سلامت نیوز : با گذشت حدود6 سال از حادثه دردناك مدرسه درودزن ،آمار قربانیان حادثه آتش سوزی در مدرسه ها به 78 نفر رسیده در حالی كه وزارت آموزش و پرورش همچنان توجیه می كند، ولی این بار نمایندگان مجلس می خواهند وزیر را در این خصوص به مجلس بكشانند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل ازحمایت ؛ باید سقفی بریزد، باید کلاس درسی آتش بگیرد، باید بسیاری از خانه ها در اثر زلزله و یا دیگر بلایای طبیعی از بین برود و از همه بدتر باید جان عده ای قربانی سهل انگاری برخی دیگر شود تا چند روزی محافل خبری و غیر خبری بازهم از حرف ها و هشدارهای تکراری پر شوند و بعد از آن دیگر هیچ. برای بار دیگر چهارشنبه گذشته خبری گوش به گوش رسید که دل های بسیاری را آزرد. باز هم آتش سوزی در مدرسه به دلیل محروم بودن مناطقی از کشور، موجب شد دانش آموزان
مدرسه ای واقع در روستای «شین آباد» استان آذربایجان غربی، دچار حادثه شوند. آیا زمان آن نرسیده است که پس از تکرار حوادث دلخراش این چنینی که جان آینده سازان کشورمان را به راحتی می گیرد و یا با سوختگی های برجا مانده بر تن های نحیفشان، غمی سنگین را برای آنان و خانواده هایشان رقم می زند چاره ای اندیشیده شود؟

تاریخچه آتش سوزی در مدرسه ها
اوایل دی ماه ۸۵ تعدادی از دانش آموزان دختر یکی از مدرسه های بخش درودزن شهرستان مرودشت استان فارس طعمه حریقِ بخاری نفتی شد و پوست تن دانش آموزان ذوب شد. اكثر آنان با سوختگی های درجه 3 و 4 عمیق به بیمارستان منتقل شدند و حتی احتمال مرگ و میر دو نفرشان بسیار زیاد بود. وضعیت حادی بود، برخی از آنان به خاطر سوختگی شدید وضع تنفسی مناسبی نداشتند كه به سرعت، عمل جراحی نای برای آنها انجام شد و برای مدتی زیر دستگاه تنفس مصنوعی بودند اما در هر صورت با تلاش و پیگیری کارکنان بیمارستان نجات یافتند. همچنین سال گذشته در حالی که فقط دوماه از فصل سرما می گذشت بر اثر بروز آتش سوزی در خوابگاه دانش آموزی دبیرستانی در چابهار دو دانش آموز کشته و سه نفر مجروح و به بیمارستانی در زاهدان منتقل شدند.محمد جهانشاهی یکی از مقام های مسئول در آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان گفته بود این واقعه بر اثر اتصال سیم های برق در خوابگاه دبیرستان وابسته به دانشگاه بین المللی علوم دریانوردی چابهار رخ داده که طی آن دو دانش آموز به نام های «قاسم حیرتی» و «قنبر قریب» جان باختند. همچنین سه دانش آموز دیگر به نام های «برهان الدین بلیده»، «فرشید درزاده» و «جمال رئیسی» نیز دچار سوختگی شدید شدند. در پاییز سال 89 نیز وقوع آتش‌سوزی در مدرسه شبانه‌روزی چاه‌رحمان واقع در یکی از بخش های همین استان منجر به کشته‌شدن یک دانش‌آموز شد. بر اساس این گزارش 6 سال از خرید اجباری بخاری‌های «استاندارد» کاربراتوری توسط آموزش و پرورش بعد از حادثه آتش‌سوزی روستای «درودزن» می‌گذرد و حال یکی از همان بخاری‌های استاندارد آتش خود را به جان 37 تن از دانش‌آموزان روستایی پیرانشهر انداخت و آنها را راهی بیمارستان کرد. از حادثه تلخ سوختگی هشت کودک هشت ساله در دبستان درودزن تا غم سوختگی 33 دختر 10 ساله مدرسه روستایی شین‌آبادی دقیقا شش سال می‌گذرد، سال هایی که تعداد سوختگانش را درست چهار برابر افزایش داده است.

در مدرسه شین آباد چه گذشت؟
در حادثه اخیر آتش سوزی در آذربایجان غربی یکی از دانش آموزان می گوید: صبح که وارد مدرسه شدم رفتم سر کلاس، همه آمده بودند. یک لحظه همه متوجه نشت نفت از مخزن بخاری و زیاد بودن شعله های داخل بخاری شدیم به طوری که بخاری از شدت گرما رو به سرخی بود. معلم مان رفت کپسول آتش نشانی را بیاورد اما مایع نداشت، بابای مدرسه که آمد بخاری کلاس یک لحظه آتش گرفت و به همه جا سرایت کرد، سعی کردیم از کلاس بیرون برویم. ازدحام زیاد بود و پنجره های کلاس هم نرده داشت، نمی توانستیم نفس بکشیم و به بیرون فرار کنیم.نمی دانم چه کسی پنجره کلاس را از جا کند و بقیه ماجرا یادم نیست...

