سلامت نیوز : هر طور که به حادثه مدرسه شین آباد نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که اتفاق تلخ و آزار دهنده‌ای رخ داده است، نکته‌ای که پیرامون این حادثه به چشم می‌خورد، این است که مسئولان از همان ساعت‌های اول حادثه تاکید می‌کردند که امکانات فراهم شده، گروه‌های پزشکی آماده هستند، کلاس‌های درس به زودی دایر می‌شود و ... این در حالی‌است که ظاهرا فراموش شده بود که تاثیر آتش سوزی بر چهره این دختران به راحتی از بین نمی‌رود، ما در یک جامعه ایرانی زندگی می‌کنیم و این دختران در آینده حتما برای تشکیل زندگی مشترک با مشکلات جدی مواجه می‌شوند، متاسفانه برخی اتفاقات تاثیرات بسیار گسترده‌ای روی قربانیان می‌گذارد و شاهد هستیم که بارها نیز ممکن است تکرار شود بدون اینکه توجه خاصی به آنها شود. عذرخواهی اقدامی بسیار پسندیده است، اما پیش از آن باید اقداماتی صورت گیرد تا کار به عذرخواهی نکشد. البته امروز شاهد هستیم که حتی پس از حادثه نیز عذرخواهی به سختی انجام می‌شود، این موضوع تنها مربوط به شرایط فعلی نیست.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ؛ ما در طول تاریخ کشورمان همواره با این مشکل مواجه بودیم که مدیران در سطوح مختلف در برابر خطایی که انجام می‌دهند، حاضر به پذیرش اشتباه و عذرخواهی نبوده اند. نبود روحیه عذرخواهی اساسا از آنجا نشات می‌گیرد که برخی افراد بعد از بدست آوردن جایگاه، نگران پاسخگویی نیستند، افراد برای رفتارهای غیرقانونی خود ابایی ندارند. در قانون‌اساسی اصل‌های متعددی وجود دارد مبنی بر اینکه تمام مردم حقوق مساوی دارند و مسئولان موظف هستند که با تمامی آنها یکسان برخورد کنند، براساس اصل 19 قانون‌اساسی برابری حقوق بین عموم ملت منحصرا تنها یک بخشی از وظایف حاکم نیست بلکه یک اصل عمومی است، همان طور که دانش‌آموزان در تهران در یک مدرسه دولتی از امکانات قابل قبولی برخوردار هستند، دانش‌آموزان شهرستان‌ها و مناطق دور افتاده و محروم نیز باید به همان میزان از امکانات دسترسی داشته باشند، برابری حقوق مردم باید از همین جا آغاز شود، دانش‌آموزان باید حقوق مساوی با هم سن‌های خود داشته باشند، در اصل 20 قانون‌اساسی نیز تاکید شده که مردم باید از حقوق یکسان انسانی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی برخوردار باشند، با توجه به مشکلات اقتصادی که امروزه در کشور وجود دارد ما در برخورد با حوادثی از قبیل آتش سوزی مدرسه پیرانشهر، باید بهتر رفتار کرده و نقش مدیریت را پررنگ‌تر می‌کردیم.

نمونه آن نبود امکانات لازم در این مدرسه از جمله فقدان لوله کشی گاز بود، در حالی‌که ظاهرا شین آباد گازکشی شده، اما متاسفانه این مدرسه فاقد گاز بوده است، یعنی این مدرسه 200، 300 هزار تومان پول نداشت تا مدرسه را گازکشی کند؟! اگر مدیر مدرسه، نمایندگان مردم همان شهر و مسئولان وزارتخانه تدبیری می‌کردند، به‌طور قطع این گونه مشکلات ایجاد نمی‌شد. موضوع دیگر در ارتباط با این حادثه، نبود آموزش‌های لازم برای قرار گرفتن در شرایط حادثه است. این اتفاق نشات گرفته از ضعف آموزش حوادث در آموزش و پرورش دارد. لازم بود تا همانطور که برای پدافند غیرعامل مسئولیت‌هایی داده می‌شود، به این موضوع نیز پرداخته می‌شد.