در حالی كه در كشورهای اروپایی براساس قانون یك متخصص تنها میتواند دو عمل جراحی قلب انجام دهد اما در تهران متخصصانی وجود دارند كه روزانه 10 عمل جراحی به نام آنها ثبت میشود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ در حالی كه در كشورهای اروپایی براساس قانون یك متخصص تنها میتواند دو عمل جراحی قلب انجام دهد اما در تهران متخصصانی وجود دارند كه روزانه 10 عمل جراحی به نام آنها ثبت میشود. این خبر را محمد شریفیمقدم، دبیر ستاد نظام پرستاری کشور به «تهرانامروز» میدهد. همچنین گزارشهای میدانی خبرنگار تهرانامروز از بیمارستانهای دولتی نشان میدهد كه یك متخصص در بیمارستان در طول 2 ساعت 100 بیمار را ویزیت میكند. «شریفیمقدم» میگوید: «اگر هر پزشك 6 ساعت را در یك بیمارستان بگذارند در مجموع برای هر بیمار باید نیم ساعت وقت بگذارد، در نتیجه نمیتواند بیش از 12 بیمار را در روز ویزیت كند.»
اما «دکتر داریوش طاهرخانی»، دبیر مجمع درمانگران داوطلب (مدد) محرومان سازمان نظام پزشکی در گفت وگو با «تهران امروز» تدوین استانداردهای درمان و همچنین وظایف دستگاهها را برعهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی میداند و میگوید: «باید استانداردی برای تعداد بیماران كه یك پزشك میبیند تدوین شود تا كمیت فدای كیفیت درمان نشود.» به گفته او وزارت بهداشت تاكنون چنین استانداردهایی را تدوین نكردهاست اما براساس اصول اخلاقی یك زمان مشخص را برای ویزیت بیمار قائل شده است. البته براساس مشاهدات عینی خبرنگار ما، بسیاری از پزشكان به این اصول پایبند نیستند. او همچنین ثبت 10 عمل به نام یك متخصص در یك روز را غیرقانونی میداند و میگوید: «لازم است كه دستگاه ناظر یعنی وزارت بهداشت_ اگر چنین مواردی وجود دارد_ را شناسایی كند و موضوع را برای بررسی به سازمان نظام پزشكی اعلام كند.»
چگونگی ثبت10 عمل جراحی به نام یك متخصص
شریفیمقدم میگوید: «در كشورهای اروپایی اگر متخصصی 6 ساعت را در یك بیمارستان فعالیت كند، نیم ساعت را صرف ویزیت یك بیمار میكند. در نهایت او در روز 12 بیمار را ویزیت میكند. همچنین یك متخصص جراح در اروپا در یك هفته تنها 2 عمل جراحی قلب را انجام میدهد. چون تیم پزشكی زمان را صرف بیمار قبل از ورود به اتاق عمل و بعد از عمل میكنند.»
او به یكی از معضلات رفتاری پزشكان با بیماران در ایران اشاره میكند ومیگوید: «در ایران كمتر پزشكی درمان یك بیماری را برای مریض خود شرح میدهد. در حالی كه در كشورهای اروپایی تیم پزشكی از جمله جراح، مسئول بیهوشی و... قبل از عمل، هر آنچه كه باید بیمار بداند را درباره عملی كه انجام میگیرد به او توضیح میدهند. بنابراین بیمار با یك اطمینان خاطر به اتاق عمل میرود. مریض میداند كه مثلا در طول 5 ساعت عمل جراحی چه اتفاقاتی در اتاق عمل صورت میگیرد. بنابراین مریض همكاری بهتری با پزشك دارد. به گفته او در یك بیمارستان در كشورهای اروپایی مریض میداند كه پس از عمل جراحی چه چیزی در انتظار اوست. پرستار به او توضیح میدهد كه پس از به هوش آمدن با چه تصویری روبهرو میشود.
مثلا به او میگوید:«وقتی بیدار شدی، نگرانی بابت وجود لولهای كه در دهان خود داری، نداشته باش.» شریفیمقدم درباره چگونگی ثبت 10 عمل جراحی قلب در یك روز به نام یك متخصص میگوید: «گاهی اوقات در اتاق عمل یك پزشك دیگر سینه بیمار را باز میكند و پزشك متخصص كه عمل به نام او ثبت میشود، تنها چند بخیه میزند و بقیه كار را به همكاران جوان خود میسپارد.» همچنین به گفته او گاهی اوقات پزشك حتی تمام كار را به یك پزشك جوان میسپارد تا مشكلات بعد از آن هم برای بیمار باقی بماند. به گفته شریفیمقدم برخی از این پزشكان در بیمارستانهای نزدیك به عمل به انجام عمل میپردازند. بنابراین همراهان بیمار شاهد حضور پزشك درلحظه ورود به اتاق عمل هستند اما نمیدانند كه او در تمام مراحل عمل حضور ندارد.