توجیه وزارت آموزش و پرورش
تمامی آمارها و اتفاقات در حالی است كه مرتضی رئیسی، رییس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور در پاسخ به این پرسش که «چرا در حالی که منازل روستای شین‌آباد دارای گازکشی است اما دبستان این روستا فاقد گاز است و از بخاری نفتی استفاده می‌‌کند؟»، گفته استفاده مستقیم از گاز در کلاس‌های درس ممنوع است. بر اساس استانداردهای بین‌المللی به هیچ وجه نباید گاز در کلاس‌های درس به صورت مستقیم استفاده شود و حتماً باید از طریق سیستم حرارت مرکزی، کلاس‌های درس گرم شود. نکته قابل توجه اینجاست که معاون عمرانی وزیر آموزش و پرورش استفاده از گاز را با رویداد دو خطر آتش‌سوزی و گازگرفتگی عنوان کرده است! وی با اشاره به دلیل استفاده از بخاری نفتی کاربراتوری گفته بر اساس مقررات ملی ساختمان، استفاده از بخاری نفتی کاربراتوری در مدرسه ها مجاز است. برای یک یا دو کلاس نمی‌توان از سیستم حرارت مرکزی استفاده کرد و به همین دلیل در مدرسه هایی که کلاس کمی دارند، از بخاری نفتی کاربراتوری استاندارد استفاده می‌شود!

گازرسانی وظیفه وزارت نفت است
در این میان حمیدرضا حاج بابایی وزیر آموزش و پرورش گفته طبق مصوبه قانونی مجلس، وظیفه گازرسانی به مدرسه هایی که در شهر یا روستای دارای انشعابات گاز هستند بر عهده وزارت نفت است. من به عنوان وزیر آموزش و پرورش نمی توانم بگویم مشکل از کجا بوده و تحقیق در این مورد بر عهده کارشناسان مربوطه است. وی در ادامه گفته مردم کشور همواره نسبت به آموزش و پرورش حساسیت بالاتری دارند به همین دلیل روز به روز امکانات مدرسه ها افزایش می یابد که در کنار افزایش این امکانات، کاستی ها هم افزایش پیدا می کند که باید در جهت رفع این کاستی ها اقدام کرد! تمام مسئولان باید دست به دست بدهند تا جایی که ممکن است مشکلات این چنینی به وجود نیاید چون در این خصوص نمی توان شخص خاصی را مقصر دانست.

وزیر باید برود!
درحالی که وزارت آموزش و پرورش اعلام می‌کند در حادثه آتش سوزی مدرسه پیرانشهر کسی فوت نکرده! و یا گازرسانی وظیفه وزارت نفت است و یا اینکه در پیشامد این گونه حوادث کسی مقصر نیست، نماینده مردم پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی، اظهار کرده در حال حاضر جا دارد وزیر آموزش و پرورش از سمت خود استعفا دهد. رسول خضری در تذکری شفاهی گفته شاهد حادثه دلخراشی در روستای شین‌آباد شهرستان پیرانشهر بودیم که ضمن ابزار همدردی، مراتب تاثر و تاسف خود را از حادثه آتش‌سوزی این مدرسه ابتدایی دخترانه به عموم مردم پیرانشهر می‌رسانم. واقعا نمی دانم تاسف می‌تواند پاسخگوی این حادثه باشد؟ در هر جایی از دنیا این اتفاق رخ می داد وزیر آموزش و پرورش آنجا استعفا می‌داد و در حال حاضر وزیر باید از سمت خود استعفا دهد. نماینده مردم پیرانشهر با انتقاد از تعلل و کم‌کاری در استفاده نابه جا از بخارهای نفتی در مدرسه های مناطق مرزی و محروم گفته همیشه چنین حوادثی وجود داشته و مسئولان هیچ گاه پاسخگو نبودند. هم اکنون انتظار می‌رود مسئولان با پاسخگویی شفاف و چاره‌اندیشی درست دلیل استفاده از بخارهای نفتی و استفاده نکردن از انشعاب گازی در آن منطقه را توضیح دهند. باهنر نیز که ریاست این جلسه را بر عهده داشت خواستار علت‌یابی و پیگیری این حادثه شد. نکته قابل تامل اینجاست که هر چقدر هم که بالاترین مقام های مسئول كشور از رییس جمهوری گرفته تا وزیر بهداشت، پیگیر وضعیت دانش آموزان شوند، آموزش و پرورش كمك هایی برای پرداخت هزینه های آنان انجام دهد، كمیته امداد مسئول حمایت مالی از خانواده این بیماران شود و یا هزینه درمان اینگونه دانش آموزان به طور كامل رایگان باشد نمی تواند ذره ای از سهل انگاری مسئولان را جبران کند. نمی تواند آینده ای به مانند آینده اولیه این دانش آموزان را که روزی در سلامت کامل به سرمی بردند رقم بزند. این موضوع آنقدر دردناک و غم انگیز است که حتی آرزوی بهبودی هم نمی تواند تسکین دهنده این دانش آموزان بی گناه وخانواده های آنان باشد. تا اتفاق دیگری نیفتاده به خود آییم! آینده هر کشور به دست دانش آموزان آن مملکت است، ساده از کنار اینگونه اتفاق های تلخ نگذریم!