به گزارش سلامت نیوز به نقل از ابتکار ؛ بر اساس شاخصهای جهانی، 10درصد جمعیت هر کشور را معلولان تشکیل میدهند. سازمان بهداشت جهانی میگوید: روزانه 220 هزار معلول بر اثر دلایل گوناگون به جمعیت معلولان در جهان اضافه میشود. ایران نیز این قاعده مستثنی نیست و هم اکنون 11میلیون ایرانی معلول هستند. بر این اساس بیش از متوسط جهانی یعنی بیش از 14 درصد كل جمعیت کشورمان را معلولان تشكیل میدهند.به گفته کارشناسان و روانشناسان، بیشتر آنان از نظر هوشی کمبودی نداشته یا از نظر استعدادها ممکن است اشکالی درکارشان نباشد اما مشکلاتی که در دیدن، شنیدن و حرکت این افراد وجود دارد، سبب خواهد شد که نتوانند از هوش و استعداد خود بهره مناسبی بگیرند.برخی مسایل معلولان مانند مشکل بیان و دشواریهای کنترلی و حركتی موجب بروز مشکلات در زندگی برای آنان شده و زمینه را برای نابسامانی در زندگی و رفتار فراهم میسازد.کارشناسان اجتماعی و حتی جامعه شناسان نیز معتقد هستند که معلولان به دلیل دست و پنجه نرم کردن با معلولیتهای گوناگون از وضعیت شغلی، تحصیلی و رفاهی کاملی برخوردار نیستند و در نتیجه بیشتر آنان روبه انزوا و خانه نشینی میروند.البته حق طبیعی هر فرد معلولی، برخورداری ازمسکن، حمل و نقل، خدمات اجتماعی و بهداشتی، فرصتهای شغلی و آموزشی، زندگی اجتماعی و فرهنگی و نیز تسهیلات ورزشی و تفریحی است.اما محقق نشدن همه این امکانات در جامعه فعلی باعث شده تا آنان نتوانند از فرصتهای برابر زندگی همانند افراد عادی، بهره مند شوند.
فرد معلول از احساس نقص عضو خود خوشحال نیست اما میخواهد با هر امکاناتی که در اختیار دارد توانایی هایش را به جامعه اثبات کند.البته با وجود تمام این مشکلات، در شرایط کنونی شاهد حضور پر رنگ قشرهای مختلف معلولان در کارهای گروهی مانند تئاتر، ورزشهای مختلف و کارهای هنری در مراکز گوناگون هستیم.یک کارشناس روانشناسی در این ارتباط میگوید: معلول کسی است که بر اثر نقص جسمی و ذهنی کارآیی خودش را در فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی و یا در حوادث و مسایل مختلف از دست میدهد. سکینه باستانی ادامه میدهد: بعد از اینکه فرد معلول، وضعیت خود را پذیرفت و با معلولیتش کنار آمد،باید نهایت احترام را به او گذاشت و استقلال لازم را به وی داد. باستانی افزود: آنها همانند افراد عادی دارای هیجانات مختلف هستند و باید سلامت روان آنها با دیدگاه و اقدامات مثبت بیش از گذشته تقویت و ارتقا یابد. وی گفت: آنها میتوانند با وجود نقص در جسم خود به انجام کارهای هنری مانند سفالگری، خیاطی، نقاشی، منبت کاری، قالیبافی بپردازند.باستانی تاکید کرد: ادامه تحصیل، از جمله مهمترین مسایلی است که میتواند زمینه رشد و پیشرفت را برای معلولان جسمی و حرکتی در اجتماع ایجاد کند.اما از نگاهی دیگر،مکانهای عمومی در کشور وحتی درسطح پایتخت مانند پارک، فضاهای سبز و معابر به طور کامل برای تردد آسان آنها با ولیچر و عصا مناسب سازی نشده است.
این مساله نیز بیشتر ازهرچیزدیگری به خانه نشینی این افراد کمک کرده و در نتیجه تعدادی از آنها شاید تا مدتهای زیادی از منزل بیرون نیایند. بخش عظیمی از فعالیتهای مناسب سازی اماکن و معابر در هر شهری بر عهده شهرداری است.دکتر آذرمعنوی که به دلیل ابتلا به بیماری دیستروفی (عضلانی) بر روی صندلی چرخدار مینشنید، گفت: بیشتر ساختمانها و حتی مطب پزشکان فاقد آسانسور است و ما گاهی برای رفتن به پزشک با مشکلات متعددی مواجه میشویم.وی که پزشک ویژه معلولان آسایشگاه خیریه کهریزک است، افزود: آسانسورهای ویژه معلولان نیز در بیشتر اماکن عمومی شهر تعبیه نشده و جابه جایی ویلچر در پلهها بسیار مشکل است.به گفته معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشورنخستین گزارش مناسب سازی معابر، اماکن، پارک ها، بوستانها و مساجد، سال گذشته به دولت ارسال شد و پس از آن قرار شد دستگاههای مختلف همکاری لازم را جهت افزایش مناسب سازی در سایر استانها انجام دهند که متأسفانه این امر تحقق پیدا نکرد. وی با بیان اینکه ما هم معتقد هستیم که وضعیت مناسب سازی معابر، اماکن و مساجد چندان مطلوب نیست،اضافه کرد: مناسب سازی یک کار گروهی بامشارکت همه دستگاههای اجرایی در سطح کشور است و همه باید تحقق این مساله را برای رفت و آمد آسان معلولان در شهر جدی بگیرند.
نظر شما