدام می‌پرسد، نمی‌دانم برای این مرحله هم باید خودم پول را تهیه كنم یا بیمارستان كمكم می‌كند؟ خرجش را پسرش می‌دهد. پسرش هم از پس این مخارج برنمی‌آید. پسرش برای تهیه همین داروها كلی تلاش كرد تا بتواند دارو را با تخفیف بگیرد، در نهایت هم 20 هزار تومان به او تخفیف دادند كه البته آن را نپذیرفت. چون تاثیری روی وضعیت‌اش ندارد. به گفتة پرستار بخش، تازه این دارو هم با بیمه تامین اجتماعی گرفته می‌شود وگرنه قیمت آن در بازار آزاد بسیار زیاد است.

قیمت داروهای زیرجلدی سر به فلك كشیده‌اند

به گفتة یكی دیگر از پرستاران تهیه داروهای زیرجلدی بیماران سرطانی هم با مشكل بسیار زیادی روبه رو است. او می‌گوید:«فكر خرید داروهای زیرجلدی خارجی را باید از ذهن خارج كرد. داروها به شدت گران هستند و كمتر بیماری از پس خرید آنها برمی‌آید. برای تهیه داروی ایرانی هم فشار اقتصادی زیادی به بیمار وارد می‌شود.» به گفته او «این دارو را همه بیماران سرطانی از زن و مرد و كودك و بزرگسال باید استفاده كنند. این دارو معمولا در خانه تزریق می‌شود. بنابراین بیمار مجبور است آنها را از بیرون تهیه كند. حتی با بیمه هم قیمت آن بسیار زیاد است.»

تبصره 15 ریاست جمهوری

یكی دیگر از پرستاران بیمارستان امام(ره) در گفت‌وگو با «تهران‌امروز» می‌گوید: دولت تبصره‌ای به نام تبصره 15 ریاست جمهوری نوشت كه بر اساس آن دو سوم هزینه بیماران سرطانی توسط ریاست جمهوری تامین شود. بیمارستان‌ها مدتی دارو و خدمات را به صورت رایگان در اختیار بیمار گذاشتند اما زمانی كه هیچ پولی از سمت ریاست جمهوری به حساب بیمارستان‌ها واریز نشد، بیمارستان‌ها هم تبصره را فراموش كردند. حالا او می‌گوید:«بیمار سرطانی نباید نگران امرار معاش خانواده اش باشد اما الان بیماران به جایی رسیده‌اند كه حتی از تامین هزینه داروهایی خود باز مانده‌اند.» او پیشنهاد می‌دهد:« هرچه زودتر بیماران سرطانی هم مثل بیماران مبتلا به دیابت، ام اس و... جزو بیماران خاص قرار بگیرند كه دارو با قیمت مناسب در اختیار آنها قرار بگیرد.»

تزریق داروهای سرطانی با هزینه 170 هزار تومان

او بحث بیماران سرطانی را از بیمارستان امام(ره) به بیمارستان‌های خصوصی می‌كشاند و می‌گوید:«تزریق داروهای سرطانی در بیمارستان‌های دولتی رایگان است اما برای همین تزریق در بیمارستان‌های خصوصی 170 هزار تومان گرفته می‌شود.» او از این اقدام به عنوان یك فاجعه یاد می‌كند و می‌گوید:«زمانی كه بیمار برای تهیه داروی خود لوازم خانه‌اش را هم می‌فروشد، آیا باید 170 هزار تومان هم برای یك تزریق بپردازد؟»

بیماران سرطانی حمایت نمی‌شوند

یكی از پرستاران بیمارستان دربارة بیماران سرطانی می گوید:«آنها را هیچ كس حمایت نمی‌كند.» او حمایت از بیماران سرطانی را دارای سه ضلع خانواده، بیمار و پزشك می‌داند. به اعتقاد او حمایت خانواده از بیمار نقش بسیار زیادی در بهبود بیماران سرطانی دارد.

او از خانواده‌هایی كه بیمار سرطانی دارند می‌خواهد كه حمایت معنوی صددرصدی از بیمار به عمل بیاورند. همچنین او یك ضلع حمایت از بیماران را پرستاران می‌داند كه خودآنها امروز با هزار و یك مشكل مادی و كاری درگیر هستند. پرستارانی كه حضور آنها در بخش‌هایی چون شیمی‌درمانی جانشان را به خطر انداخته است اما هنوز هم منافع یك شغل سخت را دریافت نمی‌كند! بنابراین چنین پرستاری چطور می‌تواند تمام هم و غم خود را روی پرستاری از بیمار بگذارد.

حل مشكل دارو‌های شیمی درمانی و واكسن‌ها

مشكلات بیماران سرطانی به گفتة عبدالرحمان رستمیان به بهارستان هم رسیده و اعضای كمیسیون بهداشت مجلس به دولت تاكید كرده‌اند كه مشكل دارو، به‌ویژه داروهای شیمی‌درمانی و واكسن‌ها را حل كند. هرچند او اطلاعی از نتیجه این جلسات ندارند اما امیدواراست كه بتوان با رایزنی با سازمان های بین المللی مشكل دارو را حل كرد. او تحریم دارو را یك جنایت بشری می‌داند و می‌گوید:« دولت باید سعی كند تا از طریق كشورهای همسایه مشكل داروی بیماران سرطانی و سایر بیماران را حل كند.» بیمارانی كه این روزها به هر چیزی چنگ می‌زنند تا بتوانند چند روز دیگر هم زندگی كنند! بی‌گناهانی كه جزو ضعیف‌ترین اقشار جامعه هستند و قربانی تحریم‌هایی شدند كه اصلاً نباید حول محور «غذا و دارو» بچرخد!