به گزارش  فارس، همایش گرامیداشت جایگاه پزشك خانواده 30 مرداد قبل از روز پزشك(‌اول شهریور) با حضور محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهوری در سالن همایش‌های صدا و سیما برگزار می‌شود.
در این همایش ضمن ارائه گزارش تجربه دو ساله اجرای طرح ملی و استراتژیك پزشك خانواده، راهكارهای اجرای برای رفع موانع و انسجام همه جانبه دستگاه‌های مجری به منظور پیشبرد سریع‌تر آن در آینده بررسی می‌شود.
اجرای طرح پزشك خانواده مطابق الزام آن در قانون برنامه سوم و چهارم توسعه جمهوری اسلامی ایران بر مبنای نظام ارجاع پس از حدود 4 سال كار كارشناسی در وزارت بهداشت و سازمان بیمه خدمات درمانی از اواسط سال 84 در كشور آغاز شد و اكنون حدود 21 میلیون نفر در روستاها و 3 میلیون نفر در شهرهای زیر 20 هزار نفر با دریافت دفترچه بیمه سلامت روستایی تحت پوشش این طرح ملی هستند.
در زمان حاضر حدود 5800 پزشك و 4500 ماما (یا پرستار) به عنوان اعضای تیم سلامت در مراكز بهداشتی ـ درمانی روستاها و شهرهای زیر 20 هزار نفر مستقر شده‌اند و بیش از 3500 داروخانه و همین تعداد آزمایشگاه و رادیولوژی در این مراكز راه‌اندازی شده است.
با اجرای این طرح نسبت پزشك به جمعیت در مناطق روستایی كشور از حدود یك پزشك به ازای هر 9 هزار نفر به یك پزشك به ازای هر 4 هزار و 250 نفر ارتقا یافته است كه با استقرار كامل پزشكان در مناطق بسیار دورافتاده و اجرای طرح اقماری این نسبت باز هم افزایش خواهد یافت.
بر اساس این طرح هر پزشك خانواده متولی سلامت یك جمعیت تعریف شده بین 2 هزار تا 4 هزار نفر خواهد بود و بر اساس دستورالعمل‌ها و پروتكل‌های بهداشتی و درمانی به صورت فعال وضعیت سلامت افراد تحت پوشش را به طور دائم با بازدیدهای دوره‌ای كنترل می‌كند به افراد تحت پوشش درباره سبك زندگی آموزش می‌دهد، در صورت بیماری آنان را ویزیت می‌كند و اگر نیاز به خدمات تخصصی، فوق تخصصی یا بستری داشته باشند با استفاده از دفترچه بیمه سلامت روستایی آنان را به مراكز سطح بالاتر ارجاع می‌دهد و موظف است همه اطلاعات سلامت و بیماری این افراد را در زمان سلامت و بیماری در پرونده سلامت آنان ثبت كند.
كارشناسان معتقدند اجرای این طرح به طور كامل حداقل به یك دوره زمانی 10 ساله نیازمند است تا در شهرها نیز اجرا شود، اصلاح نظام سلامت، اجرای نظام ارجاع، افزایش پوشش و دسترسی مردم به خدمات بهداشتی ـ درمانی، پاسخگو شدن نظام سلامت، ارتقای سطح سلامت و افزایش امید به زندگی مردم، برقراری عدالت در سلامت مردم، افزایش بهره‌وری در نظام سلامت،‌افزایش رضایتمندی مردم از خدمات سلامت، اصلاح فرهنگ دارو و اولویت بخشیدن به پیشگیری به جای درمان را از جمله اهداف این طرح در كوتاه مدت و بلند مدت می‌دانند.