سلامت نیوز : دیگر زمان آن گذشته است كه كار‌های معمول زندگی یك زن در قالب همسر، مادر و حتی همسر و مادر شاغل، توجیه قابل قبولی برای نداشتن تحرك روزانه تلقی شود. زندگی پرشتاب امروزی به هیچ خانمی فرصت نمی‌دهد تا آنچه برای رسیدن به الگوی زندگی سالم نیاز دارد به زمان دیگری واگذار كند، چرا كه از دست رفتن جسم و روح سالم بهای اندكی نیست كه براحتی قابل جبران باشد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ در واقع امروزه دیگر صحبت از ورزش كردن فقط به عنوان اقدامی كه باید برای آن برنامه‌ریزی خاص داشت، نیست، بلكه هدف تلاش برای اصلاح الگوی زندگی برای حفظ نشاط روحی و سلامت خانواده است. چنین تلاشی حتی می‌تواند با نیم ساعت پیاده‌روی روزانه معنا پیدا كند و نیازی به زمان بیشتری ندارد.

اما حل مشكل كم بودن توجه عمومی زنان ایرانی به ورزش كردن تنها به اینجا ختم نمی‌شود بلكه از یكسو سیاستگذاری نامناسب در ورزش همگانی كه بر سطح عمومی ورزش بانوان تاثیر دارد و نبود اعتقاد كافی به ورزش بانوان از سوی دست‌اندكاران ورزش كشور در كنار وجود برخی تنگناها چون گرانی كلاس‌ها و لوازم ورزشی، كمی باشگاه‌های خاص زنان و محدودیت ساعات ورزش در باشگاه برای زنان (بخصوص زنان شاغل) و اولویت‌دهی خانواده به ورزش فرزندان بویژه در شهرهای كوچك از دلایل نادیده گرفته شدن تحرك ورزشی زنان و پیامدهای پس از آن بر حفظ سلامت فیزیكی و روحی بر آنهاست.

برای بررسی ریشه‌های كم بودن اقبال عمومی زنان كشورمان به ورزش، به سراغ مسئولان سازمان ورزش شهرداری تهران رفتیم و پای صحبت معاون ورزش بانوان شهرداری نشستیم. میترا كریمی در گفت‌وگو با جام‌جم ضمن اشاره به عملكرد شهرداری تهران در بخش ورزش بانوان و اختصاص 57 مجموعه ورزشی و 33 مجموعه آبی اختصاصی برای ورزش بانوان در شهر تهران می‌گوید: متاسفانه سهم اختصاص یافته از سوی مسئولان وزارت ورزش كشور به ورزش بانوان كافی نیست، چراكه آنها به ورزش بانوان در كنار حفظ ارزش‌های اسلامی، اعتقاد كافی ندارند.

ورزش همگانی زنان

بررسی‌های دفتر مطالعات فرهنگی مركز پژوهش‌ها نشان می‌دهد كمبود بودجه و تخصیص نیافتن مناسب آن و همچنین مسائل و مشكلات فرهنگی از بزرگ‌ترین موانع برای توسعه و گسترش ورزش بانوان است. كافی نبودن زیرساخت‌ها برای توسعه ورزش همگانی بانوان نیز بشدت بر پایین بودن سطح تحرك زنان جامعه نسبت به مردان تاثیر گذاشته است.

به گفته رضا قراخانلو، عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس و رئیس سابق كمیته ملی المپیك ایران بین 10 تا 15 درصد مردم در كشور به ورزش همگانی می‌پردازند كه این آمار در كشورهای توسعه‌یافته به 80 درصد می‌رسد. در واقع ورزش همگانی در ایران نسبت به گذشته پیشرفت داشته، ولی تا شرایط ‌ایده‌آل فاصله زیادی دارد و به همین دلیل لازم است مدیریت و توسعه آن، مورد توجه قرار گیرد.

