آیا میتوان به دولتی كه مصوبههای خود را اجرایی نكرده است، امیدوار بود كه سر كیسه را شل كند و مرهمی 6 میلیاردی بر زخمهای ناسور نظام سلامت بگذارد ؟
او علت این كسری بودجه را افزایش هزینهها، اجرای قانون هدفمندی یارانهها و سایر مشكلات برسر راه ارائه خدمات درمانی میداند. رضوی میگوید: «میدانیم تجهیزات بیمارستانی کم است اما چاره چیست؛ نمیتوانیم بیمارستانهای دولتی را تعطیل کنیم.از سوی دیگر نمیتوانیم از مردم پول بگیریم. چرا که مردم گرفتارند و نمیتوانند هزینههای افزایش یافته را بدهند.» مردمی كه به گفته او گرانیها و تورم، مراجعه آنها را به بیمارستانهای دولتی 15 درصد افزایش داده است. بیمارستانهایی كه به گفته شهریاری از پس مخارج خود برنمیآیند و اكنون برخی از كاركنان آنها بین 10 تا 11 ماه است كه حقوق خود را نگرفتهاند. رضوی هم میگوید: «این مراجعات، مشكلات مالی بیمارستانها را ملموستر میكند.» شهریاری در پاسخ به این سوال كه با توجه به وضع بیمارستانها و فشار چند برابری به بیماران، مجلس چه برنامهای در پیش دارد، میگوید: «دولت وقتی مصوبههای خودش را نادیده میگیرد، كاری از مجلس برنمیآید.»
به گفته شهریاری دولت 55 درصد از اعتباراتی را كه خود مصوب كرده، پرداخت نمیكند، بنابراین تمام بار بیمارستانها بر درآمدهای اختصاصی بیمارستانها افتاده است.
بیمارهای سرگردان در بازار سیاه
به گفته شهریاری، این روزها بیماران در بازار سیاه سرگردان هستند. چون بیمارستانها قادر به خرید تجهیزات و لوازم مورد نیاز یك بیمار نیستند، بنابراین لیست بلندبالایی دست بیمار میدهند تا او سرگردان كوچهها و خیابانها شود و در نهایت هم یك داروی تقلبی به او بدهند. علاوه بر حرفهای نگران كننده شهریاری، دکتر علیاکبر سیاری، مدیر گروه کودکان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با بیان اینکه متاسفانه مشکلات مالی مردم، مراحل درمان را با اختلالاتی روبهرو میکند، میگوید: «مطابق یک بررسی انجام شده، 27 درصد علت اجرا نشدن دستور پزشک، مشکل مالی است.»
این درحالی است كه مشكلاتی كه بیماران شهرستانی از جمله بیماران ایرانشهری در سیستان و بلوچستان را تهدید میكند،بسیار وخیمتر از دردهای كلانشهرنشینهاست. یكی از شهروندان ایرانشهری در گفتوگو با «تهران امروز» میگوید: «اینجا برای رفتن به بیمارستان گاهی اوقات مجبور میشوی علاوه بر پزشك، به نگهبان بیمارستانها هم رشوه بدهی.» رشوهای كه البته از آن به عنوان «هدیه» نام برده میشود.
به گفته او برخی از مردم این شهر در حالی هم مجبورند هزینه داروهای گران را پرداخت كنند و هم زیر میزی به جراحان بدهند كه در بسیاری از مواقع بیماری آنها درست تشخیص داده نمیشود. از سوی دیگر مشكلات دارویی همچنان بیماران خاص را اذیت میكند و برخی از ادوات دارویی قیمتهای چندین میلیونی پیدا كردهاند با این وجود تلاشهای مسئولان امر برای دریافت ارز دارویی به جایی نرسیده است تا شهریاری بگوید: «آه و نفرین مردم مناطق محروم پشت سر این دولت خواهد ماند.» او میپرسد؟ با چه تفکری ارز ۱۲۲۶ تومان را به جای دارو به آدامس و پورشه داده اند؟ از سوی دیگر به گفته امامیرضوی با افزایش هزینههای دارویی و آزمایشگاهی، توان مالی مردم كاهش یافته و مراجعه آنان به بخشهای مددكاری بیمارستانها بیشتر میشود. مددكاریهایی كه از پس حل مشكلات همه بیماران برنمیآیند. شهریاری البته همه این مشكلات را میداند اما میگوید: «دولت خودسر عمل میكند و این شیوه حكومت كردن نیست.» او در پاسخ به این نكته كه با وجود عملكرد دولت، نمیشود بیماران را به حال خود رها كرد، میگوید: «دست مجلس به علت شرایط سیاسی دنیا و منطقه خیلی باز نیست و متاسفانه دولت از این مسئله حداكثر استفاده را میبرد.»
نمیدانیم مطالبات پرداخت میشود یا نه؟
البته حسن رضوی هم خیلی امیدوار نیست كه از نمد دولت بتوان كلاهی برای بیماران و بیمارستانها درست كرد: «اینکه تا پایان سال این اعتبار پرداخت میشود یا خیر، مشخص نیست. ما مطالبه کردهایم و امیدواریم پرداخت شود. چارهای به جز منتظر بودن نداریم و این در حالی است که بیمارستانها در اداره خود مشکل دارند و باید زودتر اعتبار به آنها پرداخت شود.» به گفته او در شرایط اقتصاد مقاومتی و بحران نمیتوانیم به مردم فشار بیاوریم. در همه بخشها هزینهها بالا رفته که حوزه سلامت هم مستثنا نیست. وظیفه ما مدیریت بر هزینهها و کاهش هزینههای اضافی است.همچنین هزینه روشهای تشخیصی و درمانی را باید اثربخشتر کنیم. در نهایت معاون مستاصل وزیر بهداشت حرفهای عجیبی میزند. او میگوید: «:در جلسات مختلف به روسای بیمارستانها گفتهایم كه با روشهای سادهتر، بیماری را تشخیص و درمان كنند. چون تجهیزات پزشکی به شدت کم شده است و نیاز به منابع داریم. او البته پاسخی به این سوال كه آیا روشهای ساده تر، روشهای مطمئنی است یا فقط از سر بازكردن مسئله است، نمیدهد. از سوی دیگر هم شهریاری و اعضای كمیسیون همچنان بهدنبال تصویب قانونی برای استفاده از 6 میلیارد تومان درآمد ناشی از تفاوت فروش ارز پایه و دولتی در بازار آزاد از سوی دولت هستند. به گفته شهریاری دولت در فروش ارز، سود خوبی به دست آورده است و این 6 میلیارد تومان هرچند خیلی تاثیر گذار نیست اما میتواند بخشی از مشكلات نظام سلامت را حل كند. اما سوال اینجاست كه آیا میتوان به دولتی كه مصوبههای خود را اجرایی نكرده است، امیدوار بود كه سر كیسه را شل كند و مرهمی 6 میلیاردی بر زخمهای ناسور نظام سلامت بگذارد؟
نظر شما