سلامت نیوز : خشونت از نظر لغوی به معنای غضب، درشتی و تندی كردن تعریف شده است. هر چند خشونت در بدو امر، بدیهی و بی‏ نیاز از تعریف به نظر می‌‏رسد، اما در مقام تعریف، اختلاف نظر بسیاری مشاهده می‏‌شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از حمایت ؛ برخی خشونت را عملی خلاف طبع می‌‏دانند. بعضی دیگر خشونت را رفتاری فردی و جمعی می‌‏شمارند كه درزمانی خاص بروز می‌‏كند و از نظر برخی دیگر، خشونت هر نوع رفتار خشنی است كه از روی قصد و برای آسیب بر فرد دیگر اعمال می‌‏شود. در تعریف دیگری بیان شده است هرگونه تهاجم فیزیكی علیه هستی انسان كه با انگیزه آسیب، رنج و یا لطمه باشد خشونت است. برخی نیز معتقدند خشونت طیفی از رفتارهای بسیار تند و آسیب‌زا تا عكس العمل‌های منفی مانند بی‌تفاوتی و كم توجهی را دربردارد.

در یك تقسیم بندی كلی خشونت ممكن است علیه انسان یا علیه طبیعت صورت بگیرد. تقسیم بندی‌های دیگری كه از مقوله خشونت شده است، خشونت را به موارد زیر تقسیم می‌کند:
الف - خشونت بر حسب زمان وقوع می‌‏تواند قبل از تولد، نوزادی، كودكی، جوانی و كهولت باشد. ب- خشونت می‌‏تواند در سطح جامعه و خانواده بروز کند. ج- رفتار خشونت‌آمیز در برخی موارد از سوی فرد بر خودش یا از سوی دیگری علیه وی اعمال می‌شود. از جمله خشونت‌های زنان علیه خودشان که می‌‏توان به برخی جرایم و شبه جرایم (نظیرخودكشی، اعتیاد، خودفروشی، جراحی‌های غیرضروری) اشاره کرد. جرم از مصادیق بارز خشونت است كه مخل آسایش و امنیت عمومی ‌است. د- خشونت بر مبنای موضوع می‌تواند روحی، جسمی، جنسی و اقتصادی باشد و در سطح خانواده و جامعه بروز کند.

در این میان خشونت روانی هر نوع رفتار و گفتار خشنی است كه سلامت روحی و روانی فرد را با خطر مواجه کند و مصادیق آن عبارتند از: انتقاد ناروا،‌ اهانت و تحقیر، تمسخر، توهین، فحاشی، تهدید به ازدواج مجدد، تهدید به طلاق، اعمال مالكیت، قهر، سوء ظن و بدبینی، حسادت بیمارگونه، محدود كردن آزادی رفتار و حركات (آزادی نداشتن در روابط اجتماعی با نزدیكان و فامیل، نداشتن اجازه خروج از منزل، حبس) اجبار به كارهای خلاف طبع، تهدید به بچه دزدی، تهدید به تخریب دارایی‌های زن و فرزندان، سوءاستفاده از فرزندان برای اطاعت همسر، متلك‌گویی و اجبار به دیدن تصاویر و صحنه‌های خلاف عفت و ... .

در خشونت جسمی نیز می‌توان گفت که هر نوع رفتار خشنی است كه از روی قصد و نیت منجر به آسیب و صدمات جسمانی شود و مصادیق آن عبارتند از: ضرب و شتم، مشت زدن، گازگرفتن، سیلی‌زدن، خفه‌كردن، ضربه با شی یا مشت، چاقوكشی، تیراندازی، مثله‌كردن، زنده‌به‌گور كردن، سقط به خاطر جنسیت، اسیدپاشی، آزار مادر به دلیل جنسیت جنین، خودكشی اجباری، شكنجه و قتل و ... خشونت جنسی نیز هر نوع رفتار جنسی خشنی است كه از روی قصد و نیت برای تهدید، سوء استفاده و صدمه رساندن انجام شود. باید به یاد داشته باشیم که زن و مرد عناصر اساسی پایداری در خانواده هستند و ادامه موجودیت خانواده، متكی به نقش آفرینی آنان است. نقش حساس زن در امور خانواده به دلیل تربیت و سازندگی، امر مهمی‌است.

 وجود زن موجب پیوند اخلاقی و عاطفی اعضای خانواده می‌‏شود. این هدف در حالی میسر می‌‏شود كه زنان به عنوان پرورش دهندگان نسل آینده در محیطی آرام، مطمئن و دور از خشونت بسر برند، اما متأسفانه امروزه خانواده، این محل سكونت نیز در معرض آسیب ها و ناامنی ‏های بسیاری قرار گرفته است، به طوری كه اشخاص در این مكان،‌ به جای تجربه مفاهیم مثبتی چون محبت، همدلی و ایثار و ... خشونت را توسط نزدیكان و اعضای خانواده تجربه می‌‏كنند. یعنی توسط افرادی كه به سبب صمیمیت، ارتباط خونی یا قانونی با یكدیگر پیوند دارند. كودك در خانواده‌های خشن می‌آموزد كسانی كه او را بیشتر از هر كسی دوست دارند، اجازه دارند كه او را تنبیه كنند و نیز می‌‏آموزد كه اگر چیزی مهم باشد، می‌‏تواند از طریق زور بازو و سلطه‌گری تصاحب کند. روان شناسان معتقدند كه خانواده یكی از صمیمی‌ترین گروه‌هاست، به همین دلیل اختلاف و تفاوت سلیقه‌ها و علایق بیشتر است.

در آخر باید گفت فرزندان با نگاه به والدین یاد می‌گیرند كه چگونه خشونت نمایند. تجمع عناصر مختلفی چون رفتارهای تند، توجه نداشتن به اصول تربیتی و شأن اجتماعی كودكان با رفتار ناشایست والدین در خانه به معنای پیدایش الگویی از خشونت می‌‏باشد. خشونت هایی كه افراد در بزرگسالی مرتكب می‌شوند، ریشه در دوران كودكی دارد. حتی بیان می‌شود خشونت از خشونت زاده می‌‏شود. چنان چه محیط خانواده بستر مشاجره و پرخاشگری باشد، این محیط نقش قطعی در رفتار خشونت آمیز دارد و چرخه خشونت را جاودانی می‌كند. اگر مرد در دوران كودكی در یك خانواده پر هرج و مرج زندگی كرده باشد و والدین اش مدام ناهماهنگی داشته باشند، میل به توهین و خشونت علیه همسر در وی افزایش می‌‏یابد. والدین با رفتار خشونت آمیز خود كه به تنبیه بدنی منتهی می‌‏شود، پسران را وا می‏دارند كه رفتارهای ضد اجتماعی و غیر اجتماعی پیشه كنند، در نتیجه آنان می‌آموزند برای دستیابی به اهداف و كنترل محیط از عنصر فشار بهره جسته و روحیه تهاجمی‌داشته باشند.