معاون ورزش بانوان شهرداری تهران نیز با اشاره به اقدامات شهرداری تهران برای كمك به توسعه یافتگی ورزش همگانی بانوان و ارائه خدمات رایگان از سوی 1010 ایستگاه تندرستی در سطح شهر تهران می‌گوید: با راه‌اندازی ایستگاه‌های تندرستی در پارك‌ها، ورزش بانوان از ده سال پیش شكل منسجمی به خود گرفته است.

در این ایستگاه‌ها با استخدام یك مربی، امكان ورزش صبحگاهی برای آقایان و بانوان فراهم شد. حتی در ۶۴۰ ایستگاه، رشته‌هایی مثل آمادگی جسمانی و بدمینتون نیز به صورت حرفه‌ای از سوی مربیان آموزش داده می‌شود. در بعضی از مناطق مانند منطقه ۱۲ و ۱۳ كه به لحاظ فرهنگی خانم‌ها ترجیح می‌دادند در فضای سرپوشیده ورزش كنند، شهرداری این امكان را برای آنها هم به وجود آورده است.

ورزش بانوان حامی ندارد

معاون ورزش بانوان شهرداری تهران حضور و موفقیت زنان كشورمان در مسابقات المپیك را حاصل تلاش‌های شخصی‌شان دانست نه سهمی كه باید مسئولان وزارت ورزش كشور در كسب این موفقیت‌ها داشته باشند.كریمی تاكید می‌كند: متاسفانه برای توسعه زیرساخت‌های ورزش بانوان تاكنون آن گونه كه لازم است سرمایه‌گذاری صورت نگرفته و اماكن ورزشی اختصاصی برای بانوان به اندازه نیاز كشور، توسعه پیدا نكرده است.

فریده شجاعی، نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال بانوان و از پیشكسوتان عرصه ورزش بانوان كشور نیز در گفت‌وگو با جام‌جم می‌گوید: اگر منظور از ورزش بانوان، ورزش در سطح لیگ قهرمانی باشد، بدون شك اگر فضای لازم در اختیار بانوان در رشته‌هایی مانند بسكتبال و فوتبال قرار بگیرد، ظرفیت‌های بالایی حتی برای حضور در صحنه رقابت‌های بین‌المللی زنان ورزشكار ما وجود دارد، اما چون مسابقات بانوان در این رشته‌های مهارتی فاقد حمایت‌كننده مالی در كشور است، به دلیل آن كه پخش تلویزیونی برای آن وجود ندارد، امكان حضور پررنگ در مسابقات برون مرزی برای ورزشكاران زن در این حوزه‌ها فراهم نیست. متاسفانه این وضع در مسابقات داخلی نیز چندان بهتر نیست، یعنی مشكلات مالی تیم‌ها و نبود حمایتگر مانع از حضورشان در بسیاری از مسابقات كشوری می‌شود.

وی با ابراز تاسف از روند موجود كه مانع از رشد ورزشكاران حرفه‌ای زن ایرانی در عرصه‌های بین‌المللی می‌شود، می‌افزاید: در برخی از رشته‌های انفرادی كه با درخشش ورزشكاران زن در المپیك همراه است نیز تنها حمایت‌های شخصی و خانوادگی ورزشكاران در موفقیت آنها نقش داشته است. به بیان دیگر وزارت ورزش، كمیته ملی المپیك و صدا و سیما این دیدگاه را ندارند كه خانم‌های ورزشكار هم به اندازه آقایان برای رشد و پیشرفت، استعداد دارند و باید مورد حمایت قرار بگیرند.

ورزش در پارك‌ها؛ مفید یا مضر

شاید امروزه بسیاری از خانم‌ها، در شهرهای بزرگ برای حفظ سلامت و تناسب اندامشان به ورزش بخصوص ایروبیك و كار با دستگاه روی آورده‌اند، اما تعدادشان نسبت به تمام زنان جامعه بالا نیست. تعدادی از خانم‌هایی كه علاقه‌مندند زمانی را روزانه یا یك روز در میان به ورزش در باشگاه‌های ورزشی اختصاص دهند نیز با بالابودن هزینه نام‌نویسی در این باشگاه‌ها مواجه و از ورزش كردن انصراف می‌دهند و در بهترین حالت به پیاده‌روی در پارك‌ها یا استفاده از وسایل ورزشی عمومی در آنها تن می‌دهند، غافل از آن كه استفاده از این وسایل برای همه افراد و در تمام سنین مفید نیست.