به نام متخصص، به كام متخصص
به گفته او اگر هزینه عمل جراحی كه به این صورت انجام میگیرد، 10 میلیون تومان باشد پزشك متخصص در مطب خصوصی خود 20 میلیون تومان زیرمیزی میگیرد. پولی كه در هیچ كجا ثبت نمیشود. مالیاتی از آن كسر نمیشود و بدون هیچ سندی به حساب متخصص واریز میشود. از سوی دیگر به او 30 درصد هم از پولی كه بابت عمل به بیمارستان واریز شده تعلق میگیرد، بخشی هم به خاطر سهام بیمارستان به او میرسد. به اعتقاد شریفیمقدم یكی از دلایل ورشكستگی بیمارستانهای خصوصی در شرایط امروز، همین نحوه گرفتن پول جراحی توسط پزشكانی است كه بیشتر آنها سهامدار بیمارستان هم هستند.
25 آنژیوگرافی قلب در یك روز
به گفته شریفیمقدم این پزشكان همان پزشكانی هستند كه در یك بیمارستان دولتی در نهایت در ماه دو عمل جراحی انجام میدهند. درحالی كه بیمارستانهای دولتی تمام امكانات را در اختیار آنها قرار میدهد و براساس قانون آنها باید 54 ساعت را در این بیمارستانها به طبابت بپردازند. اما چون نمیصرفد، معمولا كمترین عمل را در بیمارستانهای دولتی انجام میدهند. به گفته او همچنین یك پزشك در بیمارستانهای خصوصی روزانه تا 25 آنژیوگرافی قلب انجام میدهد. شریفیمقدم این مسئله را خلاف قانون پزشكی میداند.
وزارتخانه در دست پزشكان است
شریفیمقدم دربارة هیاتعلمی شدن پزشكان میگوید: «هزینه هیات علمی شدن پزشكان از جیب دولت و بیماران پرداخت میشود. به دلیل اینكه وزارت بهداشت در دست پزشكان است و بنابراین آنها قوانین را براساس شرایط خود میبرند نه به نفع بیمار.»
به گفته او اگر در یك كشور اروپایی یك مریض كه آپاندیس خود را عمل كرده و در نهایت باید 48 ساعت در بیمارستان بگذراند به دلایلی مجبور شود بیشتر از این ساعات را در بیمارستان بماند، هزینه درمان به اندازه همان 48 ساعت از او گرفته میشود. اما در ایران جراحی یك بیماری كه مثلا آپاندیس دارد از سوی هیات علمی یك بیمارستان به رزیدنتها سپرده میشود. رزیدنت حین عمل مثلا روده او را هم پاره میكند. بنابراین بیمار به جای 2 روز، 15 روز در بیمارستان بستری میشود. از سوی دیگر مجبور است هزینه 15 روز اشغال تخت را هم بپردازد. به دلیل مشكلات بعدی وارد بخش آی. سی.یو میشود و مجبور است هزینه این بخش پرهزینه را هم پرداخت كند. درحالی كه در كشورهایی دیگر پزشك و رزیدنت باید خسارت چنین اتفاقی را پرداخت كنند. بیمه هیچ هزینهای را بابت قصور پزشك پرداخت نمیكند. از سوی دیگر بیمارستان خسارت 13 روز حضور بیمار را پرداخت میكند. مثلا اگر بیمار كارگر است براساس دستمزدی كه از محل كار خود میگیرد، 13روز دستمزد را هم از بیمارستان دریافت میكند. به گفته شریفیمقدم همین مسائل باعث میشود كه تیم پزشكی در نهایت دقت، درمان را انجام دهند تا ماندگاری بیمار در بیمارستان كمتر شود.
پزشكسالاری!
«شریفیمقدم» وضعیت امروز نظام سلامت در كشور را نتیجه پزشكسالاری میداند و میگوید: «در خارج از ایران نظارت بر عملكرد بیمارستان به موسسه خارج از نظام پزشكی سپرده میشود. حسابرسیها به صورت مستقل انجام میگیرد اما در ایران سیستمی كه كار انجام میدهد بر عملكرد خود هم نظارت میكند.» به گفتة او در ایران یك دانشگاه مثلا 10 بیمارستان دارد. بنابراین برای اینكه بتواند تعرفه بیشتری بگیرد، هرگز گزارشی از عملكرد نامطلوب نمیدهد كه درجه بیمارستان از درجه یك به درجه دو یا سه نزول كند. چون تعرفهها براساس درجه یك بیمارستان داده میشوند. برای همین است كه ارزیابیها همیشه به نمرات بالایی برای بیمارستانها منجر میشود. داریوش طاهرخانی، هم این مسئله را قبول دارد و میگوید: «یكی از اشكالاتی كه به نظام سلامت كشور وارد است این است كه دستگاه ناظر نباید تولیدكننده خدمت باشد اما در كشور ما بالغ بر 80 درصد خدمات بستری در بیمارستانهای دولتی داده میشود و بنابراین اگر این تفكیك بین ارائه كننده خدمات و دستگاه ناظر انجام گیرد، قطعا كیفیت خدمات در نظام پزشكی بالاتر خواهد رفت و هزینهها كمتر خواهد شد.»
نظر شما