سلامت نیوز : بیماری سالک در کشور که مسئولان وزارت بهداشت می گویند آن را تحت کنترل و مراقبت در آورده اند. دوباره همچون زخمی کهنه سر باز کرده است. به طوریکه خبر می رسد مواردی از ابتلا به سالک در دامغان، دهلران، اصفهان و... مشاهده شده است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر ؛ سالک یک بیماری پوستی است که به وسیله گزش پشه خاکی آلوده به انگل لیشمانیا منتقل می شود و سالانه حدود دو میلیون نفر در دنیا و از جمله ایران به این بیماری مبتلا می شوند. این بیماری در مناطق شهری از سگ و در مناطق روستایی از موش صحرایی و به وسیله پشه خاکی به انسان منتقل می شود. مکانهای مرطوب و تاریک، محل تجمع زباله و نخاله های ساختمانی، انباشت مصالح ساختمانی، خانه های مخروبه و نیمه ساخت از جمله مکانهای آسیب پذیر نسبت به این بیماری است.

سالک در آغاز به صورت یک برجستگی کوچک است که به تدریج بزرگ شده و به صورت زخم در می‌آید. زخمها خود به ‌خود طی مدت 6 ماه تا یک سال بهبود می‌یابد و پس از درمان کامل محل ضایعه به صورت یک جوشگاه باقی می‌ماند و به غیر از یک فرورفتگی ساده، عارضه‌ دیگری برای فرد ندارد.

این در حالی است که بر اساس دستورالعمل وزارت بهداشت که به تمامی مراکز بهداشتی و درمانی کشور ابلاغ شده است، افراد در صورت ابتلا به سالک تمامی مراحل تشخیص، درمان و دارو به صورت رایگان درمان می شوند.پشه سالک در سه ماهه اول سال شروع به فعالیت می کند و در ماههای مهر و آبان علائم آن در فرد مبتلا به بیماری سالک ظاهر می شود.
 
دکتر محمدرضا شیرزادی رئیس اداره زئونوز وزارت بهداشت از سالک به عنوان یکی از بیماریهای بومی ایران نام می برد که در اغلب استانهای کشور قابل رویت است و منشاء آن موش صحرایی آلوده است.به گفته وی، سالانه 19 هزار مورد ابتلا به سالک در کشور ثبت می شود.
 
نخاله های ساختمانی مهمترین عامل شیوع سالک
 
سالک یک بیماری پوستی است که بوسیله گزش پشه خاکی آلوده منتقل می شود. انباشت زباله، مسیر فاضلاب، انباشت نخاله های ساختمانی، کال های غیر بهسازی شده، ساختمان های مخروبه، نماهای ساختمانی بهسازی نشده و زمینهای وسیع رها شده از علل اصلی شیوع سالک به شمار می رود.جمع آوری زباله ها در زمان مناسب، بهسازی بافت فرسوده شهری، لزوم داشتن نما در زمان صدور پایان کار، استفاده از تورهای حفاظت شده، پوشاندن درزها و شکافها، بهسازی امکان مخروبه، مبارزه با جوندگان و سگهای ولگرد از جمله راهکارهای پیشگیری از این بیماری است.
 
وضعیت شیوع سالک در برخی از مناطق کشور
 
این روز‌ها با افزایش تعداد مبتلایان، زنگ خطر این بیماری در کشور بویژه مناطق مرکزی و گرمسیر به صدا در آمده است. به طوریکه تاکنون 150 نفر از مبتلایان بـه سالک در 20 روستای جنوب و شرق دامغان شناسایی و بـه مـراکز درمانی معرفی شده اند.
 
سالک یک بیماری بومی کشور است که در استانهایی همچون کرمان و خوزستان بیشتر مشاهده می‌شود، به‌ طوریکه سال گذشته در شهرستان بم به عنوان یکی از مهمترین کانونهای بیماری سالک، شاهد ابتلای 827 نفر به‌ این بیماری بودیم. همچنین تعداد موارد ابتلا به سالک در اهواز و دیگر شهرهای خوزستان در حال افزایش بوده که تاثیرات منفی بر سلامت جسمی و روانی افراد دارد.
 
شهرستان مرزی دهلران به عنوان پس از مرکز استان ایلام دومین شهر پرجمعیت استان است که به علت وجود زباله ها و نخاله های ساختمانی مقام نخست سالک را به خود اختصاص داده است به طوریکه سال گذشته 402 نفر از اهالی دهلران به سالک مبتلا شدند.
 
به گفته کارشناسان بهداشت محیط دهلران، عدم کنترل زباله ها باعث افزایش جمعیت سگهای ولگرد و گربه در محیط شهری شده است که می تواند بیماریهای عفونی و انگلی مهمی را موجب شود. وجود مواد غذایی، پناهگاههای مناسب، رطوبت و شرایط زیست مساعد زباله های شهری باعث رشد و تکثیر جوندگان می شود که این خود باعث انتشار بیماریهای خطرناکی مانند لیشما نیوز جلدی (سالک) می شود که این بیماری در منطقه دهلران به صورت یک بیماری بومی به وجود آمده است.
 
اگرچه به طور رسمی آماری از تعداد مبتلایان به سالک در لرستان اعلام نشده اما مسئولان بهداشتی استان معتقدند مهاجرت افراد از استانهای ناقل بیماری به لرستان، وجود محله‎های انباشت نخاله خاکی و عشایر کوچ‎ رو دلایل شیوع مجدد سالک در لرستان هستند.
 
در زواره، اصفهان، کاشان و مناطق جنوبی کویر نمک ایران هم بعد از 50 سال سونامی سالک به راه افتاده است. به طوریکه بر اساس آمارهای غیر رسمی، از هر 10 نفر یک نفر به سالک مبتلا شده است. حتی گفته می شود که در استان اصفهان 70 درصد مردم به بیماری سالک مبتلا هستند، اما به دلیل نداشتن علایم پوستی، از بیماری خود آگاه نیستند.
 
ریشه کنی سالک در کشورهای گرم و خشک و کویری که مستعد بیماری هستند عملا غیرممکن است و به همین دلیل بیشتر برنامه های سازمان بهداشت جهانی و متولیان بهداشت در کشورهای این مناطق بر کاهش میزان مبتلایان و پیشگیری از شیوع بیماری متمرکز است.