معاون ورزش بانوان شهرداری تهران در این ارتباط می‌گوید: ما بارها تاكید كرده‌ایم برای استفاده از وسایل ورزشی داخل پارك‌ها، حتما باید از مربیانی كه در پارك‌ها حضور دارند كمك بگیرید. همه كسانی كه از این وسایل استفاده می‌كنند نباید از خاطر ببرند كه استفاده از این وسایل، طبق روشی كه روی هر دستگاه قید شده تنها برای افرادی كه كاملا سالم هستند، در نظر گرفته شده است. یعنی افرادی كه گردن درد، كمردرد یا مشكلات استخوانی و عضلانی دارند، بدون مشاوره نباید از آنها استفاده كنند.

پراكندگی سالن‌های ورزشی

معاونت ورزش بانوان شهرداری تهران در ارتباط با متناسب بودن پراكندگی سالن‌های ورزشی برای بانوان در مناطق شهری تهران می‌گوید: در بعضی مناطق مانند منطقه یك و سه تهران فضا كم است، ولی در مناطق دو، پنج و 20 امكان توسعه اماكن ورزشی برای خانم‌ها وجود دارد، البته تلاش می‌شود در كنار توسعه این مناطق، امكان استفاده رایگان یا با هزینه بسیار ناچیز برای استفاده از سالن‌های ورزشی، بخصوص در مناطق جنوبی شهر فراهم شود. چراكه در مناطق شمالی با برخورداری مردم از امكانات مالی بهتر، ورزشگاه‌های خصوصی با اقبال عمومی بیشتری مواجه است.

فریده شجاعی نیز در این باره می‌گوید: معتقدم نه‌تنها محدودیت‌های زیادی برای ورزش بانوان در اماكن عمومی و ورزشگاه‌ها از ابعاد مختلف وجود دارد، بلكه اماكن اختصاص یافته از سوی شهرداری تهران نیز برای جمعیت زنان این شهر بسیار ناكافی است. به این ترتیب آنچه در ارتباط با ضرورت ورزش زنان می‌گوییم با توجه به نبود امكانات مالی درصد بالایی از مردم، در حد شعار باقی می‌ماند. یعنی حتی خود من هم برای یافتن ورزشگاهی اختصاصی برای بانوان، با شهریه ارزان و ارائه خدمات در فضایی بهداشتی و استاندارد، دچار مشكل هستم.

ورزش بانوان به فردا چشم دوخته است

با وجود تنگناهای فرهنگی و اقتصادی و نبود باور و اعتقاد عمومی از سوی متولیان ورزش كشور برای حمایت از ورزش بانوان، موفقیت‌های چشمگیر ورزشكاران زن در عرصه‌های داخلی و بین‌المللی نشانگر آن است كه ورزش بانوان در كشور ما در حال پیشرفت است، اما با وجود تلاش‌هایی كه از سوی نهادهای وابسته به ورزش بانوان كشور براى بهبود شرایط صورت می‌گیرد، همچنان فاصله میان امكانات موجود و تعداد پرشمار زنان ورزشكار فراوان است.

توسعه واقعی ورزش بانوان با رسیدن به دیدگاهی ممكن است كه در آن قرار گرفتن این ورزش در مسیرى واحد، در كنار ورزش كشور و استفاده از تمام امكانات موجود برای توسعه ورزش بانوان مدنظر قرار بگیرد. به بیان دیگر اصلاح دیدگاه فرهنگی جامعه نسبت به ورزش بانوان، با توسعه زیرساخت‌ها، امكانات، تجهیزات و تربیت مربیان مجرب در حوزه ورزش بانوان می‌تواند ورزش را برای تمام زنان كشور به یكی از ضرورت‌های در دسترس زندگی سالم تبدیل كند.