سلامت نیوز : پرستاری مانند حرفه‌های دیگر دارای ارزشها، وظایف و نقشهای خاص خود است که یکی از آن نقشها حمایت از بیمار است. حمایت از بیمار از جنبه‌های مهم اخلاق پرستاری است و برای ترویج و تسهیل ایفای این نقش توسط پرستاران بررسی گستره و عوامل موثر بر آن ضروری است در حالی که در کشورهای غربی مقالات متعددی در مورد حمایت از بیمار منتشر شده است اما در ایران در این خصوص تحقیقات کافی وجود ندارد.به همین منظور یک مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی در سال 1388-1389به منظور شناخت گستره ایفای نقش حمایت از بیمار در میان پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران و عوامل موثر بر آن صورت گرفت. جامعه پژوهش را همه پرستاران شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل می‌دادند و نمونه پژوهش 328 پرستار تعیین و به روش نمونه گیری تصافی سیستماتیک صورت گرفت.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ؛ داده‌ها پس از اخذ رضایت آگاهانه از طریق پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. ابزار گردآوری پژوهش از نظر روایی محتوا و پایایی آن به روش آزمون و آزمون مجدد بررسی و مورد تائید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی شامل جداول فراوان و آزمون‌های تی دانشجویی، آنالیز واریانس یکطرفه، مجذور کای و آزمون دقیق فیشر در بسته آماری برای علوم اجتماعی انجام شد. یافته‌های این تحقیق حاکی از آن است که 8/41درصد پرستاران شرکت کننده در این مطالعه در گروه سنی40-31 سال، 8/87درصد زن، 4/57درصد متاهل و 5/94درصد آنان دارای مدرک تحصیلی کارشناسی بودند. فقط 7/33درصد پرستاران شرکت کننده در برنامه‌های بازآموزی مرتبط با حمایت از بیمار شرکت کرده بودند. گر چه اکثریت پرستاران (5/83درصد) خود را ملزم به حمایت بیمار می‌دانستند فقط 5/42درصد آن‌ها توانایی خودشان را در ایفای نقش حمایت از بیمار زیاد ذکر کردند.همچنین 3/50 درصد پرستاران در حمایت از بیمار با مشکل مواجه شده بودند و بیشترین نوع آن به ترتیب تضاد با همکار، تضاد با مافوق، دریافت تذکر شفاهی، تغییر نوبت کاری یا بخش پرستار و نهایتاً دریافت تذکر کتبی یا از دست دادن شغل بود.

براساس یافته‌ها مشخص شد که 5/42 درصد پرستاران در سطح خوب و8/49 درصد آنان در سطح متوسط به حمایت از بیمار می‌پردازند. میانگین امتیاز حمایت از بیمار 851/3 از 5 با انحراف معیار 305/0 بود که با متغیرهای جنس، سمت، شناخت از بیمار، ارتباط با بیمار، الزام به حمایت ازبیمار، توانایی حمایت ازبیمار (p<001/0)، اشتغال در بیمارستان دیگر(p=048/0)، تجربه تضاد با مافوق(p=047/0) ارتباط معنی داری داشت. بحث و نتیجه گیری: گر چه متون علمی رشته پرستاری نقش حمایت از بیمار را برای پرستاران به رسمیت شناخته و آن را از نقش‌های مهم پرستاران حرفه‌ای می‌شمارند اما شواهد کافی درخصوص میزان پرداختن پرستاران کشورمان به این نقش اخلاقی اما پرمخاطره وجود نداشت. نتایج این تحقیق نشان داد که پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم‌پزشکی تهران در حد نسبتاً مطلوب به حمایت از بیمار می‌پردازند و آن را ازجزء نقش‌های حرفه‌ای خود قلمداد می‌کنند. همچنین منطبق با متون موجود نتایج حاکی از آن است که عواملی مانند قدرت رسمی (سمت)، شناخت بهتر بیمار و ارتباط کافی با او این امر را تسهیل می‌کند و اشتغال در بیمارستان دیگر و رویارویی با مخاطرات حمایت از بیمار (تضاد با مافوق) خاصیت بازدارندگی دارند.

پیشنهاد برای کاربرد نتایج:

تدوین دوره‌های آموزش مداوم (کوتاه مدت و مدون) برای تمام اعضای تیم سلامت، به ویژه پرستاران

رسمیت بخشیدن به این نقش حیاتی با اعلام صریح آن در دستورات اخلاقی برای پرستاران

گنجاندن نقش حمایت از بیمار در شرح وظایف رسمی پرستاران و مقررات انتظامی آنان

تبیین حدود و گستره حمایت از بیمار در کمیته‌های اخلاق بیمارستانی، دانشگاهی و کشوری و اعلام رسمی آن

تسهیل حمایت از بیمار در پرستاران با رفع موانع شناسایی شده در بیمارستان‌های دانشگاه وسایر بیمارستان‌های کشور